Hindi ko lubos maisip na darating ang araw na magagawa ko uli sa kanya ang bagay na to. Sa pagkakataong to nilalamon ako ng galit.
"S-Selene put it down, l-lets talk" pakiusap niya habang nakataas ang dalawang kamay at dahan-dahang lumapit sakin.
"Wag mo kong lapitan. Hindi ko magugustuhan ang gagawin ko sayo!" Pilit kong inaalala lahat ng magandang pinagsamahan namin para maalala kong naging mabuti din siya.
Pero sa tuwing inaalala ko yun baligtad ang mga naiisip ko. Naiisip ko ang nangyare sa mommy ko, she died habang kami nakatingin lang kung panu siya pinatay.
"Hinding-hindi Kita mapapatawad. Hinding-hindi!" Nanginginig ang buo kong katawan.
"Pero kung yan ang ikatatahimik ng puso mo't kaluluwa sege iputok mo. SEGE! " hinawakan niya ang kamay ko at inilapit ito sa mismong dibdib niya.
Hindi na ako makapagsalita dahil gulong-gulo na ang isip ko.
Lumaki akong hindi naramdaman ang pagmamahal at guide ng isang ina, dahil sa kanya yun.
"Hindi Kita kayang makitang pumapatay."
"Pumapatay ako para sayo."
"Hindi ko kayang tignan ang sarili kong patayin ka."
"Papatayin ko ang sarili ko para sayo."
"WAAAAAAAAAAG!".
BINABASA MO ANG
When I Met The Two Weird GentleManiacs
Teen FictionShe's Selene Zora Medina a Kind but Lonely hearted woman who suffered so much pain and loneliness after the death of her mom 15 years ago. She's willing to value everyone who has the the ability to remind her all the memories of her mom. Until she m...
