You'll Never Walk Alone

Chapter 01

Caravan එක පුරාම ඇහුනේ සතුටු හිනා හඩ විතරමයි.. කවදාවත් නැතුව ජින්ගේ විහිලුවට යුන්ගි කදුලු එනකම් හිනාවෙනවා.. ජිමින් බිම වැටි වැටි හිනා වෙනවා.. මේ නිවාඩු කාලේ උනත් ජේජුවලට කට්ටිය ගොඩක් ආවේ නැත්තේ තිබුන වැසිබර කාලගුනේ නිසා.. ඒත් BTSලට නම් ඒක බාධාවක් උනේම නෑ.. එක් පසකින් තෙරක් නොපෙනෙන සාගරයත් අනෙක් පසින් වලාකුලින් වැසුනු කදු මුදුන් වැසිබර අදුරේ උනත් මැව්වේ සුරලොවක තියන නිස්කලංක බවක්...

"හොදටම වහිනවා නේ.. ජන්ග්කුකා.. drive කරන්න පුලුවන්ද? මං ටිකක් ගන්නද?"

ජින් ඇහුවේ ඉස්සරහා නොපෙනෙන තරම් තදට වැස්ස වැටෙනකොට කුකිට caravan එක drive කරන්න අමාරු ඇති හිතලා..

"අනී.. තව ටිකයිනේ.. හ්‍යොන්ග් ඔහොම ඉන්න.. ආහ්හ් seat belt දාගන්න.."

ජින් seat belt එක දාගෙන ඉස්සරා බලාගත්තා.. ටිකකින් මුලු caravan එකම එක පාරටම නිශ්ශබ්ද උනා..

"මොකෝ කට්ටියට මං නැතුව පාලුයි වගේ.. සද්දයක්වත් නෑ.."

ජින් seat belt එක ලාවට බුරුල් කරලා පිටිපස්ස බැලුවා..

"ඉසග්හේ.. වේ වේ??"

කුකි steering wheel එක අල්ලගෙන යට බලනගමන් කියනකොට ජින් ඒ පැත්ත බැලුවා..

"වේ??"

"Break එක හිර වෙලා වගේ.."

"පොඩ්ඩක් තදට පාගලා බලන්න.. දැනට හෙමිට යමු.."

කුකි කොච්චර තදට break එක පෑගුවත් break එක තිබුන විදියමයි..

"හ්‍යොන්ග්.. හ්‍යොන්ග්.. කතා කරන්න.. අපිට පොඩි ප්‍රශ්නයක්.."

Jin පිටිපස්සෙන් එන staff වාහනේ අයට කතා කරන්න හැදුවත් තද වැස්ස නිසා signal අවුල් වෙලා..

"ජන්ග්කුකා.. මං වාහනේ ගන්නම්.. ඔහොම අමාරුයි ඔයාට.. පුරුදුත් නෑනේ..ටිකක් slow කරන්න මං ගන්නම්...."

ජින් කියපු දේ නාහම කුකි ඉස්සරහට drive කරා.. පරිසරයම ටික ටික අදුරු වෙලා.. එක් වංගුවක් ගන්නකොටම පාර හරහා මොකෙක්හරි පුංචි සතෙක් පනිනවා දැකපු කුකි වාහනේ හැරෙව්වා.. එයා කලුවරේ දැක්කේ නෑ ඒ පැත්ත ප්‍රපාතය කියලා..

"ආආආආආආආආආආඅ... ජන්ග්කුකාආආආඅ... බලාගෙන.."

කුකි ජින් ඉන්න පැත්ත බලනකොට දැක්කේ ඉස්සරහා windscreen එක කඩාගෙන ජින් ප්‍රපාතය පැත්තට වැටෙනවා.. වාහනය වට දෙකක් පාරේ කැරකිලා ප්‍රපාතය පැත්තට ලිස්සලා ගියේ පිටි පස්සේ හිටිය යුන්ගිත් ජිමිනුත් කැඩුනු windscreen එකෙන් එලියට වැටෙන ගමන්මයි.. කුකි එයාලාව අල්ලගන්න උත්සහා කරත් වැඩක් නොවුනේ ඒ වෙනකොටත් කුකිගේ එක් අතකුත් ඉනෙන් පහල කොටසත් steering wheel එකටත් ඇබුන දොරටත් හිර වෙලා තිබුන නිසා..