Sana ihtiyacım var\\Taekook

1

~2 yıl önce~

Jungkook'dan

Hala bana bakıyor eminim. Lanet olsun!
Ne diye bu okula başladım ki zaten.
Tamam Jungkook sakin sakın ona bakma. Derin nefes al aynen öyle. Tanrım kendi kendime konuşuyorum kafayı yedim artık!

Cidden bana bakmasından rahatsız oluyordum!
Sürekli bana yakın davranması. Kokumu içine çekmesi. ALLAHIN GAY'I. Bula bula beni buldu! Onun yüzünden imana geldim.

Teayumh mudur nedir artık sürekli bana ilgi göstermesinden rahatsız oluyordum ama kimseye de söylemiyordum. Ahh mevzun olduğum gün gel artık! Bu okuldan siktirip gitmek istiyorum.

Aslında ben küfür etmezdim ama herşey onun yüzünden. Ve bana hala bakıyor. Kafasına çantamı atmamak için zor tutuyorum kendimi.

Neyse Jungkook az kaldı!
Sabret az daha mevzun olacaksın! Ve bu gidişle değil psikiyatrist olma ben kendim şizofren olabilirdim.

Aslında pekte emin değildim. Masa başı işlerinde çok severdim. Ama şu an bana bakan gerizekalı ile çalışamıyordum. Ve sonunda zil çalmıştı. Koşarak sınıfıma gittim.

~Mevzun olma günü~

Ben Mezun olduğum için çok mutluydum! Artık o salağın yüzünüde görmeyecektim! (Yanılıyorsun kdjdjf) hala bana bakıyordu. duydum ki birine 7 saniyeden fazla göz göze gelirsen ona aşık olma ihtimalin varmış.

Acaba bende ona..Yo yo hayır...ha bu arada söylemeyi unutmuştum sürekli arkamda gezer ve beni hiç rahat bırakmazdı. Benden tam 4 yaş büyük olsada.

Aslında şimdi bunun pek önemi yoktu. Şimdi okul hayatı bittiğinde göre iş hayatı başlıyor demektir! O yüzden yüksek lisanslı bir şirket bularak orda çalışmam gerekti. İşte zaten hayatım orda değişti..

Mevzun olduktan sonra eve gitmiştim. Aslında hemen işe girmek istemedim. Biraz gençliğimi yaşamaya ihtiyacım vardı.

O yüzden hemen şirket aramadım ve gençliğimi yaşadım. Tam 2 yıl.

~Şimdiki zaman~

Jungkook'dan:

Ve evet evimin yakını bir yerlerde güzel ve yüksek lisanslı bir şirket bulup başvurmuştum. Ve Patronun asistanı olarak işe kabul edilmiştim!

Etrafta hoplamaya zıplamaya başladım mutluluktan. Ve ne kadar yıllar geçmiş olsada benim içimdeki çoçuk asla ölmezdi.

Fakat yinede şirkette ciddi olmalıydım.
Ve ciddi de olabiliyordum.
ama evde olduğum için şu an ciddi olmama gerek yoktu.
Ertesi gün şirkete gidecek ve işe başlayacaktım! o yüzden bu gün erken yattım.

Fakat gözüme uyku girmiyordu. Ama farketmeden uyumuşum.

~Sabah~

Sabah kalktğımda kuşların çaldığı melodiler çok huzurluydu kalkmak istemiyordum ama ilk iş günü geç kalınır mı? Tabiki hayır o yüzden kalktım ve soğuk bir duş aldım.

Ve duş beni gerçekten dinç yapmıştı.
Neyse kurulandıktan sonra altıma siyah koy pantolon beyaz bir gömlek ve siyah bir çeket giyidim.
Çok heyecanlıydım. Arabamın anahtarlarını alarak dışarı çıktım. Arabama bindim şirkete doğru sürmeye başladım.

Ve gelmiştim.Aman tanrım..Bu şirket çok büyük ve moderndi. Patronun zengin ve katı olduğu burdan belliydi. Güvenlikten geçip asansöre bindim ve 20 kata çıktım.

Koridorun sonundaki kapı benim patronumun kapısıydı. İlk önce derin nefes alarak ardından kapıya yavaşça tıklatıp "Gir" komutunu bekledim. ve beklediğim komut.
"Gir" Ve girmiştim. Arkası dönuktu. Dışarı bakıyordu. Bende "Ehh şey merhaba" dedim. Evet salak bir cümle ama heyecanlanmıştım.

Arkasını döndüğünde...Lanet olsun bu oydu...

(Bence çok saçma ve uzun oldu gereksiz sanki ha? ben cidden hiç beğenmedim..neyse toparlamaya çalışacağım <3)