Who is my KoKo (Uni+Zawgyi)

အခန္း(၆၀)

Medical tour ခရီးစဥ္မွာစုရပ္လုပ္မဲ့ေနရာ
ကိုႀကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားထားတာမို႔က်န္းမာေရးစစ္ေဆးဖို႔လာတဲ့လူေတြႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနသည္။

ၿမိဳ႕ေပၚလည္းတက္စရာမလို၊ပိုက္ဆံလည္းကုန္စရာမလိုဘဲဆရာဝန္ေတြသူနာျပဳေတြနဲ႔ေဆးကုသခြင့္ရမွာမို႔တမင္တကာလာၾကတဲ့လူေတြလည္းရွိသည္။

ကန္တို႔အခုေရာက္ေနတာကေက်ာက္တစ္လံုး
ၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕အစြန္အဖ်ားမွာရွိတဲ့ဖူခန္လို႔ေခၚတဲ့ရြာ
ႀကီးတစ္ရြာျဖစ္သည္။

ဖူခန္ရြာကကားလမ္းမႀကီးေဘးမွာရွိၿပီးအိမ္ေျခတစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိသည္။အထက္တန္းေက်ာင္းလည္းရွိသည္။ေက်ာက္တစ္လံုးေဆးရံု၏လက္ေအာက္ခံတိုက္နယ္ေဆးရံုလည္းရွိသည္။

တိုက္နယ္ေဆးရံုမွာအထူးကုဆရာဝန္တစ္ေယာက္မွမရွိတာမို႔ၿမိဳ႕ေပၚက specialist ေတြလာတုန္းက်န္းမာေရးစစ္ေဆးခ်င္တဲ့လူေတြဒုနဲ႔ေဒး။

Medical tour အဖြဲ႕ကလာသမွ်လူေတြအကုန္လံုးကိုက်န္းမာေရးစစ္ေဆးေပးသည္။လူေတြအကုန္ကုန္သြားေတာ့ညေနေလးနာရီထိုးေနၿပီ။

Medical tour အဖြဲ႕ဝင္ေတြကအလုပ္ေတြအကုန္အၿပီးသတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာအနားယူၾကသည္။ထမင္းစားၾကသည္။ေရခ်ိဳးတဲ့လူကခ်ိဳးၾကသည္။

တိုက္နယ္ဆရာဝန္နဲ႔ဖူခန္ရြာေဒသခံေတြကေဒသထြက္႐ိုးရာအစားအေသာက္ေတြနဲ႔ဧည့္ခံၾကသည္။

ကန္ကေတာ့ခရီးထြက္ရလို႔ေပ်ာ္ေနသည္။လူနာေတြၾကည့္ေပးရတာကိုပင္ပန္းတယ္လို႔မထင္မိ။ကန္အရမ္းေပ်ာ္ေနတာကိုျမင္ရေတာ့တင္လည္းပဲေက်နပ္ေနမိသည္။သူလည္းသူ႔ကေလးကိုဘယ္ေနရာမွလိုက္မပို႔ျဖစ္။ဒီခရီးကိုလိုက္လာတာမွန္သြားၿပီဟုေတြးမိသည္။

Medical tour အဖြဲ႕ဝင္ေတြကစုစုေပါင္းလူသံုးဆယ္နီးပါးရွိသည္။ညေနခင္းေနေအးခ်ိန္တြင္ေဆးရံုဝင္းထဲရွိသစ္ပင္မ်ားေအာက္၌အဖြဲ႕ဝင္ေတြအနားယူေနၾကသည္။မီလားတို႔မိန္းကေလးအုပ္စုအနားယူေနရာဆီသို႔လူတစ္ေယာက္ကလာေမးသည္။

“ေက်ာက္တစ္လံုးေဆးရံုကလာတဲ့လူေတြထဲမွာေဒါက္တာတင္နဲ႔သူနာျပဳကန္ပါသလားခင္ဗ်”