Gecenin Mavisi

Ep.92 "Umut olmadan yaşayabilir mi ki insan"

Yavuz'dan

Hala korkuyla sarılıyordum Bahar'a. Olmaz Allah'ım n'olur. N'olur bir şey olmasın n'olur.

"Yavuz."

Bahar'dan ayrılıp ellerimi yüzüne getirdim.

"Canım."

"Şimdilik kimseye bir şey söyleme olur mu? Gerçi ben dün gece Selim'le konuşmuştum. Şu basit unutkanlıklardan, baş dönmelerinden falan bahsettim ama bu son unutkanlıktan haberi yok haliyle. Şimdilik kimse bilmesin olur mu? Özellikle bugün kimseye bir şey belli etme. Selim çok heyecanlı. Sema'yla konuşacak bugün. Canı sıkılsın istemiyorum. Zaten bir sürü şey yaşadı. Bugün bari istediği gibi güzel bir gün geçirsin."

"Tamam sevgilim. Sen nasıl istersen. Ama şu piknik biter bitmez doktora gidiyoruz tamam mı?"

Bahar gülümseyip kafa salladı.

"Tamam canım. Yavuz, telaşa kapılma tamam mı? Korkma. Benim en çok sana ihtiyacım var. Hem belki önemli bir şey yoktur. Şimdiden korkmaya, üzülmeye gerek yok."

Dişlerimi sıkıp yutkundum.

"Ben her zaman senin yanında olacağım bir tanem. Sen de korkma. Hiçbir şey olmayacak. Kötü bir şey olmayacak. Dediğin gibi önemli bir şey değil. Korkulacak bir şey yok. Sen de korkma."

"Ben kendim için korkmuyorum Yavuz. Senin için, sizin için endişeleniyorum. Siz üzüleceksiniz diye korkuyorum."

Gözlerim dolunca sıkıca sarıldım Bahar'a.

"Canım benim. Bir tanem. Her şeyim. Gözümün nuru."

Bahar da belime sarılıp başını omzuma yasladı. Boynuna sokulup koklayarak öpücükler kondurdum. Hiçbir şey olmayacak. Bahar'a hiçbir şey olmayacak. Ayrılıp yüzüne baktım. Ellerimi yüzüne getirip gülümsedim. Bahar da gülümseyip bileklerimi tuttu.

"İyiyiz di mi? Hadi bakma şöyle buğulu buğulu. İnsanlar anlayacaklar bir şey olduğunu."

Yutkunup kafa salladım. Ardından gülümseyip alnına bir öpücük kondurdum.

"İyiyiz güzelim iyiyiz. Sen merak etme. Her şey çok iyi. Çok iyi olacak her şey."

Bahar gülümseyip kafa salladı. Ayağa kalkıp elimi uzattım. Bahar da elimi tutup kalktı. Kolumu omzuna dolayıp çektim kendime. Bahar da belime sarıldı. Saçlarını öpüp başımı başına yasladım. Derin bir nefes alıp yürüdüm. Bahar da benimle birlikte yürüdü. Çok korkuyorum. Bunun altından kötü bir şey çıkacak diye çok korkuyorum. Kaybedemem ben Bahar'ı. Olmaz. Yaşayamam ben o olmadan. Yaşamam. Ona bir şey olursa ben de yaşamam. Onsuz tek bir nefes dahi almam bu dünyada.

Bahar'dan

Başımı Yavuz'un omzuna yaslayıp devam ettim yürümeye. Artık korkuyorum. Bu normal bir durum değil. Üzerinden daha on iki saat geçmeden yaşadığım şeyi unutmam normal değil. Bir sorun var ama ne? Ne oluyor? Bilmiyorum ve korkuyorum. Yavuz için, Selim için, babam için korkuyorum. Bana bir şey olursa onlar kahrolurlar. Onlar için korkuyorum. Yavuz kolumu sıvazlayınca başımı kaldırıp ona baktım. O da gülümseyip alnıma bir öpücük kondurdu. Şu Murat mevzusunu da anlatamam şimdi. Anlatacağım demişim ama onu hiç karıştıramam şimdi. Gülümseyip baktım Yavuz'a. Ardından durup önüne geçtim. Yavuz da durup baktı bana.

"N'oldu canım? Kötü mü hissediyorsun kendini?"

Gülümseyip ellerini.

"Hayır. Senin yanında asla kötü hissetmem ben kendimi."