When A Heroine Has Fallen (Zaldariaga Series #1)

Kabanata 7

Kabanata 7:
Walis

Hindi mabura bura ang ngisi sa labi ko kapag sumasagi sa isip ko ang nangyari noong nakaraan. Until now I can't get over on the fact that Khalil drive me to the dorm. It still felt surreal. I can't believe I'll experience that. Hanggang ngayon nagagawa ko pa ring maamoy iyong loob ng sasakyan niya. Pakiramdam ko naupo pa rin ako roon.

Nabalik lang ako sa wisyo nang mapadaing sa sakit dahil biglang pinitik ni Raycel ang noo ko. I gasped and look at her in disbelief. Tumawa siya sa reaksiyon ko.

"Nagpapantasya ka na naman. May hindi ka na kuwento sa akin no?" naningkit ang mata niya at tumaas ang kilay. Nasa bench kami sa tapat ng soccer field para sa Lunch. Napahilig ako sa back rest ng upuan at napanguso sa tanong niya. Tatlong araw na iyong nakakaraan simula noong ihatid ako ni Khalil pero hindi pa rin napapawi sa akin iyong tuwa.

Iyong pakiramdam ko parang kanina lang nangyari. Mapanuri akong tinignan ni Racyel. Hanggang ngayon ay hindi ko magawag masabi sa kanya. Gusto ko kasing solohin muna iyong saya. Iyong ako muna mag-isa para damang dama ko. Gusto kong wala munang mang-aasar sa akin, gusto kong ako lang muna.

"Ano 'yan! Nababasa kong may tinatago ka sa likod ng mata mo! Ang daya mo!" inambahan niya ako ng sapak at bumalanghit naman ako sa tawa roon. Inakbayan niya ako at tinapat ang tenga sa akin na para bang handa na siyang makinig. Napahinga na lang ako ng malalim at napailing. I think I don't have a choice anymore but to tell her.

Hindi ko na rin kasi kayang solohin 'to. Kailangan ko na ng may hahampas sa akin. So I tell Raycel what happened, that Khalil drive me to the dorm. After I slipped the bomb on my mouth, I left her mouth hanging and her eyes were wide.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi. Uminom ako sa bottle water ko at halos masamid ako ng biglang tumili si Raycel at yugyugin ang balikat ko.

"AAAAH!!!" she screamed so loud that my ear drumi would break into pieces. Napapikit ako ng mariin. Ito na nga ba sinasabi ko. Halos maging kawawa ako sa lakas ng hampas niya habang tumatawa lang ako.

"For real?! Khalil did it?!"

"Yes. I even met his older brother." I wink at her and she screamed more. I chuckled as she shakes my shoulder. Parang naalog din ang buo kong pagkatao roon. Gusto ko siyang pigilan pero nasisiyahan din ako sa reaksiyon niya.

"Oh my gosh! Ikaw na! Ang daya bakit ngayon mo lang sinabi."

"I just want to enjoy the feeling alone."

"Arte!"

"Nah" umiling ako at tumawa ako ng hampasin niya muli ako.

"Ang bilis mo ah! Nakasakay ka na sasakyan! Baka sa susunod sa kanya naman!" Raycel laugh and the sounds of her laugh is so evil. My eyes widen and my jaw dropped to her vulgar words. Hindi ko kinaya. Sobra akong nawidang roon. My cheeks flushed so bad.

"Raycel!" saway ko at tinuro niya ang mukha ko habang mukha na siyang malalagutan ng hininga sa lakas mg pagtawa niya.

"What do you think of me? Wild. Nah, I'm not like that." sobra pa ring nag-iinit ang pisngi ko. Hindi ko alam kung saan nanggaling ang kalokohan niya na iyon.

"Really?"

"I'm not aggressive."

"Ano lang?"

"Kalmado pa ako ngayon." and we both burst in laughing. Mabuti na lang talaga walang tao sa puwesto namin dahil kung meron baka nadisciplinary office na kami ni Raycel sa ingay namin.

Miyerkules ay dahil cut ang klase at maaga ang uwian ng mga estudyante ay nagpatawag ng training si Coach Kai. I received a message from him and I replied, I'll go. Wala naman rin akong gagawin sa dorm at bukod sa required na gawin ito ay isa pa, naroon si Khalil.