Deceive me, Love (Buenavista Series #1)

Chapter 32

Chapter 32
Greet

Muling sumama ang pakiramdam ko kaya ginugol ko ang buong oras sa pagtulog. Nagigising lang kung paiinumin niya ako ng gamot at pakakainin.

Kinaumagahan, bakas ang puyat sa mukha ni Range, siguro'y hindi natulog hanggang kaninang alas tres nang uminom ako ng gamot. Alas nuebe na't ang himbing pa ng tulog niya.

And before I could dwell on our conversation yesterday, I got up to the bathroom. I can't take a bath yet, so I'll just change into another set of comfortable clothes. Nagsusuklay ako ng buhok nang biglang tumulog ang door bell niya sa labas. Sumungaw ako mula sa banyo at nakitang hindi siya nagising ng malakas na door bell.

Inayos ko muna ang sarili bago tumulak sa baba para bigyan ng access ang pintuan. Connected kasi sa lift kaya kailangan pa ng access mula rito sa taas. Range taught me yesterday on how to do it, so I can manage alone.

Shocked with the visitors inside the elevator, I panicked!

Magiliw akong nagpresentang bigyan ng access ang lift, eh, hindi nga naman ako kilala ng lahat! It is visible on the faces of these people, their unfamiliarity with me. The lady, dressed in a purple satin designer dress and handbag, looked as if she did not expect to see me here. Ako rin naman!

Lahat kami'y gulat na makita ang isa't-isa!

The cunning man with clean-cut hair cleared his throat. Iyon ang nagpagising sa diwa ng katabi niyang babae. Ang pagkagulat niya sa akin ay napalitan na ng galak.

"Hija! You must be Saint?" she asked, then proceeded to give me a warm hug.

Humiwalay siya sa pagyakap. Pero ako, gulat na gulat pa rin.

"Uh. Yes po,"

I don't exactly need loads of time thinking to work out that they are Ranger's parents. This man standing in front of me, looked exactly like Range... cunning.

Nangangatog ang tuhod ko lalo't nakakahiya ang estado ng hitsura kong bagong gising. Nakapangbahay lang! And for fuck's sake, hindi pa 'ata ako nakapagtoothbrush!

Pero bago pa ako lamunin ng pagkataranta, nahagip ng tingin ko si Claudia na nakakubli sa likod ng mag-asawa. Marahan akong tinignan pero agad na iniwas ang tingin. Nilagpasan pa ako na parang hangin para maupo sa couch. She bitterly ignored my presence like I was nothing to her.

Range's mom was about to say something to me, but I cut her first with words.

"Gigisingin ko po si Range sa taas. Excuse me po,"

Gladly, she smiled to assure me it is fine to sprint away from them. Siguro'y napansin niya ring hindi ako kumportable sa hitsura ko.

"Sure, hija! Take your time upstairs. Breakfast will be ready once you two go down,"

I nodded. Hindi naman puwedeng madaliin ko ang pag-akyat lalo't makikita nila ang pagkataranta ko. Nang marating ko ang ikalawang palapag, mabigat akong napasinghap bago pinihit ang kuwarto ni Range. Tulog na tulog pa rin.

Umikot ako sa kabilang side ng kama at bahagyang yumuko para tapikin ang pisngi niya para magising.

"Wake up. Your parents are here..."

His brows furrowed, thankfully. He scrunched his face before slowly opening his eyes. I don't think he's heard me.

"What? It is so early-"

"Nasa labas ang parents mo! A bit of urgency please!" pasigaw ko nang saway nang hindi pa siya bumabangon.

Pagod siyang naupo sa kama bago ako marahang tinignan. He titled his head to the side, then laughed. Ni hindi man lang ba siya mag-aapurang lumabas?