Angel on Lend

1

My hand trembles in frustration when I felt the heavy rain touched the top of my head. Seriously? Of all the time? Ngayon pa talaga bumuhos yung ulan, kung kailan naman nag-aaral ako para sa prelims??? Lalo akong nataranta nang tinignan ko ang relo ko, in 37 minutes magsisimula na exam ko sa majors ko tapos heto ako ngayon basang-basa sa ulan.

"Maddie!" Sigaw ng kaibigan ko na si Brad.

Lumingon ako sa lugar na pinanggagalingan ng boses niya. He was smiling from ears to ears parang alam mong handa nang mang-asar. Tumakbo siya at sinilong ako sa payong niya kahit wala naman na talagang use kasi basang basa na ko.

"Bakit ka ba nag-eemote sa ulan? HAHA tara na hatid na kita sa building niyo."

Anong kailangan nito bakit ang bait? Pero hinayaan ko na lang kasi kailangan ko talaga ng tulong niya ngayon. Pagkadating namin sa building ko ay ngumiti na siya at paalis na sana.

"So does this mean, I owe you lunch or something?" Tanong ko bago siya umalis.

"Wow you're really Maddie today 'no? By and Blair wouldn't offer me such thing HHHAHAHA pero sige kung mapilit ka kahit Mcdo lang HAHAH," at kumaripas na siya ng takbo.

Such a weirdo talaga. Lumipas ang oras at 'di ko namalayan na lunch na pala. Lumabas na ko ng classroom since tapos na rin naman ako sa exams ko. I was about to get my phone when Brad showed himself. Grabe ano ba 'to talagang nabuhay na sa libre. Hinatak niya na agad ako at sumakay kami sa kotse niya.

"How's prelims? Uno na naman ba lahat? Grabe sana mapasahan mo rin ako ng brain cells 'no. Baka gumadruate ako ng suma eh--"

"'Yun naman pala?" Pagpuputol ko sa kaniya.

"Suma-sampung taon sa kolehiyo HAHAHAHAHA."

"HAHAH seriously Brad? Kapag yan najinx ewan ko sayo. Bakit ka ba kasi nag-engineer eh nung high school bahagya mo na maipasagot sa'kin mga math and science homework mo!"

Grabe saying those words parang ang tagal na nang nakalipas. Second year college palang naman ako at itong si Brad ay 3rd year na. Actually friend ko siya since bata kami and I can say na ride or die friend ko siya, parang alam na nito ang talambuhay ko chz.

In no time nasa Mcdo na kami and Brad offeredna siya na raw mag-order and libre niya na raw. Ano kaya mayroon sa kaniya? Kaya naghanap na lang ako tables pero sobrang daming tao kasi lunch na. Kaya tumayo na lang ako sa gilid at nag-abang ng table. Pero a guy caught my attention 'di dahil sa itsura, mag-isa lang kasi siya and pang-apat na tao yung table. Siguro pwede naman kami makiupo ni Brad dun 'no?

"Hey, I saw you alone pwede ba kami maki-share ng friend ko ng table?"

He raised his head and looked me directly in the eyes. Gosh so intimidating, nagtanong lang naman ako.

"Oh okay I just I'll just wait--"

"Sure miss paalis na rin ako. Tinatapos ko lang ito oh," sabay pakita sa'kin ng activity sheet niya?

I sat quietly and watched him. Grabe nakakahiya pero kasi parang hirap na hirap siya sa sinasagutan niya at napansin ko na related sa bio and bio student naman ako so...

"I can help you with that... if you don't mind?"

Shems did I cross the line? Or ang fc masyado? Nafufrustrate kasi ako makita siyang nahihirapan eh parang ang dali-dali lang naman. Not to brag pero parang ganun na nga? I'm spacing out kaya 'di ko napansin na tumayo na siya. Paalis na siya pero nahulog niya yung pen niya sa gilid ko. Yumuko ako at kinuha tapos inabot sa kaniya. Ngumiti naman siya sa'kin bilang ganti at umalis na.

"Yow inorderan kita ng chicken at spag at fries at sundae--"

"Pinapataba mo ba ako?" Kumunot ang noo ko sa kaniya.

"By is that you? Pwede ka na ba magpalit personality ng ganyan kabilis? HAHA pero yes pinapataba kita," ngiting-ngiti niyang sagot

"Seriously Brad? Are you making fun of me now?" Inis ko siyang tinignan at tumingin sa table para hanapin phone ko.

What? Where's my phone? I was holding it kanina bago ko.... THAT GUY STOLE MY PHONE?!!!

"Look Maddie I was just joking sorry kung insensitive. Maddie hey? Are you listening?"

"Brad my phone's gone!!" Nag-papanic kong sagot sa kaniya.

I don't care about the phone itself pero 'yung nasa loob nun! It's like my diary! Like literal na nakasulat doon ang buhay ko. Argh I hate that guy akala ko mabait. I stood up and look around hoping na nandito pa rin siya kahit imposible. Brad's panicking too dahil alam niya ang importance ng phone na 'yun sa akin.

But I saw him, he's outside waving like an idiot, waving using my phone. Kaya lumabas ako kaagad-agad and grabbed my phone.

"What are you a thief?! Seriously?" I quickly checked my phone and sa tingin ko wala namang nangyari.

"Gusto ko lang tanungin number mo HAHAH pero wala akong maisip na paraan so..."

I scoffed at him, unbelievable. Look at this guy grabe nakakainis siya. I never felt this angry before!

"What are you now? Baliw ka ba ha pwede mo namang tanungin ng hindi kinukuha phone ko!!!" I screamed at him, I don't care kung pagtinginan kami pero nakakainis talaga siya. Im a prim and proper person pero nakakainis siya. Brad's now outside too.

"Woah easy tigress. So what's your number? "He replied.

Inakma siyang kukwelyuhan ni Brad kaya pumagitna ako. I signaled him to behave hay.

"In your dreams," tapos hinila ko na si Brad papasok ulit ng fastfood.

Kumain kami at hindi na ulit pinag-usapan 'yung lalaki. Pero hindi pa rin tumigil sa pag-apologize si Brad dahil sa insensitive joke niya kanina. Hay it's sad talaga 'no? People are making fun of your mental health 'kala nila ginusto mo 'to. Akala nila ang cool ng gan'to. Hindi rin kami nagtagal at hinatid na 'ko ni Brad sa amin. Nag-aral lang ako sa buong hapon at pagdating ng gabi kinuha ko phone ko.

"Today I've finished my prelims and I think I did great...."

Nagta-type ako sa phone ko ng nangyari ngayon hanggang sa naaalala ko na naman 'yung lalaki. I guess I won't include him nalang dito. He's a bad memory, I don't want Blair or By to know him. Baka masira pa araw nila, I don't want that to happen. I really love them kahit gan'to.

".... Love, Maddie.
P.s. have a great day ahead, I love you both!!!"