Portrait In The Galleria

Wakas

KASALUKUYAN

DWAYNE JAMAAR CAMERO

Limang taon din ang ginugol ko sa America. I pursue my masters sa Harvard University. Hindi rin nagtagal ay natapos ko rin ito.

Bumalik ako sa Pilipinas dahil kaylangan na ako sa resort. Umuunlad na ito at magbubukas sila nang branch sa Boracay. Tyron will manage the Boracay branch and I will handle the resort in the Bolinao cause after all ang Bolinao ay tinaguriang Boracay of the North.

Wala na sana akong balak na bumalik dahil wala naman na akong babalikan. I can't deny dahil almost a year bago ulit ako tuluyang naka-move.

At first ayaw kong pumunta nang America dahil mas gusto ko dito but after nang nangyari. Ako na mismo ang nag-kusang umalis.

Noong una ay nagtaka pa sila Mama at Papa dahil hirap silang kumbinsihin ako pa pumunta pero sa bandang huli ay sumunod nalang ako na parang tuta.

Sinabihan pa nila ako dati na walang iiyak pag nasaktan. I didn't cry in front of them, umiyak nalang ako noong nasa America na ako.

Everyday is torture and pain. Wala ang mga kaibigan mo to comfort you physically. You have to stand on your own.

Darating ka sa point nang buhay mo na wala kang ibang aasahan na tutulong sayo kundi ang sarili mo.

Wala naman siyang kasalanan dahil aksidente ang lahat pero ang di ko lang matanggap ay yung mga sumunod na nangyari.

It is another thing when someone destroy everything you work hard for but it is another thing when you yourself destroy everything that you've work hard for.

Naaalala na ba niya ako o tuluyan na niya akong nakalimutan? Masaya kaya siya ngayon?

Dumaan pa ako sa isang pasilyo para tignan ang mga ibang art work.

"Tito nakapili kana ba?" Tanong sa akin ni Tyron.

Andito kami ngayon sa isang art exhibit. At tumitingin nang mga paintings na ilalagay sa bagong building sa resort. Ang ibang gawa nang ibang taga-Bolinao ay dadalhin sa Boracay branch para makita rin at ma-promote ang sining nang mga taga-Bolinao.

"Hindi pa" sagot ko kay Tyron.

Sa aking paglalakad ay may napansin akong hall na may nakasabit na caution tape. I tilted my head and to find out na may mga paintings and artworks pa doon.

Lumingon ako sa paligid kung may nakakakita sa sakin at nung napansin na walang tao ay pasimple akong pumasok doon.

I roam around and take a look sa mga nakasabit na paintings. They were all very familiar halos lahat ay scenery sa Bolinao.

The falls, caves, church, beaches, even the light house were there.

Sumilay ang ngiti sa aking mga labi.

"Kamusta na kaya ang Bolinao?" I asked the wind.

Umikot ako sa stand wall na iyon para makita pa ang ibang artwork doon.

Sa sumunod na wall ay puro naman larawan nang pagkain at occupation nang mga taga-Bolinao ang nandon.

Mas lalong na-excite ako na umuwi.