အခန္း(၄၆)

69 6 0
                                    

ေဒါက္တာခ်မ္းအခန္းကိုတင္ကအပိုင္စီးၿပီး
ဝင္အိပ္လိုက္သည္။သူမ်ားကိုစိတ္အေႏွာင့္အ
ယွက္ေပးရျခင္းရဲ႕အက်ိဳးအားေၾကာင့္သူ႔ကိုလည္းစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးမဲ့သူေပၚလာခဲ့သည္။

တင္အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မလို႔ရွိေသးကန္႔ဖုန္းက
ထျမည္သည္။တင္ကဖုန္းနံပါတ္ကိုၾကည့္ၿပီး
စိတ္မပါစြာနဲ႔ေျပာလိုက္သည္။

"အကိုဒြန္ဘာကိစၥလဲ"

"ညီေလးတင္မင္းဟာကမလြန္လြန္းဘူးလား"

"ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္လို႔တုန္း"

"ဟ-ငါကကန္နဲ႔စကားေျပာခ်င္တာ။ကန္႔ဆီဖုန္းဆက္တိုင္းဖုန္းကမင္းလက္ထဲမွာခ်ည္းပဲ။မင္းကေလးကိုဖုန္းကိုင္ခြင့္မေပးဘူးလား"

"ေပးပါတယ္။သူအလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ခဏယူထားတာ"

"ဒီအခ်ိန္ႀကီးအလုပ္ရႈပ္တယ္"

"Night duty ေလ"

"မင္းေကာလား"

"မဟုတ္ဘူး။ကၽြန္ေတာ္ကသူ႔ကိုစိတ္မခ်လို႔
သူ႔ေနာက္လိုက္လာတာ"

"ဟာကြာ...မင္းကြာ။မင္းအဲလိုေတြလုပ္ေနလို႔
ကန္ကအိမ္ကထြက္ေျပးတာ။မင္းသူ႔အလုပ္ထဲမွာေတာ့လြတ္လပ္ခြင့္ေပးသင့္တယ္ေလ"

"မေပးပါဘူး။နည္းနည္းေလးမ်က္ႏွာလႊဲမိတာ
နဲ႔မဟုတ္တာေတြထထလုပ္လြန္းလို႔မ်က္စိ
ေအာက္မွာမရွိရင္စိတ္ကိုမခ်ဘူး"

"ေအး...ေအးမင္းအဲလိုၾကပ္ၾကပ္လုပ္။ၾကာ
ရင္မင္းကေလးကေဆးရံုကေနထြက္ေျပးသြားလိမ့္မယ္"

"ေဆးရံုကေနထြက္ေျပးရင္ပိုေတာင္ဝမ္းသာ
ေသးတယ္။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဘာအလုပ္မွကိုမလုပ္ေစခ်င္တာ"

"ငါဘာလို႔ဖုန္းဆက္တာလဲလို႔မေမးေတာ့ဘူးလား"

"အင္း...ေျပာေလ။ဘာလို႔ဖုန္းဆက္တာလဲ"

"ဖူနဲ႔တင္းေက်ာင္းဆယ္ရက္ပိတ္တယ္"

"ဟုတ္လား"

"ေအး...အဲဒါမင္းတို႔ဆီကိုလာေနမလို႔တဲ့။မင္းအကိုကလည္းအလုပ္ေတြပစ္ခဲ့လို႔မရဘူးတဲ့။ေနာက္ဆံုးေတာ့ငါပဲဓာတ္စာက်တာေပါ့။မနက္ျဖန္ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီးငါလာခဲ့မယ္။ဒါပဲ"

Who is my KoKo (Uni+Zawgyi)Where stories live. Discover now