Lighting Up Your World (It's Okay Not To Be Okay Fan Fiction - COMPLETED)

Chapter 5

Chapter 5

It’s a great help knowing that we no longer have to attend interviews together. Wala nang nakasked for that. You know, I find it hard getting along unlike before.

After the guesting in a radio show, Kyuyoung invited me to hang-out. Namimiss na raw kami since it has been a week. She said Mikyeong, Jinjoo and Joohun will be there. Kami-kami lang. As much as possible, I do not want an unnecessary encounter with him yet. 

I don’t know how to deal with him.

“Missed you!” salubong sa akin ni Jinjoo at saka niya ako niyakap. 

“Missed you too!” nagkamustahan kaming tatlo ni Mikyeong-eonni habang wala pa si Kyuyoung na siyang nag-set nito.

“Hindi na natin mahila ang iba dahil busy na rin sila sa kanya kanya nilang mga buhay, sabi ni PDnim baka sumunod raw siya,” wika ni Jinjoo habang nilalapag ang aming mga drinks.

“Mabuti nga itong si Yeaji nakuha pang magpunta dito,” halos magtampo si eonni kaya’t niyakap ko ito.

“Hayaan na natin, pupunta naman sila kung gusto nila,” sabi ko rito.

“Eonni!” malakas na bungad sa amin ni Kyuyoung at saka niyakap kaming tatlo ng mahigpit. Pinugpog pa niya ng halik ang aing mga mukha. Kyuyoung is always been sweet.

“Hahabol daw sila,” medyo hingal pang sabi ni Kyuyoung.

“Sinong sila?”

Naunahan ako ni Jinjoo sa pagtanong. Medyo kinakabahan nga ako sa malalaman. Imbes na mag enjoy ay kailangan ko pang intindihin ang nasa paligid ko.

“Namjang-eonni! Woosung pupunta din pati si Joohun-oppa!” I saw sparks when she mentioned Woosung.

“Si Soohyun?” tanong ni Jinjoo kay Kyuyoung.

“Busy yata. Hindi nagrereply, eh.”

“Malamang. Balita ko’y mas dumami mga endorsement niya,” sabi ko sa kanila.

Marami din naka-line up sakin but then our agency is still making choices on what will suit my branding kaya’t di pa ako nakakapagsimula sa mga ito.

“Kanino mo nabalitaan? Sa kanya mismo?” mapang-asar na tanong sa akin ni Jinjoo. “Lagi ba kayong magkausap? Di niyo ba namimiss ang isa’t isa? Ang close niyo nung nagsshoot pa tayo e! Sepanx? Wala?”
Halos takpan ko na ang boses nitong si Jinjoo, ang daming tanong e. Naninibago rin naman na sa mga nakakasalamuha ko ngayon. Separation anxiety nga siguro.

What if he will be here? 

This is driving me nuts;  why do we tend to overthink? Out of all the people here, ako dapat ang pinakakomportable sa kanya, but it will look the other way around. This is making me so vulnerable.

Ang simple lang naman kasi dati, bakit naging komplikado. Siguro dahil mahirap umahon sa malalim na pagkakalunod. Lalo na kung walang tutulong. It will be impossible for me to see the light anymore. 

A particular scene in ‘Psycho, but it’s okay’ flashes in my head. 

Nagsidatingan na ang iba. Hindi nga makakarating si Soohyun dahil may schedule ito ngayong gabi. RAdio guesting.

"Sayang! Di ko makikita si Kangtae-oppa," said Kidoong in a playful manner. Nakatingin pa ito sa akin. Medyo kinabahan pa ako sa paraan ng pagtingin niya sa akin. Para bang may alam. 

I never said this to anyone!

"Uunahin na niya iyong girlfriend niya bago tayo,"  huli na nang marealize ni Jungse-oppa ang sinabi niya, saka tinitikom nito ang bibig. 

"May girlfriend si Soohyun?" the nosy Jinjoo asks Jungsee and even eyed PDnim. 

I'm waiting for answers too. We have ideas but we need confirmation.

"Biro lang, hindi ko rin alam," saka umiwas ng tingin si Jungse-oppa. Nagkibit balikat nalang ako.

The food is served, looks appetising but I don't feel like eating. These guys are really loud lalo na kapag nag samasama. I realized, we became more than just colleagues.

"Eto na pala ang sinasabi niyong busy sa girlfriend-este schedule," Mikyeong eonni said. 

Napatingin kaming lahat sa pintuan, papasok nga si Soohyun sa private room namin.

"Para akong nananalamin," I heard Kidoong says. Nakita ko pa ag bahagyang ang pagtampal ni Kyuyoung sa braso nito. 

"Asa ka naman," dagdag pa ni Jinjoo kayat nagtawanan kaming lahat. 
Pinaupo nila ang bagong dating sa tabi ko, PDnim gave way. Ang lakas ng kabog ng puso ko. Bakit kung kailan gusto kong umiwas, doon siya lalong lumalapit.

How did I ever miss appreciating his good looks back then? 

"Tapos na kayong kumain?" tanong niya nang makaupo, "You done?" he asks me, tumango ako. 

"Akala namin hindi ka dadating, eh! Tapos na kami," Joohun says. 

"Mabuti nalang at tapos na kami. Aagaw ka na naman, eh." said Kyuyoung. 

"Hanggang dito hindi ka pa nakamove on? Wa." sabi niyang nakatingin ng mariin kay Kyuyoung habang kumukuha ng chopsticks at saka nag umpisa nang kumain. 

Pasimple pa ang isang "to. 

"Kain ka ulit," aya niya sa akin. 

"Kulang pa sa’yo yan."

"Pinagtutulungan niyo talaga ako," umiiling niyang sabi habang pa tuloy sa pag subo. 

Hinayaan namin siyang kumain habang nagkukwentuhan kami. Panay ang tudyo nila kay Jinjoo dahil sa pag amin nitong may boyfriend ito. 

"Umamin na ang mga taken na, tayo tayo lang naman. Para mawala na kayo sa listahan ng hahanapin at nang makapagfocus kami sa nangangailangan, " anunsyo ni Joohun kaya't nagtawanan kami.

I saw him from my peripheral stop for a while. Hindi ito nag react sa sinabi. He eats in silence but I've seen his body language hearing Joohun's announcement. 

"Aamin ka ba?" Kidoong asks him. 

"Wala bang kakanta dito? Jinjoo?" Jungse-oppa asks out of nowhere. 
Nanliit ang mga mata ko, why is he changing the topic. 

"Wait lang, hyung. Tinatanong ko pa "tong kambal ko.", tumingin na din sa akin si Kidoong, "Aamin na ba kayong dalawa?" Muntik ko nang maibuga ang iniinom ko. 

Agad naman akong inabutan ng tissue ni Soohyun.

"Bakit sa dinami-rami naming nag offer sayo ng tissue iyong kay Soohyun ang kinuha mo?" PDnim asks. 

Bakit nga ba? 

Tiningnan ko ang mga tissue na nakalahad sa akin. "Siya iyong malapit, eh."

Tumikhim ang nasa kanan ko, si Mikyung eonni na nag-aabot rin ng tissue sa akin. I realized how lame my excuse is. 

Naghiyawan sila dahil roon. Mabuti nalang at sinaway sila ni Soohyun. 

I excused myself for a CR break. Hindi ko nakayanan, Soohyun"s presence and their teases are too much for me.

Tiningnan ko ang repleksyon ko sa salamin. I really need to put myself together, ipapahamak ako ng paraan pakikitungo ko sa kanya ngayon.

I wash my hands and dry it up with a towel and sighed.  Being distant will only get me nowhere, seems like destiny is doing a good job at being playful, huh?

Why don’t I play along? 

Reality dawned on me; the more I keep distance, the more he will come close. What if I will just let these feelings out? No inhibitions, come what may.

That way, I think, being vocal will silence my feelings.

Eventually… Hopefully...