World Apocalypse: One of Them

Chapter 13: Attacked

Unkown's POV

Ilang buwan naring wala akong balita sa espiyang pinadala ko sa kuta ni Project Zero.

I dial a number and few rings after someone pick up the phone.

"What took you so long? Nababagot na akong maghintay ng balita mo! Nagawa mo na ba ang pinapagawa ko sa'yo?" I angrily ask.

"P-pasensya na po m-muntikan na nila akong nabuking na ako ang pumatay sa dalawang matanda. Kaya matagal akong nakakontak sa'yo pero heto at ikaw na po mismo ang tumawag." nautal na nitong sagot sa'kin.

"Mabuti naman at nadispatcha mo na ang dalawang amoy lupang matatanda na iyon. Hindi ko sila kailangan sa ekspiremento ko." nakangising demonyo na puri ko sa kanya.

Hindi naman ito umimik sa papuri ko.

"How long will you bring them to me? I really need them especially Xyrine dahil nasa kanya ang gusto kong makuha." seryoso kong tanong uli dito.

"A-ahm master ano po ba ang kailangan mo kay Xyrine?" nagdadalawang isip pa nitong tanong sa akin.

"It's not your goddamn concern. Gawin mo na ang pinapatrabaho ko dahil hindi mahaba ang pasensya ko. Baka hindi mo na maabutang humihinga ang pamilya mo." madilim ang mukhang tugon ko dito.

"P-please master, huwag niyo pong sasaktan ang pamilya ko. Gagawa po ako agad ng paraan para mahuli niyo sila." umiiyak na nitong pakiusap.

"If you don't want them to be dead, better hurry up. The clock is ticking so as my patience." huli kong babala sa kanya bago ko pinatay ang awditibo.

Naisipan ko namang pumasok sa experimental room para tingnan ang progress ng bago kong imbesyon na zombie.

"How's it going?" tanong ko sa isang scientist na nakatuka sa pagmomonitor dito.

"It's responding accordingly to our plan Boss." may pagmamalaking balita nito sa akin.

"Magaling, dahil kakailanganin ko siya ilang oras mula ngayon." na e-excite kong tugon dito.

Tiningnan ko ang malaking tube na nasa aking harapan. Hindi mo matukoy kung anong klaseng nilalang ito.

May malalaking mata at labas ang utak nito na nagbibigay ng mabagsik na awra sa makakakita na siguradong kikilabutan ka. Hindi mo aakalaing mag e-exist ito sa mundomg ito, pero dahil sa teknolohiya at siyensya ay wala ng impossible ngayon.

After awhile briefing on them of what to do, a small beep come from my phone which means I receive a new message.

I get it from my pocket and read the message from my inbox.

A small creepy smile form in my lips.

"Hurry everyone prepare project 666 now! Kakailanganin ko na siya ngayon." madali kong utos sa kanila.

Wait for me Project Zero. At last, I know where your hiding together with your so called friends.

Someone's POV

Nandito ako sa labas ng kwartong tinutuluyan namin. Nagpalinga linga ako sa paligid para masiguradong walang tao.

Mula sa bulsa ng jacket kong suot ay kinuha ko ng palihim ang phone na ginagamit ko para kontakin ang master ko.

E da-dial ko na sana ang numero nito ng bigla itong tumawag. Hindi na ako nagdalawang isip na sagutin ito.

"What took you so long? Nababagot na akong maghintay ng balita mo! Nagawa mo na ba ang pinapagawa ko sa'yo?" hindi paman ako nakapagsalita ay ito na ang naging bungad niya.