Magia University (On-going)

CHAPTER 8

Chapter 8
Power

Shanselle's PoV

Nagising ako sa napakalakas na ingay na nanggagaling sa labas. Mga ingay ng taong sumisigaw na para bang may tinatakasan. Nagsisigawan sila at humihingi ng tulong. Takbuhan, sigawan, at hindi pa malamang ingay.

Napabangon na lang ako sa aking kama upang tignan ang nangyayari sa labas. Alam ko naman na hindi na ako makakatulog pa dahil sa ingay. Alas singko pa lang ng umaga pero ba't ang iingay na nila?

Malakas at sunod sunod na katok sa aking pintuan ang aking naririnig. Ano bang nangyayare?

"SHANSELLE, BUKSAN MO ANG PINTO!???" hindi ko alam kung bakit biglang nagtaasan ang balahibo nang marinig ko ang sigaw na iyon sa likod ng pintuan ko. Hindi ko rin mawari kung sino ang may-ari ng tinig na iyon.

"SHANSELLE, LALABAS KA O PAPATAYIN KITA!!?" nakakapangilabot na sabi nito. Hindi ako makagalaw sa aking kinatatayuan dahil na rin siguro sa takot. Pero may nagtutulak sa akin na alamin ko kung sino iyon.

Dahan dahan akong naglakad papunta sa pinto at dahan dahan din itong binuksan. Nanginginig ang aking kamay sa pagbukas ng pinto.

Nagulat ako nang makita ko ang taong nasa likod nito. Isang malaking tao pero sa pagkakaalam ko ay isa itong lalaki. Hindi rin kase makita ang kaniyang mukha dahil natatakpan ito ng maskara. Kulay itim na maskara na nakadagdag pa sa nakakakilabot na nararamdaman ko.

Nanlilisik ang mga mata niya. At kahit natatakpan ang kaniyang mukha ay alam kung nakangisi siya ngayon.

Nagulat ako nang bigla niyang ilabas ang isang napakalaking tabak. Hindi ko alam ang aking gagawin nang itaas na niya ito at akmang papatayin ako.

"Shanselle!!!?"

"Shan!!!"

Mga sigaw na tanging naririnig ko na lamang dahil tumigil na ang iba sa pagsigaw at siguro ay nakalabas na sila upang tumakas.

Hindi ako makatakbo. Hindi ako makagalaw. Ano bang problema bakit parang naiistatwa ako ngayon. Kailangan kong makatakas sa kaniya bago pa niya ako patayin ngunit bakit hindi ako makagalaw. Hindi ko alam kung bakit ayaw tumakas ng katawan ko at ilayo sa kapahamakan na dala ng lalaking ito.

"Shanselle!!!" alam kung sila ang sumisigaw ngunit hindi ko alam kung nasaan sila. Kailangan ko ng tulong nila. Ayoko pang mamatay.

Dahan dahang inilalapit ng lalaki ang kaniyang tabak. Hindi ako makakilos na para bang hinihintay ko iyon na bumaon sa akin.

Ilang pulgada na lang ang layo nito sa akin nang bigla siyang tumigil at akmang tatanggalin ang kaniyang maskara. Habang tinatanggal niya ang kaniyang maskara ay kasabay ng pagsabi nito ng huling mga salita bago nito ibaon ang nakakamatay na bagay na hawak niya.

"Goodbye,Shanselle," mahinahong sabi nito. Pero hindi ko alam kung bakit biglang nanikip ang dibdib ko nang sabihin niya iyon. Para bang kutsilyong unti unting sumasaksak sa akin. Hindi ko rin namalayan na bigla nalang pumatak ang mga luha ko sa sahig. Bakit parang familiar sa akin ang kaniyang boses? Kilala ko siya...

Bago pa niya tuluyang matanggal ang kaniyang maskara ay bumagsak na ako sa sahig. Nandidilim na rin ang aking paningin. Mamamatay na ata ako...

"Shanselle, ano ba! Gumising kana please!!!"

"Shan naman ano ba!!!"

"Hoy!! Walang ganyanan"

Bigla akong nagising sa sigawan sa paligid ko. May yumuyugyug na rin sa akin. Iminulat ko ang mga mata ko at nakita ko ang mga mukha nilang nag-aalala. Anong nangyare?