စႏၵကူးနံ႔သင္းေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္။
အျဖဴေရာင္အခန္းထဲက စႏၵယားတစ္လုံး။
အျဖဴေရာင္ခလုတ္ေတြေပၚေျပးလႊားေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြ။လက္ေသးေသးေလးေတြဟာ ခပ္သြယ္သြယ္လက္ေတြကိုမွီဖို႔မနည္းႀကိဳးစားေနရတယ္။
"ေရွာင္ေပၚက ရမွာလည္းမဟုတ္ဘူးကြာ"
ေဘးနားရပ္ေနတဲ့ ဦးငယ္က တဟားဟားရယ္ရင္း ႏွာေခါင္းလုံးေလးကိုလာဆြဲတယ္။
"ဦးငယ္ကကြာ"
ရိေပၚက ဝါးခနဲေအာ္ငိုေတာ့မလို အသံနဲ႔။သူ႔ေဘးကရပ္ေနတဲ့ဦးငယ္က ေအာ္ရယ္ေနတုန္းပဲ။ဦးငယ္ကအဲ့တုန္းကငယ္ေသးတယ္ ထင္းေနတဲ့မ်က္ခုံးေတြနဲ႔ ဦးငယ္ကသိပ္ေခ်ာတာ။
"အားဝမ္မငိုရဘူးေနာ္"
ခြိခနဲရယ္သံနဲ႔အတူသူ႔ေဘးလူဆီက အသံထြက္လာတယ္။ရိေပၚဟာ အခုမွအခန္းထဲက သူနဲ႔အတူစႏၵယားတီးေနတဲ့ တတိယလူရွိတာ သတိျပဳမိတယ္။
ေဘးနားကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္....။
အျဖဴေရာင္ေတြလင္းခနဲျဖစ္လာတဲ့အခါ ရိေပၚက မ်က္လုံးစူးလြန္းလို႔ မ်က္လုံးေတြပိတ္ခ်လိုက္ရတယ္။တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ေခါင္းေတြထိုးကိုက္လာခဲ့တယ္။
"အားးး....က်စ္"
ရိေပၚက ေခါင္းကိုလက္နဲ႔ဖိကိုင္ရင္း ညည္းတြားကာ မ်က္လုံးေတြပြင့္လာတယ္။သူေရာက္ေနတာ အျဖဴေရာင္အခန္းလည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ရယ္သံေတြလည္း မရွိေတာ့။
မီးေသေနတဲ့ မီးလင္းဖိုရယ္ သူ႔ေျခေထာက္ကိုအဆက္မျပတ္ပြတ္ေနတဲ့ အေမႊးပြပြေၾကာင္တစ္ေကာင္ရယ္။
ရိေပၚက သူ႔ကိုယ္ေပၚကေစာင္ထူထူေတြဖယ္ရင္း အိပ္ေနရာက ထလိုက္တယ္။
မေန႔ညက က်န္႔ေကာအိပ္မွာအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ။သူေတြ႕လိုက္တာေတြဟာ အိပ္မက္ေတြလား အတိတ္ကအရာေတြလား သူမသဲကြဲ။
ေခါင္းထဲေနာက္က်ိေနတာေၾကာင့္ သူကမ်က္ႏွာကိုလက္ဖဝါးနဲ႔ သုံးေလးခ်က္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္ခ်လိုက္ရင္း အသက္ဝဝရႉတယ္။
တိုင္မွာကပ္ထားတဲ့နာရီက ၫြန္ျပေနတာ ကိုးနာရီ။
ဒီေန႔ကေက်ာင္းလည္းမရွိတာမလို႔ ေတာ္ေသးတယ္ေျပာရမည္။
YOU ARE READING
End of serendipity ( London Evening's) Completed
FanfictionEnd of serendipity , I met him Xiao Zhan x Wang Yibo YiZhan Edited : this is totally different version
