When I Met The Two Weird GentleManiacs

Chapter 8

SELENE'S POV

Nandito kaming apat sa lodge na tinutuluyan ni Charlane, nakaupo na magkaharap at nagtitinginan. Walang ni isa ang nagsalita samin Panay lang ang paghahabol namin ng hininga. Hindi ko alam kung bakit kinabahan ako I mean kaming dalawa ni Charlane though wala namang nangyare. Dahil lang dun sa kamukha ni Dashmoon nagkaganito na kami. Kalokohan to eh.

"Teka nga, teka nga bakit ba tayo tumakbo? Anong meron sa lalake kanina kilala niyo ba yun?" Good thing na nagtanong na si Charlane. Seryoso kaming nag aabang ng sagot sa dalawa pero nanatili silang tahimik at nagtinginan lang.

"Umayos nga kayo. Ano? Ano na?" Ako na ang nagtanong pero ganun parin wala akong nakuhang sagot. I form my fist into balls dahil pag ito hindi pa sumagot sa huling pagkakataon, makakatulog to ng ilang araw sinusigurado ko.
"Ano? Sasagot kayo o tatamaan kayo sakin?" I demanded.

"For the records tatlong guy at isang babae ang na coma ng isang linggo dahil sa suntok at sipa niya. Hindi ko naman kayo tinatakot pero subukan natin gusto niyo?" Charlane added.
Imbis na matakot tumawa lang silang dalawa. Talagang sinusubukan ako ng dalawang to.

Agad akong tumayo at handa ng unang atakihin si Dashmoon hinawakan niya ang kamay ko.
"Ang Hot mo talaga." Kagat labi nitong saad.
"Walang hiya ka!" Susuntokin ko na sana siya ng mahagilap ng Mata ko ang pagbago ng emosyon niya. He pout na nagpapaalala sakin Kay Night.
Bumalik ako sa pagkakaupo at nag Iwas ng tingin sa kanila.

Minsan na nga lang akong maglabas ng galit, Kakainin pa ng pagkaawa. Minsan talaga nakakainis maging mabait.

"Sagotin mo nalang ang tanong ko Sino ba yung lalakeng yun at bakit parang takot na takot kayo dun? Nadamay pa kami." Ulit ko.
"Si--" hindi na natuloy ni Casper ang sasabihin niya ng dugtongan agad ito ni Dashmoon.
"Ako lang yun tinignan ko lang yung reaksyon mo actually kasi Hindi Kita nakita sa hospital Kaya na miss kita." Dashmoon.

Nag init ang pisnge ko na hindi ko alam kong mahihiya ba ako o magagalit sa sinabi niya. Nakita ko din na nagpipigil ng tawa si Charlane habang sinusundot ako sa tagiliran.
"I don't believe you." I babbled.
But my mind says it's true it's true! Ugh such a traitor brain.

"You want me to prove it? " unti-unti itong lumapit sakin habang ako naman paatras ng paatras. Bakit ba kasi hindi ko magawang balian ng buto tong loko na to.
"Get off her Stupid." Napahinga ako ng malalim ng itinulak siya ni Casper palayo. May pagka weirdo at pagka manyakis talaga siya.

"Actually that's my idea" pag aamin ni Casper. Hindi ko alam kung mababaliw ba ako o manghahampas nalang ako deretsahan. Yung akala ko namaligno na ako shit!

"Teka, kilala Kita ah Diba ikaw yung DJ sa Cal? Bakit di ko napansin nun na kamukha mo si Night?" Sabat ni Charlane.

Sinamaan ko siya ng tingin kaya natahimik siya

"Umalis ka nga sa harap ko. Wag kayong magpakita sakin ng kahit isang araw please!" Nakahawak sa sintido kong saad. Na stress yung noo ko sa ka weirdohan nilang dalawa.
Nagulat nalang ako ng nawala na din si Charlane sa tabi ko. Saan nagpunta yun?

Patakbo na naman akong lumabas ng pension house para habulin siya. Tangamang mga yun sarap isako. Naabutan ko silang dalawa ni Casper sa labas na nagtatalo.

"Char saan ka pupunta?" I scolded her a bit.
"Diba Sabi mo alis kami sa harapan mo?" She answer innocently. Slowpoke charming lady.
"Sabi ko silang dalawa, except you tss pumasok ka nga dito." I grab her arms palapit sakin.

"Dahan dahan naman Selene. Kita mong buto nalang yan." Casper.
Sa halip na mas magalit ako sa kanya, natawa nalang ako.
"Hoy nang iinsulto ka ba? Ikaw nga jan parang stick ng barbeque eh. Ano? Suntukan?" Panghahamon ni Charlane sabay itinaas ang laylayan ng t-shirt niya.