အခန္း(၁၅)

131 16 0
                                    

ကန္ကအဝတ္အစားေတြေရာင္းသည့္ဆိုင္ထဲဝင္သြားသည္။တင္ကအိုက္ပီးနဲ႔အိုက္ပန္လက္ထဲအထုပ္ႀကီးထည့္ၿပီးကန္႔ေနာက္ကိုလိုက္လာခဲ့သည္။

ကန္ကအဝတ္စင္ေတြကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနသည္။တင္ကသူ႔ေနာက္ကေနတေကာက္ေကာက္လိုက္ေနသည္။ဆိုင္ဝန္ထမ္းမိန္းကေလးကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီးျပံဳးစိစိျဖစ္ေနသည္။

ကန္တစ္ပတ္ပတ္ၿပီးသြားေတာ့ဆိုင္ဝန္ထမ္းမိန္းကေလးကသူ႔ကိုလာေမးသည္။

"ေမာင္ေလးမင္းဘာရွာေနတာလဲ"

"စပိုင္ဒါမန္းအက်ႌရွိလား"

"ဟမ္"

တင့္မွာဟမ္ခနဲ႔ျဖစ္သြားရသည္။ဘယ့္ႏွယ္စပိုင္ဒါမန္းအက်ႌတဲ့။ကေလးကလား။ေအးေလ။
ကန္ကကေလးပဲဟာ။သူေတာင္ေဘဘီလို႔ေခၚေသးတာပဲ။

ဆိုင္ဝန္ထမ္းမိန္းကေလးကကန္႔ကိုၾကည့္ၿပီး-

"ရွိေတာ့ရွိတယ္ေမာင္ေလး။ဒါေပမဲ့ေမာင္ေလးနဲ႔ေတာ္ပါ့မလားမသိဘူး။စမ္းဝတ္ၾကည့္မလား"

"ကၽြန္ေတာ္ကဘာလို႔စမ္းဝတ္ၾကည့္ရမွာလဲ"

"မင္းဝတ္ဖို႔မဟုတ္ဘူးလား"

"ဘာဗ် ။မဟုတ္ပါဘူး"

ဒီေတာ့မွတင္ရယ္ခ်င္သြားသည္။အစကသူလဲကန္တလုသူ႔အတြက္သူရွာေနတယ္လို႔ထင္ခဲ့ေသးတာ။ဆိုင္ဝန္ထမ္းလဲသူ႔လိုမ်ိဳးေတြးေလာက္မွာပဲ။

ကန္နဲ ့သူနဲ႔ကိုယွဥ္ၾကည့္ရင္ပိုၿပီးေတာ့အထင္လြဲခ်င္စရာ။ကန္ကပုပုေသးေသးေလး။တင္ကအရပ္ရွည္ရွည္ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္။

ကန္ကကေလးမ်က္ႏွာနဲ႔ဝတ္ထားတာကေဘာင္းဘီေရွာ့ပင္တိုေလး။ေက်ာပိုးအိတ္ကလြယ္ထားေသးတယ္။

တင္ကအက်ႌလက္ရွည္၊ေဘာင္းဘီရွည္နဲ႔မ်က္ႏွာကတည္တည္တ့ံတ့ံ။ၿပီးေတာ့ကန္႕ေနာက္ကေနတေကာက္ေကာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေနသည္။

ေဘးကလူၾကည့္ရင္ဘာနဲ႔တူေနမလဲ🤔။ကေလးတစ္ေယာက္ကိုလိုခ်င္တာလိုက္ဝယ္ေပးေနတဲ့အုပ္ထိန္းသူလူႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔တူေနၿပီ။

ကန္ကသူ႔ကိုကေလးလို႔အထင္ခံရလို႔မ်က္ႏွာကစူပုပ္ေနၿပီ။

Who is my KoKo (Uni+Zawgyi)Where stories live. Discover now