Aşkımız olay olacak-AkRu (TAMAMLANDI)

39#Aşk mı mantık mı?

Ebru'dan

Sabah erkenden evden çıkmıştık. Kerem evde hala uyuyordu. Akın anlamadığım bir şekilde bütün gece uğraşıp bügün evlenmemizi sağlamıştı. Nikah dairesine gelmiştik. Nikah masasında nikah memurunun ve şahitlerin gelmesini bekliyorduk.

-Akın çok acele etmiyor muyuz sence? (Ebru)
-Hiçte acele etmiyoruz. Geç bile kaldık bence. Hiç kimse ilişkimizi kaale almıyor. Herkes yerini bilsin artık. (Akın)

Aslında doğruydu hiç kimse bizi ciddiye almıyordu. Bu verdiğimiz karar doğruydu.

-Akın bari Kerem'de yanımızda olsaydı. Sonuçta evleniyoruz. Böyle bir günde kardeşimin yanımda olmasını isterdim. Bana çok kızıcak. Ya konuşmazsa benimle? (Ebru)
-Keremde bir zamandan sonra bizi anlayacak merak etme. Birlikte konuşuruz. (Akın)
-Umarım öyle olur. (Ebru)

Biz konuşurken nikah memuru gelmişti bile. Şahitler de gelmişti.

-Hazırsanız nikahı kıymaya başlıyorum. (Nikah memuru)
-Hazırız. Hazırız dimi Ebru? (Akın)
-Evet hazırız. (Ebru)
-O zaman başlıyorum. Adınız soyadınız? (Nikah memuru)
-Ebru Şahin. (Ebru)
-Akın Akınözü. (Akın)
-Birbirinizle evlenmek istediğinizi bize yazılı olarak bildirdiniz. Yaptığım araştırma sonunda evlenmenize engel bir durumun bulunmadığı tarafımdan tespit edilmiş olup şimdi bir kez daha şahitler huzurunda sözlü olarak evlenmek istediğinizi beyan ederseniz evlenme akdinizi gerçekleştireceğim. Siz sayın Ebru Şahin yanınızda oturan sayın Akın Akınözü beyi hiç kimsenin etkisi ve baskısı olmaksızın özgür iradenizle eş olarak kabul ediyormusunuz? (Nikah memuru)

İlk önce biraz düşündüm sonra Akın'a baktım ve cevap verdim.

-Evet! (Ebru)
-Siz sayın Akın Akınözü yanınızda oturan Ebru Şahin hanımı hiç kimsenin etkisi ve baskısı olmaksızın özgür iradenizle kendinize eş olarak kabul ediyormusunuz? (Nikah memuru)
-Evet!!! (Akın)
-Şahitler olarak sizlerde duydunuz birbirlerini eş olarak kabul ettiler. Sizlerde şahitlik edermisiniz? (Nikah memuru)
-Evet. (Şahitler)
-Bende medeni yasanın ve belediye başkanımın bana vermiş olduğu yetki ile sizleri eş olarak ilan ediyorum. İmzaları atıp eşinizi öpebilirsiniz. (Nikah memuru)

İmzalarımızı attık. Her şey çok hızlı olmuştu. Artık resmen evli bir çifttik. Bundan sonra her şeyin seyri değişmişti. Masadan kalktık.

-Bundan sonra biriz. Hayatımızın sonuna kadar ayrılmayacaz. Hep mutlu olucaz. Seni çok seviyorum. (Akın)
-Bende seni çok seviyorum. (Ebru)

Alnıma bir öpücük bıraktı ve sarıldık. Nikah memuru evlilik cüzdanını bana verdi.

-Hayırlı olsun. Çok mutlu olursunuz umarım. (Nikah memuru)
-Çok teşekkürler. (Ebru)
-İyi dilekleriniz için çok teşekkürler. (Akın)

İşlerimizi bitirip binadan çıktık. Akın binadan çıkar çıkmaz elimi tuttu.

-Ne güzel kokuyor. Huzur kokuyor resmen. Artık hiç kimse bizi küçük görmeyecek. (Akın)
-Bencede. Artık özgürüz. Evlendik resmen, delilik bu. Ama aşk da delilik değil mi zaten? (Ebru)
-Büyük delilik. (Akın)

Dedi gülerek Akın. Artık mutluyduk. Geri dönülmez bir yoldaydık ama çok güzel bir yoldu.

-Gidelim artık. Evimize gidelim, yuvamıza. (Ebru)
-Gidelim. (Akın)

Arabamıza binip evimize doğru yol aldık.

Ev - 10:00

Evdeydik. Kerem hala uyuyorsa diye çok yavaş girmiştik. Ama uyumuyordu. Salonda koltukta öylece oturuyordu. Göz göze geldiğimiz an korkmuştuk. Akın'ın üstünde damatlık benimde üstümde beyaz bir elbise vardı. Resmen evlendiğimiz anlaşılıyordu. Kereme nasıl açıklayacaktık? Mevzu orda kötüleşiyordu işte.

-Siz nerdeydiniz? Bu üstünüzdekiler ne? (Kerem)
-Akın galiba saklayarak hiç bir şey olmayacak. Direkt söyleyecem. (Ebru)
-Daha iyi olur. (Akın)
-Kerem biz evlendik. (Ebru)
-NE?! Nasıl olur? Neden? Neden bana söylemediniz? (Kerem)
-Her şey ani bir şekilde gelişti. Sana söyleyecek vaktimiz olmadı. (Ebru)
-Kerem sakin ol. İkimiz içinde en iyisi bu oldu. (Akın)
-Nasıl daha iyi oldu?! Beni delirtmeyin! Bana nasıl söylemezsiniz?! Dayanamadınız mı 3 ay daha?! (Kerem)
-3 ayıyla alakası yok. Bilmediğin şeyler var. (Akın)
-Ya bırakın! Yazıklar olsun size! Ben sizden beklemezdim bunu gerçekten. Gidiyorum! (Kerem)
-Kerem ne gitmesi? Daha yeni geldin. Gitme! Daha yeni kavuştuk. (Ebru)
-Sen beni hayal kırıklığına uğrattın abla! Ben gidiyorum! (Kerem)

Kerem'den

Ablam beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Gitmeye karar vermiştim. Odaya gidip bavulumu aldım ve kapıya yöneldim.

-Kerem lütfen yapma. Abartıyorsun. Gitmene hiç gerek yok. Ablan çok üzülecek. (Akın)
-Abartmak mı?! Siz benim arkamdan iş çevirdiniz! (Kerem)
-Ablacım lütfen gitme... (Ebru)

Daha fazla hiç kimseyi dinlemeyerek kapıya yöneldim. Kapıyı açtığımda duraksadım. Gördüğüm manzara karşısında dona kaldım. Karşımda kalbimin aşırı hızlı atmasına sebep olan bir kadın vardı.

-Siz kimsiniz? Ben Özge. Akın'ın yakın bir arkadaşıyım. (Özge)

Cevap bile verememiştim. Olduğum yerde öylece kala kalmıştım.

Selam canlarım. Bana göre bu bölüm aşırı iyidi heleki diğer bölümler çok daha iyi olacak. Birde size bir sorum var. Sizce yakın zamanda final yapayım? Çokta uzatmak istemiyorum. Sizinde fikrinizi merak ediyorum. Kerem Özge aşkı olacak mı? Bölüm yorumlarınızı bekliyorum.
Bölümün ismini değiştirdim çünkü pek içime sinmemişti.