When The Smoke Is In Your Eyes [L.S](p.t)

0.03

Hey there!
.
.
.
.
.
.

صبح روز چهارشنبه، جی قبل از اینکه بره تا دخترا رو برسونه مدرسه، پیش لویی رفت و لبه تخت کنارش نشست.

« چیزیت نمیشه که، نه عشق؟ میتونم امروز رو مرخصی بگیرم. »

« مشکلی ندارم. من الان یه پسر بزرگم مامان. »

« باشه ولی تو همیشه لوبر کوچولوی خودم میمونی. »

« مامان، ما به توافق رسیدیم که تو دیگه منو‌ اونجور صدا نزنی. »

« متاسفم عزیز دلم. به هر حال، بهم زنگ بزن. اگه چیزی احتیاج داشتی، من طرفای ۱۲، موقع ناهارم زنگ میزنم. هری هم دور و بر ۲:۳۰ با دوقلوها میاد. باهاش حرف بزن. میدونم خجالت میکشی و این حرفا، اما اون قرار نیس بهت آسیب بزنه. »

« فک کنم خودت  بفهمی. ما دوشنبه شب یه گپ تقریبا طولانی داشتیم. قد یکیو نصفی اپیزود himym طول کشید. »

جی خندید.

« باشه عشق. احتمالا بهتره که من برم. »

« شب می‌بینمت. »

جی سمت لویی خم شد و پیشونیش رو بوسید. به پسرش لبخند زد و وقتی که داشت می‌رفت، در رو پشت سرش بست.

لویی دوباره خوابش برد. وقتی که بیدار شد و ساعتو چک کرد، ۳:۱۵ بود. اون از تخت بیرون اومد تا بره توی آشپزخونه. مامانش روی مبل براش پتو و متکا گذاشته بود تا اونجا راحت باشه. صدای در جلویی، لویی رو از جا پروند.

« فیبی، آروم بگیر. لویی مریضه. »

هری دنبال فیبی وارد خونه شد. دیزی توی بغلش، سرش روی شونه های پسر بود.

فیبی سمت مبل رفت و خودشو توی بغل برادرش انداخت. « نه! ببین هری. بیدار شده. »

لویی زیر گردن دخترکو قلقلک داد و به خنده انداختش. « سلام. »

« هنوز مریضی؟‌ »

« اره یجورایی. »

فیبی کلافه گفت. « و این یعنی نمیتونی بیای بازی کنیم. » از بغل لویی پایین اومد و سمت فضایی که به عنوان اتاق بازی ازش استفاده میکردن، دوید.

لویی از مسخره‌بازیای خواهرای کوچیک ترش، آروم با خودش خندید. هری وقتی دیزی رو تو اتاقش گذاشت، از پله اومد پایین. اون به لویی لبخند زد و توی آشپزخونه رفت؛ احتمالا برای مرتب کردن وسایلی که دو قلو ها با خودشون به مهدکودک برده بودن. بعد هری با یه لیوان آب به نشیمن برگشت. روی دسته‌ی مبل نشست و همونجور که تلویزیون میدید، هرازچندگاهی فیبی رو‌ که توی اتاقک بازی با خودش حرف میزد، چک میکرد.

هری پرسید. « حالت چطوره؟ » 

لویی سمت هری چرخید تا جوابشو بده. «هممممم... خوبم، فک کنم. »