Surrender

Episode 10

Nagising nalang ako at dumilat ng dahan dahan. I roamed my eyes around the room at napansin ang kulay puti ang buong pader ng kwarto. Amoy vanilla ang hangin kaya nilingon ko ang air purifier na nasa gilid ko. May bulaklak din na kulay pink at isang plato na may apple slices.

I lifted my hands at nakita ang dextrose na naka kabit sa kamay ko kaya nilingon ko iyon. Am I sick? Why am I here? Unti-unti akong bumangon sa pagkakahiga at umupo ng maayos. The room is empty and I am here alone. Sa sofa na kulay itim, nakita ko ang unan na kulay blue at kumot na naka tiklop ng maayos. Anong nangyari saakin? Bakit ako biglang nasa ospital?

"I remember that's its raining." Sabi ko at nilingon ang bintana na naka sara ang kurtina.

I tried to step down from the bed, wearing a white slippers, I dragged my dextrose to go by the window. I slide the curtains to the left at bumungad saakin ang maliwanag na labas. Agad akong napangiti dahil hindi na maulan, di tulad nung kagabi. Napangiti ako at tinitigan lang ang labas dahil mas gumagaan ang pakiramdam ko kapag maaliwalas ang paligid.

"Violet?" Agad akong napalingon sa tumawag saakin. I saw my mother by the door at may dalang lunch box kaya naman napangiti ako.

"Hi mommy." Ngiti ko sakanya.

Matapos akong alalayan ni mommy pabalik ng kama ko ay tuwang tuwa siya na gising na ako. She even prepared us some lunch arranged in bento boxes kaya naman napangiti ako sakanya.

"Ayan, kumain ka na at alam kong gutom ka." Sabi ni mommy at binigay ang kutsara't tinidor saakin.

Bigla akong natakam at nagutom kahit na alam kong marami akong nakain nung pasko kaya naman kumain na ako agad at napatango dahil sa sarap ng luto ni mommy.

Home cooked food is the best. Mas prefer kong kumakain sa bahay kaysa sa labas dahil mas masarap kumain ng ganitong luto na kilala na ng panlasa mo. It feels comfortable. Nilingon ko si mommy na kumakain narin ng share niya.

"Bakit nga pala ako nasa ospital? May nangyari ba?" Tanong ko sakanya.

She looked surprised. Napatigil siya sa pag kain at nilapag ang bento box tsaka tinignan ako ng nakakunot ang noo. "You don't remember? Nag paulan ka nung madaling araw at nagulat ako dahil pag gising ko nung 6 ng umaga ay nakita kita na nasa harap ng bahay at walang malay. You were shivering and felt cold kaya naman sinugod na kita sa ospital, tsk tsk." Iling niya saakin.

"N-Nawalan ako ng malay?" Tanong ko sakanya at pilit na inalala ang nangyari. "Bakit hindi ko maalala..." Bulong ko sa sarili ko.

"Good thing at nagising ka na. You were unconscious for three days kaya hindi ko alam kung anong nangyari." Sabi niya.

I immediately stopped and looked at her because of that. "Unconscious for three days?!" Tanong ko kay mommy.

After eating lunch ay kinailangan ni mommy na umuwi muna dahil kayna kuya at Mae. I was staring outside the window from my room at inalala yung sinabi saakin ni mommy.

"The doctors couldn't see anything wrong but high fever and stress. Ang sabi nila ay kailangan mo ng pahinga and you needed to stay here for a few days for monitoring. Mabuti naman at okay ka na, ano bang nangyari? Bakit ka nag paulan bigla?"

I sighed out. "I was hurt Mom. It was a nightmare." Sabi ko sa sarili ko at yumuko. Napatigil ako bigla ng may mapansin na kakaiba sa kamay ko. "Hm? What's this?" Sa  ring finger ko ay may nakasuot na singsing.

The frame and the ring is rusty gold while the diamond appears to be a white squared shape na kumikinang kapag tinapat sa ilaw at nagkakaroon ng rainbow flashes. It looks a bit antique pero authentic dahil totoong diamond siya. Bigla akong mapakunot ng noo habang tinitignan sa kamay ko ang singsing.