Chapter 20

8.3K 665 112
                                    

HORROR

"Amporkchop!" sigaw ko nang may kumulbit sa'kin. I looked back, but saw no one. Napairap naman ako.

"Hello, Four. Your mission now is to escape the horror."

Ay, goodbye sana sinabi niya.

Nilibot ko naman ang tingin ko, at napagtantong nasa loob na ako ng mansyon. Niyakap ko ang sarili ko nang makaramdam ng lamig. Walang ilaw, pero may mga kandila. Syempre horror mansion, kailangan onti lang ilaw, o kaya naman 'yong napupundi. Gan'on naman lagi 'di ba?

When I looked up, I screamed immediately.

A bloody head appeared in front me, though she was upside-down. She smiled and chuckled devilishly Her hair reached my face and the ends strangled my neck. Tumaas naman ang paa ko sa lupa.

"Aray ko naman!" nahihirapan kong sambit. Hinampas ko naman ng kamay ko ang ulo niya at tumalipon 'yon kung s'an.

Napangiwi naman ako nang mapansing wala pala siyang katawan! Ulo lang! Tumakbo naman ako kaagad palayo r'on, ngunit pagharap ko naman nakita ko bigla ang katawan niya! Without ulo!

"KUYA!" sigaw ko at tumakbo papunta sa side. Nangingilid na ang luha ko dahil I swear, hindi talaga ako nanonood ng horror.

"Kuya," iyak ko pa.

I felt strands of hair tickle my neck. Tangina. Napasinghap ako nang marinig ko pang may malakas na yabag sa likod ko. A heavy breathing gushed across my ears.

Tumakbo naman ako palayo, ngunit tila mas lalong humihigpit ang grip ng buhok sa leeg ko. I tried looking for my orb, but then it's gone! Bawal ba gumamit ng powers dito?

Napuno naman ang tainga ko nang malakas na hagikhik niya. Sinubukan kong tumakbo papunta sa kandila, pero mukhang mawawalan na ako ng hininga bago ko pa makuha 'yon. I inhaled a large of amount of oxygen, and strided my way towards one candle.

I reached my hand to it, and then shoved the candle towards the ghost's face. Gumawa naman ng weird sound ang mumu, at unti-unting kumawala ang mga buhok na sumasakal sa'kin. I panted and ran from it.

What the heal. Isa palang mumu 'yon. Pa'no kapag dumami pa?

Naalintana naman ako nang biglang may magandang boses na kumanta. It was not scary, but then the random singing gave me chills. Bakit naman biglang kakanta?

I was following the
I was following the pack

Naningkit ang mata ko nang mapansing pamilyar ang kinakanta nila. White winter hymnal. I know this, as it's a christmas song. The one who wrote the lyrics said that there was no particular meaning to the lyrics.

Ngayon nama'y nanlaki ang mata ko nang biglang lumiwanag ang buong mansyon. Snowflakes poured down on me, and gone was the ghost earlier. The fire in the candles were put out too. Now, it looked like an abandoned mansion in midst of a snowy forest.

Napigil ko naman ang hinga ko nang may humawak ng paa ko. The texture was rough, but somehow sticky too. Kadiri! Kaagad kong nasipa 'yon.

I looked down, and beneath me were corpses that seemed to be burnt, yet buried in snow. Napangiwi ako lalo nang maapakan ko ang kamay ng isang corpse. It was bloody, and it made a squishy sound.

"Tabi-tabi po!" ani ko at sinubukang maglakad sa mga parts na walang corpse na nakakalat. Teka, tama ba 'yon? Tabi-tabi po? Well, whatever.

I stopped walking when the hymn continued, but now, many voices blended in. Tiningnan ko naman kung may gumalaw sa mga corpses, and thankfully, wala!

The Orphic SecretTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon