စတူဒီယိုအခန္းေလးဟာ ရယ္ေမာသံေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္လို႔ေနတယ္။
"ငါးမန္းႀကီးက ဖမ္းမိေတာ့မယ္ေနာ္ ေျပးထားကြ။"
အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခ်ာ့ျမဴေနသံအဆုံး ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တခစ္ခစ္ရယ္သံေလးကပါကပ္ပါလာသည္။
ရိေပၚက ေမွာက္ယွက္ကေလးေပမယ့္ သူ႔ကို လူတစ္ေယာက္ကခါးကေနေပြ႕ကာေျပးေနတယ္။ရိေပၚက ပင္လယ္ထဲကူးေနတဲ့ ငါးေသးေသးေလးလိုပင္။
"ကိုကို ကအရွိန္ျမင့္ေပးမယ္။"
သူ႔ကိုေပြ႕ထားတဲ့ သူဆီက အသံထြက္လာတယ္။
ကိုကို။
"မိေတာ့မယ္ေနာ္။"
ဒီအခန္းထဲမွာ ရိေပၚနဲ႔ကိုကိုအျပင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွိေနေသးတယ္။အသံခပ္ဩဩနဲ႔အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္။
ေလေပၚပ်ံသန္းေနတဲ့ ရိေပၚေျခေထာက္ကေလးဟာ လက္ႀကီးႀကီးတစ္ဖက္ရဲ႕ ဆြဲဖမ္းတာ ခံလိုက္ရေတာ့တယ္။
"အား ကိုကိုေရ။"
"မိၿပီကြ။"
အသံႏွစ္ခုက တစ္ၿပိဳင္နက္ထြက္လာရင္း ရိေပၚဟာ ကိုကို႔လက္ထဲကေန ထိုလူ႔လက္ထဲပါသြားတယ္။
အျမင့္ကျပဳတ္က်သလို လႈိက္ကနဲတက္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ေနာက္ရိေပၚက အိမ္မက္ကႏိုးလာတယ္။
မွတ္ဉာဏ္အပိုင္းအစေတြ။
ရိေပၚက အိပ္ယာေဘးက ေရဗူးကိုယူရင္း ေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္တယ္။
အိမ္မက္ထဲမွာ ေနာက္ထပ္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာမျမင္လိုက္ရတာမလို႔သူေသခ်ာမသိ။
ရိေပၚကားတိုက္ခံရၿပီး မွတ္ဉာဏ္ေတြေပ်ာက္သြားေတာ့ ဆရာဝန္က ကေလးဘဝမွတ္ဉာဏ္ေတြမလို႔ တစ္သက္လုံးမမွတ္မိတာမ်ိဳးလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟုေျပာဖူးသည္။
အခုေတာ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြဟာ ဟိုတစ္စဒီတစ္စေပၚလာသည္။သူကိုယ္တိုင္အရမ္း စိတ္ျပင္းျပေနသည္ေၾကာင့္လည္းပါမည္။
ဖုန္းကိုတစ္ခ်က္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ကိုးနာရီ။ညက ညနက္တဲ့အထိအိပ္မေပ်ာ္တာေၾကာင့္ ေဝလီေဝလင္းမွအိပ္သြားခဲ့တာျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
End of serendipity ( London Evening's) Completed
FanfictionEnd of serendipity , I met him Xiao Zhan x Wang Yibo YiZhan Edited : this is totally different version
