Seninim Son Kez (Düzenleniyor)

Bölüm 14

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.🙈

-satır arası yorumlarınızı da eksik etmeyin ☺️

Bölüm 14

Hayal kırıklığına uğramak mı?

Çok sevdiğin birini hayal kırıklığına uğratmak mı?

Ben genelde hep hayal kırıklığına uğramıştım.

Ama şimdi farklıydı.

Canımdan çok sevdiğim bir insanın hayal kırıklığı olmuştum.

Abim.

Kardeşi ve dostu tarafından hayal kırıklığına uğramıştı.

Asafın sesini yeniden duyunca bakışlarımı daldığım yerden çektim onlara baktım.

"Konuşalım Çetin." Sesi ne kadar sakin çıksada , gergin olduğunu anlayabiliyordum. Abim ona doğru bir adım atınca bakışlarında ki öfke büyümüştü, elleri yumruk olmuştu. Ayaklarım onlara doğru bir adım atarken "Abi" diye bir mırıltı döküldü dudaklarımdan. Dudağımdan dökülen kelimeyi duydu mu bilmiyorum ama bakışları bana dönmedi bile, öfke dolu bakışları halâ Asafın üzerindeydi.

Abim beklemediğim bir anda yumruğunu Asafın suratına indirdi. Kalbim korku ile atarken dudaklarımdan bir çığlık firar etti. Asafın başı yana dönmüş, dudağı patlamıştı. Hızlı ve korku dolu bir şekilde yanlarına yürürken "Abi lütfen yapma" dedim. Beni duymadı bile, Asafın yakasına yapışıp onun yüzüne bir yumruk daha attığında benim canım acıdı, bu durum karşısında gözlerimden yaş akmasına engel olamadım.

"Lan şerefsiz, kardeşimdin sen benim!" Bir yumruk daha.

"Kardeşindi o senin!" Bir yumruk daha.

Abim , Asafa art arda yumruklar atarken Asaf hiç bir şekilde karşılık vermiyor, yerde yatıyordu. Gözlerimden akan yaşlar şiddetini arttırmış, hıçkırarak ağlıyordum.

"Değil! O benim kardeşim değil!" Asafın sert ve bastırarak söylediği sözler ile abimin eli anlık havada durmuş sonra daha şiddetli bir şekilde Asafın yüzüne indi. "Haysiyetsiz!"

"Abi ne olur" Zar zor kendimde bulduğum güç ile ona adımlayıp Asafın üzerinden itmeye çalıştım. "Bırak lütfen" titreyen ellerim ile bunu başaramadım. Beni itip öfkesini çıkarırcasına yeniden yumruklar attı Asafın yüzüne. Abimin her darbesi sanki benim kalbime iniyor gibi hıçkırıklarım daha da arttı.

"Küçük lan o! Utanmadın mı yüzümüze bakarken pezevenk!?" Sesi tüm mahallede yankılanacak kadar şiddetliyken bir kaç kişi cama, balkona çıkmış meraklı gözler ile bizi izliyordu. Rezil olmuş olmanın verdiği utanç da tüm benliğimi kapladı.

Abime yeniden yaklaşıp kollarını tutmaya çalıştım. "Abi bırak" titreyen sesimle bir kez daha onu Asafın üzerinden ayırmaya çalışırken abim onu tuttuğum kollarımdan bu sefer beni daha şiddetli itti ve beklemediğim bu hareketi ile dizlerimin üzerine düştüm. Yerde ki bir kaç taşın düşüşüm ile dizlerime batması canımı yakmıştı. Dizlerimin acısı ile dudaklarımdan acı dolu bir inleme döküldü. Başımı onlara çevirdiğimde gözümden akan yaşlarla Asafın kanlı suratı ile göze geldim.