Over Again

CHAPTER: 2

Ilang linggo na rin ang lumipas mula ng makalapag ang eroplano na sinakyan namin, at mula noong nakadama ko sila Alice dito sa Pilipinas. Pero ganon pa rin, may kung ano na pinagkakaabalahan sila Mama at Papa na hindi ko malaman.

Lagi silang wala rito sa bahay kaya wala rin akong magawa kundi ang ikulong ang sarili sa silid at maghintay ng kanilang pagbabalik.

"Señorita~" tinig mula sa kabilang panig ng pinto

Nagmadali ako sa pagtayo sa aking hinihigaan para buksan ang pinto na namamagitan sa aming dalawa "I said, stop calling me Señorita!" Bulyaw ko sa babae na tauhan ni Papa

Wala akong paki kung magsumbong ito kay Papa.

Dahil sa sobrang inis ay walang sabi-sabi ko siyang nilampasan at nagtungo sa kusina.

"I'm going outside this house!" Agaw ko sa atensyon ng mga kasambahay na abala sa kani-kanilang gawain.

Ang iba ay hindi maipinta ang mga muka ngang makita ako. Baka siguro ay ngayon lang nila ako nakita, dahil sa bago sila rito o di naman kaya ay hindi lang ako kilala dahil hindi naman ako nakikihalubilo sa kanila sa tuwing umuuwi kami rito sa bahay.

Hindi ko na hinintay ang kanilang pahintulot, dahil tulad ng dati ay hindi naman sila papayag. Kaya naman agad nalang ako tumakbo.

"Señorita! Someone is coming for you!"

Duh. As if I care!

Matagal na rin mula noong sumuway ako sa kanila at ako ang lumabas na mali. Sa 23 years kong nabubuhay sa mundo na ito,lagi ko na silang sinusunod kaya baka naman maintindihan nila ako this time.

"Señorita, Señor is here." Si Mona na nalampasan ko na pala sa pagtakbo

I rolled my eyes. Bakit nandito yon?

Hinarap ko ito "Tell him I'm busy!" Sabi ko rito saka muling tumakbo patungo sa likod bahay

How dare him  to show his fvcking face here! Damn you Grim! Kailangan ko ng tahimik na buhay kahit nga yon lang tapos darating ka? Para saan? Bwiset!

Saglit akong napahinto sa pagtakbo. Saglit nga, bakit ba  ganito reaksyon ko? Halos apat na bwan na rin mula noong malaman ko na malaki ang posibilidad na magkita at maging magkasama kaming dalawa. Iniisip ko pa lang na makita at marinig ko ang boses niya ay kinikilabutan na ako. Ano pa kaya kung habang buhay pa? Ew.

Sa pagkaasar ay nagdesisyon nalang ako na magpatuloy sa paglakad. Baka maabutan nila ako rito at sapilitan na iharap sa kaniya. Hindi magandang pangyayari kapag ganon.

Maganda naman pala ang Hardin sa bahay na ito. The landscapes are cool. Siguro mahal ang pagawa nila rito? May mga bulaklak rin na ngayon ko lang nakita sa buong buhay ko. May malalaki at maliliit. May orchidarium din dito. Nice papa, ito lang ata ang maganda rito maliban sa akin.

"Señorita." Pukaw sa pansin ko ng lalaki na nakatayo ngayon sa harap ko habang nakaupo sa kahit na upuan at pinagmamasdan ang paligid

Kagat labi ko itong tinignan. Matagal bago ko ito makilala. Matagal na panahon na rin mula ng makita ko ang pagmumuka na ito. I never thought in my life na magkikita pa kami.

Nice to see you, Zandro. Pero bakit may dala kang supot jan? Inutusan ka ba ni Mona?

Napairap ako sa naisip.The hell I care.

"Why?" Kaswal kong tanong

Matagal na rin na tauhan ni Papa ang pamilya ni Zandro. Bata pa lang ako nakikita ko na siya rito. Sinasama ng mga magulang niya at siguro ay pinag-aaral ni papa. Mabuti ang pamilya nila, and I love that.