BÖLÜM: 29 ZAMAN MELEZİ

830 27 9
                                    

Kadim melezler yok olduktan sonra hemen ,heronun yanina gittim.kheron tum mudahalelere ragmen hayata donmedi ama ben bunu bir turlu kabullenemiyordum.Apollon melezlerini yaka paca revire cagirdim vr kheronu tek basima sirtima alarak revire dogru kosmaya basladim.Bizim yaptigimiz mudahalelerin yetersiz oldugunu apollon cocuklarinin bu isi halledebilecegini dusunerek kendimi avutuyordum ama icimden bir ses zittini soyluyordu hatta soylemiyordu haykiriyordu.dizlerim titremeye basladi kheron gercekten cok agirdi o ana kadar ofkeden farketmemistim sanirim ama sakaklarimdan kan akiyordu, ben de yaralanmisitim. Ama su an en az umurumda olan sey yaralanmis olmamdi.

Gece hic uyumadim ama bir yorgunluk belirtisi de gozlerime hic uyku girmiyor.kheron bu haldeyken girmemelide zaten.ben yapamadim.onun kendini feda etmesini engelleyemedim.bunlarin hepsi benim hatam.eger mars tehndidini onceden farkedebilseydim ve durdurabilseydim ne kheron ne de melezler bu halde olmayacaktik.bunlarin olmasinin tek sebebi benim.yeterince guclu degilim.benim acizligimin bedelini tum dunya ozelliklede sevdiklerim oduyor.evet belki ben bir tanrinin ogluyum hatts en guclu tanrilardan birinin ogluyum ama emin olun hepinizden daha acizim.benim her an yanimda olan bir babam olmadi ya da sizin gibi duzenli bir hayatim.hayat demek olmemek anlamina geldi benim icin ve yasatmak.bu hayatta beni mutlu eden bir sey varsa o da sevdiklerimi mutlu gormek.onlarla olmasam bile onlari mutlu gormeyi seviyorum.bu yuzden olecegimi bildigim halde bir cok goreve gittim ama kader tanricalarinim cilvesidir ki olmedim.keske olseydim.en azindan bu kadar yikima sebep olmazdim.baska bir kahraman.yerimi dolduran kahraman bu olayi onceden farkeder ya da tanrilarin farketmesini saglardi.sinmirlendim ofkem icimde kabardi ve zeus yumrugunun sallandigini hissettim.ancak bunu yapabiliyordum zaten zarar vermek.hiddetle duvara bir yumruk attim.duvar yikilmisti.ben ne yapacagimi bilmez bir halded dizlerimin uzerine coktum ve hersey benim hatam diye haykirdim.arkamdan bir ses geldi. Aslinda kadifemsi bir fisilti.

-''hic bir sey senin hatan degildi percy, sen ustune duseni fazlasiyla yaptin.hemde herkesten daha fazla.bu yuzden kendini cezalandirmayhi kes.sen cezalandirilmamalisin sen odullendirilmelisin.ve su yerimi baska bir kahraman doldururdu herkes mutlu olurdu gibi sacma fikri aklinmdan sil.su hayatta bildigim en buyuk gercek sen su ana kadar gelmis en buyuk kahramansin.ve yerin asla ama asla doldurulamaz.''

Saskin bir bicimde arkami dondum.sende kimsin dedim.karsimda yaklasik benim yaslarimda kumral ela gozlu bir cocuk duruyordu. Once bir gulumsedi ve sonra dudaklarindan uc kelime dokuldu ve bu kelimeler beni saskinliktan bayilma derecesine getirdi. Cocuk: '' ben kronusun ogluyum'' dedi.

percy jackson ve olimposlular neptünün yoluWhere stories live. Discover now