Gecenin Mavisi

Ep.31 "Sana bir şey olmasına izin vermeyeceğim"

Bahar'dan

Başımdaki ağrıyla gözlerimi açmadan yüzümü buruşturdum. Elimi alnıma getirip açtım gözlerimi. Bir süre karşımdaki tavana baktım. Ardından olanları hatırlayıp başımı çevirip etrafa baktım. Dudaklarımı büküp nefes verdim. Yine aynı evdeyim. Ahmet amcayla Hanife teyzenin evinde. Kurtulamamışın Ceyhun pisliğinden. Kapı açılınca o tarafa çevirdim başımı. Hanife teyze başını uzatıp baktı. Uyandığımı görünce içeri girip yanıma geldi.

"Bahar kızım, nasılsın?"

Sıkıntıyla nefes verip bakışlarımı yine tavana diktim.

"Kötü. Kurtulurum sanmıştım Ceyhun'dan. Şansım da vardı. Ama aptal gibi taşa takılıp düştüm. Sonuç, yine burdayım."

Hanife teyze dudaklarını birbirine bastırıp yanıma oturdu.

"Başın ağrıyor mu?"

"Evet."

"Aslında doktora gitsen daha iyiydi ama Ceyhun olmaz diye tutturdu. Doktor çağırmamıza da izin vermedi. Ağrın çoksa bir ilaç vereyim mi?"

"İstemiyorum."

"Gerçi hiçbir şey yemedin. Aç karnına ilaç da içilmez. Hadi kalk da bir şeyler ye."

Hanife teyzeye dönüp baktım.

"Babamla kardeşimi özledim Hanife teyze. Arkadaşlarımı özledim. Yavuz'u özledim."

Hanife teyze burukça bakarken Ceyhun girdi hışımla odaya. Kaşlarını çatıp öfkeyle yaklaştı.

"Yavuz'u özledin öyle mi?"

Yattığım yerden doğrulup bacaklarımı karnıma çektim. Ceyhun da yaklaşmaya devam etti.

"Yavuz'u özledin demek. Kötü bir haberim var Bahar Kutlu. Bir daha Yavuz'u asla görmeyeceksin. Sadece beni göreceksin. Sadece ben olacağım hayatında."

Kaşlarımı çatıp öfkeyle baktım.

"Senden nefret ediyorum Ceyhun."

"Mühim değil. Zamanla geçer. Zamanla seversin beni."

"Asla."

Ceyhun yatağa çıkıp yaklaştı. Ben de geri geri gittim biraz. Ceyhun oturup elini bacağıma getirince ittirdim. Ceyhun da gülüp konuştu.

"Şu hırçın hallerin yok mu, daha çok aşık ediyor beni sana."

Yutkunup biraz daha geri çekildim. Ceyhun bu sefer elini alnıma getirecek oldu geri çektim kendimi.

"Bak işte rahat durmadın, başına neler geldi. Neyse, önce bir şeyler ye, sonra ilaç içersin."

"İstemiyorum."

Ceyhun derin bir nefes alıp kolumdan tuttu sertçe. Hızla çekip kaldırdı. Yataktan indirip yürüttü.

"Bırak beni."

"Kes sesini Bahar. Çocuk gibi mızmızlanmandan çok sıkıldım. Şimdi bir şeyler yiyeceksin ardından da ilacını içip yatacaksın."

Ceyhun beni odaya sokup ileri doğru savurdu. Sinirle bakıp konuştu.

"Şimdi otur şuraya. Hanife teyze yiyecek bir şeyler getirecek. Bak Bahar, seni seviyorum ama şansını çok zorlama. Hiç acımam öldürürüm seni."

Yutkunup baktım Ceyhun'a. Gittikçe umudum tükeniyordu. Beni bulacaklarına olan inancım azalıyordu. Kaçamadım da zaten. Allah'ım kurtar beni bu adamın elinden. Yardım et bana.