Chapter 17

3 1 0
                                    


LUNA'S POV

Ganun pala talaga yung pakiramdam kapag isa sa karugtong ng pusod mo yung nawala. Parang may kulang sakin and I know Diana feel the same way too, nahihirapan na din naman ako eh ayaw kong sabihin Kay Diana kasi ayaw ko na mag alala siya lalo na ngayong magsisimula sila ng bagong treatment for Dad. Galit sakin si Night dahil ako yung sinisisi niya at yung mga property ang daming problema Hindi ko naman pwedeng pabayaan to ng basta basta.

"Miss Villafranca may bisita po kayo kelangan daw niya po kayong makausap." My Secretary.

I glance at my schedule Wala naman akong tinanggap na makausap ngayon.

"Did I missed any meeting the other days? I told you I am not going to entertain anyone right now am I right?" I stay calm but honestly I just hold myself not to burst out my anger.

"Pero ma'am makulit po eh importante po daw kasi." My Secretary.

"Call guards or if you want use this, I'll be in your back." I handed her my gun na tinignan niya lang.

"Kunin mo, or else this will work in you." I warned na talagang nagpa alarma naman sa kanya na kunin agad ang baril na inaabot ko.

Good. From now on walang mas titigas pa sa Bala pag ako ang kaharap.

Nang makalabas na yung secretary ko I was expecting na matatahimik na ang diwa ko pero ito na naman may isang pumasok. Hindi ko siya maalala na nag trabaho dito Hindi pamilyar ang mukha niya.

"Good morning." Deretsa nitong Saad at umupo agad sa harap ko.
Where's the manner man? Did I say sit down?

"Are you a patient well Mr. This is my office PRIVATE OFFICE of a director you're not allowed in here unless you have a schedule. So now you can go." Tinuro ko pa yung pinto pero sa halip na sundin niya ako inayos niya pa Ang pagkakaupo niya.

"You have gun and I have mine. Your gun is with your secretary and mine is with me so shut your mouth or else this will work in you." Siya.

Pesteng linya ko yun ah. Where's that bitch secretary ibenenta na yata yung baril ko HELL.

"I know you Luna Medina from the start." Him.

Did I knew him? And how the hell he knew that I'm Luna?

"I'm Zoraine Villafranca Mr I don't know what's your name." Irita kong sabi.

I need to convince him na Hindi nga ako yun. Shit siguro family member siya or staff ng Surgical Home na pinuntahan ko but it's confidential.

"Yes Luna Zoraine Villafranca Medina right? Or let's say Luna Zoraine Villafranca Galvez good morning madame." He said.

Kinakabahan ako sa titig at sa tono ng pananalita niya. Nararamdaman ko ang pagtaas ng mga balahibo ko sa balat saka nanlalamig ako.

"Please I'm mourning for the lost of my sister kung talagang kilala mo ko please not now." I beg.

Down na down na ako parang gusto ko ng sumuko. The responsibilities are all mine though sinasabi ko na malakas ako minsan gusto ko ding sumuko na.

"Consistent ka pang ipa patay ako sa sekretarya mo eh mahina ka naman pala." Tumawa siya ng mahina at ngayon ko lang napansin ang pagkakahawig nila ni Night. He looks matured than night and mas masculine siyang tignan Kay Night. Is this a prank at pano gagawin to ni Night I knew he was mourning too.

"I was mourning too, my brother and your sister was together in that accident and also my cousin." Kwento niya.

I was shocked. Siguro Kaya niya ako kilala kasi baka nagkita kami dun sa Zamboanga or *gasp* ayaw kong mag isip ng masama pero--

When I Met The Two Weird GentleManiacsDonde viven las historias. Descúbrelo ahora