With you by Mistake

Chapter 16

Chapter 16

I become silent in that moment. Hindi ko na alam kung ano ang isasagot. Kahit noong tinanong na ang order namin ay hinayaan ko na lamang siya na mamili ng para sa akin. Mukha rin naman alam na alam niya ang lugar na ito.

"Are you okay?" he asked and I'm just there nodding like i don't have a lips to speak out loud. Nanatili akong tahimik at dinamdam nalang ang paligid. Sinabayan ng hangin ang mga musika na ipinapatugtog nila. Mga pang slow dance ang datingan.

May lumapit pa na waiter para mag-serve sa amin ng wine. Pinasalamatan ko ito at sinubukan tumingin kay Grey. Nahuli ko siyang nakatingin sa akin kaya nginitian ko siya. "Ang sosyal ng pa-dinner mo, mukhang mahal dito," I just joked to ease the awkwardness that I feel.

He just smiled and shook his head. "Minsan lang naman and there is nothing wrong with that celebrating something here in this kind of place,"

Napaisip agad ako sa sinabi niya. Does he knew? Paano? I didn't even tell him a smal details about me except the thing that I told them when they had a friend gathering in the unit.

Nagulat ako nang lumapot siya sa akin at ialok ang kamay sa akin. Nagtaka ako. "Can I have this dance?"

Inikot ko ang paningin ko sa buong resto at nakitang wala naman nagsasayaw. Pwede kaya yun? Pero agad siyang naiinip at siya ang kumuha ng kamay ko at itinayo ako.

Sa gilid lang naman kami ng lamesa namin pero nakita ko ang ibang tingin sa amin ng tao. Pero hindi kami pinigilan.

Para akong nanlalambot sa mga hawak niya. Parehas na nasa bewang ko ang kamay niya habang ang akin ay nasa balikat lamang niya.

Naiilang akong tumingin sa kanya tsaka ngumitim I tried my best to hide my nervous, but I failed.

Naramdaman ko ang marahan namin paggalaw at pagsabay sa tugtog. Sa oras na iyon ay mas ninamnam ko ang bawat minuto na lumipas. Pilit ipinasok ang lahat sa isip, lahat ng mga magagandang nangyayari ngayon.

Ako mismo sa sarili ko ay hindi ko naramdaman na halos nakayakap na ako sa kanya pero hinayaan niya ako at itinuloy ang marahan na sayaw. I don't know, but this time I'm getting confused of what I feel. Nung nakaraan, sabi ko lalaruin ko lang kaso hindi pwede! 'Yun din ang nasa kasunduan namin! Pero bakit hinahayaan ko an ang sarili ko?

Hindi naman kami parehas, alam ko. Iba yun nararamdaman niya. He has a girlfriend! Eto lang kami nakisingit, kahit na alam ko na kami 'yun mas karapatan pero hinayaan ko kasi nanggulo lang kami ni Kaylee.

Dapat pinigilan ko! 'Yun dapat pero hinayaan ko kahit alam ko na ikakasakit ko. Akala ko normal lang 'yun nararamdaman ko kasi nakakasama ko siya, simple attachment lang kumbaga. Hindi ko alam na may ilalalim pa pala ang pagkakahulog ko. Pero walang sasalo. May hawak na iba si Grey.

Napaangat ako ng tingin ng pwershan niya akong inilayo sa kanya at tsaka niya ako hinalikan sa noo. He smiled and caressed my hair. "Happy Birthday,"

Agad akong napamulat nang maingay na pumapalakpak si Kaylee, kumakanta pa nga.

"Happy birthday, mommy, happy birthday, happy birthday, happy birthday, mommy!" she exclaimed excitedly and crawled beside me to hugged and kissed me.

Akala ko ay 'yun lang ang suprise ni Grey pero eto sila ni Kaylee kahit kahapon pa ang birthday ko. Sinuotan ako ng anak ko ng party hat. Napatawa ako dahil doon.

Lumapit sa akin s Grey na may hawak na cake at may nakasinding kandila.
"Make a wish, mommy,"

I closed my eyes and told my wish silently. Just this once, can I have the happiness and love I want?

I clapped after that and nakipag kulitan sila sa akin kahit bagong gising ako. Mukhang walang balak si Kaylee na papasukin ako. She keep insisting that she want ro go somewhere fo a late celebration of my birthday.

Wala na ako nagawa nnag pumayag na din si Grey sa gusto ng anak. Nagmamadali pa itong kumilos dahil naipilit ang gusto na pumunta kami sa amusement park.

Terno kami ng damit ni Kaylee. We're both wearing a sleeveless  black and white stripe croptop, ang kapares sa kanya ay short habang ako ay pants. We're alsong wearing a same design of shoes. Magnanay na mag-nanay!

Nang makita namin ang suot ni Grey ay halos mapatawa kami dahil parehas nito ang kulay ng sa amin. Nagmukhang iplinano namin ang suot namin ngayon araw.

Mabilis lang naubos ang oras namin dahil sa sobrang pag-eenjoy. Halos lahat nga ng rides sakyan namin except sa mga extreme rides dahil hindi pa pwede kay Kaylee.

Natatawa ko pinapanood ang anak ko na nanghihina na sa pagod habnag naglalakad. Nahuhuli na siya kahit pa hawak ko siya. Habang si Grey ay nauuna ng paglalakad dahil may kausap sa telepono.

"Tired?" I asked and she lalzily nodded kaya wala na ako nagawa kundi buhatin. Yumakap siya ng mahigpit sa akin, napagod nga.

Nahabol ko naman agad si Grey, napatingin siya sa akin. Nagpaalam siya sa kausap at humarap sa akin. "Let me carry her, masyado siya mabigat," he propose at di na naman ako tumanggi doon. Nagising pa nga ng bahagya si Kaylee dahil doon eh.

Pagdating sa kotse ay ibinaba agad siya sa backseat ay nilagyan ng seatbelt. I sighed. Nakakapagod pero naging masaya ako knowing na nakasama namin si Grey sa gantong pagkakataon.

Sumakay na rin kami sa harapan na parte. Hindi man lang niya pinapaandar ba, mukhang ipinapahinga pa din ni Grey ang sarili sa pagod.

Nang mapatingin siya sa akin ay ngumiti na lamang ako. It's kinda awkward. Ewan ko ba sa tuwing tinititigan niya ako ay iba agad epekto sa akin. Grabe!

I almost fell from sitting when he caught my arm. I've got nervous. What does he need?

"Just this once...let me," bulong niya na hindi ko alam kung bakit. Let him, what?

My eyes formed O when i felt him kiss my lips fast. It's just a smack! Pero para ako bigla natunaw! That's not my first kiss pero yun nararamdaman ko ay parang high school student who just got the first from their crush.

I fake a coughed and looked away. Pero hindi siya natinag doon. He's still focus on me. Tinatansya ang reaksyon ko sa ginawa niya. Ano ba gusto niy makita? Sinusubukan ba niya feelings ko kaya niya ginagawa 'yan ganyan?

"Mag-drive ka na," utos ko kahit halos matuyo ang lalamunan ko sa kaba. Masyado mo ako nilulubog, ang hirap umahon.

Hindi ba pwedeng tulungan mo ko umahon, tsaka tayo sabay na maglayag na tayo lang?