Σκοτεινό πάθος

Απειλή...

- Λοιπόν αυτό θα είναι το δωμάτιο σου.

Άνοιξα την πόρτα του ξενώνα στον Σάιλας σαν καλή οικοδέσποινα που ήμουν. Όμως δεν του άρεσε ο ξενώνας. Έστρεψε το βλέμμα του στο ταβάνι για να μην μου το δείξει όμως εγώ πάλι το κατάλαβα.

- Το δωμάτιο σου είναι δικό μου. Συγγνώμη.

Ο Σάιλας δεν μου έδωσε σημασία και με έσπρωξε για να περάσει ελεύθερα με τη βαλίτσα του. Μπήκα μέσα στο ξενώνα μαζί του .

- Θα πρέπει να χαίρεσαι. Είσαι πίσω σε μας.

Ο Σάιλας χτύπησε την πόρτα πίσω μου δυνατά με το δεξί του χέρι και εγώ ξαφνικά βρέθηκα φυλακισμένη από το σώμα του και κολλημένη σε μια ξύλινη κλειστή πόρτα.

- Με φοβάσαι;

Τρομόπαιξα τα μάτια μου για να επεξεργαστώ καλύτερα την ερώτηση. Εκείνη τη στιγμή αν και φαινόταν αρκετά απειλητικός όχι δεν τον φοβόμουν. Εμένα φοβόμουν και αυτό το κρύο που ένιωθα να με διαπερνά στη κοιλιά και να με πονάει σε όλο μου το σώμα.

- Δεν θα μου έκανες κακό θείε.

Προσπάθησα να φανώ ψύχραιμη και γλυκιά όμως με πρόδιδε το λαχανιασμα μου ότι κάτι δεν πήγαινε σωστά.

Ένιωθα το χέρι του στο κορμί μου και πιο συγκεκριμένα στα πλάγια του στήθος μου να χαϊδεύει εκεί απαλά. Αυτό μου προκάλεσε τρέμουλο και μια αίσθηση φωτιας και κρύου μέσα στη κοιλιά μου.

- Ποτέ δεν πάνε καλά τα πράγματα όταν επιστρέφω πριγκίπισσα.

Πήρε το σώμα του μακριά από το δικό μου και επιτέλους ελευθερώθηκα . Δεν ξέρω γιατί απογοητεύτηκα που με άφησε.

Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον έντονα βαθιά στα μάτια χωρίς να λέμε τίποτε, η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα και μαζί της ανεβοκατεβαινε και το στήθος μου.
Δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο μακριά του , κάλυψα την απόσταση που υπήρχε και σήκωσα το λαιμό μου για να μπορώ να τον κοιτάξω.

- Χέιλι...

Η φωνή του ήταν μαγική ή έτσι την άκουγα εγω .

- Πήγαινε στο δωμάτιο σου.

Και κάπως έτσι έληξε άδοξα η επανένωση των Σάλβατορ.

..........

Κατέβηκα κάτω όπου βρήκα τους γονείς μου να συζητάνε ή καλύτερα η μητέρα μου να τσακώνεται με το μπαμπά. Ήξερα ήδη τον λόγο.

- Ξεχνάς τόσα εύκολα!

Του είπε εκνευρισμένη με απόλυτη σιγουριά για τις απόψεις της.