When A Heroine Has Fallen (Zaldariaga Series #1)

Kabanata 25

Kabanata 25:
Pain

Nagising ako na nasa bisig niya muli. Agad na nag-init ang mga mata ko ng haplusin ang kanyang pisngi. He has a sharp features but he has a soft face when he's sleeping. He's sleeping peacefully and his arms were around my body and the bed sheet were tangled in the both of us. Tears quickly streamed down my cheeks.

Kumawala ako sa pagkakayakap niya. Napasinghap pa ako ng bahagya siyang gumalaw. He buried his face on my neck and I feel his hot breath in my bare skin. I closed my eyes and savor that moment. Dahil walang kasiguraduhan kung mararanasan ko muli ito. 

"I love y-you..." my voice crooked.

I tried to remove his hold on me. Tinanggal ko rin ang pagkakalupot ng binti niya sa akin. Habang ginagawa iyon ay hindi ako makahinga sa sakit . When I succeed to escape, I climbed out of the bed. Agad na kinuha ang damit sa sahig.

I tried to wipe the tears even they keep rolling down. I swallowed the sob in my throat and bit my lower lip so it won't escaped. I'm making sure that I won't do any noise or a bit sound, para hindi magising si Khalil. Nagbihis ako at nagpadala ng mensahe kay Papa.

I won't regret giving him my virgnity. Kung magpapakasal ako kay Joaquim, gusto kong siya ang unang lalaki na makakakuha sa akin. He'll be the only man that I'll love at hindi iyon magbabago kahit anong mangyari.

To: Papa

Pumapayag na ako. Magpapakasal ako kay Joaquim.

My tears streamed down my cheeks like a waterfalls. Nanlalabo ang mata ko na hinalikan si Khalil sa noo.

"I'm so sorry." basag ang tinig ko at sobrang bigo.

This is the end of us.

When I'm done on getting dress, I stride towards the door. I'm crying and I didn't dared to turn again to him. Natatakot ako na baka mabuwag lang ang desisyon na ginawa ko. Baka kapag isang sulyap lang ay bumigay na agad ang pader na sinisimulan ko pa lang buoin.

I feel a pang in my chest when I closed the door. Napasapo ako sa naninikip na dibdib. Halos hindi ako makahakbang papalayo roon. Bawat pagsubok na galaw ay para akong kakapusan ng hininga. Sumakay ako ng tricyle patungo sa Diestro. Pagkarating roon ay nag arkila muli ako ng tricyle patungo sa hospital.

My fingers were shaking so bad as I composed a message for Khalil. I can't even manage to type correctly. Paulit ulit ang pagkakamali ko na ang tagal kong magtipa ng mensahe para sa kanya.

To: Khalil.

I'm sorry. Let's break up.

Umangat ang dibdib ko sa pagpigil ng emosyon. Para akong sinasakal na hindi ako makahinga.

The whole ride was a blur. Pinipigilan ko ang pag-iyak at baka mamaya ay biglaan akong magbreakdown roon. I can't handle it now. Maghaharap pa kami ni Papa at kung ipapamukha ko sa kanya kung gaano ako nawasak sa ginawa niya, mas lalo lang siyang sasaya.

I don't want to give him the satisfaction that he won and he get what he wants.

Ang nakangising mukha niya ang sumalubong sa akin pagkapasok ko sa kwarto ni Soren. Nag-ngitngit ang ngipin ko. I screw my eyes shut and took all the remaining patient to me not to burst my anger.

Hindi ko puwedeng ilabas iyon ngayon lalo at kaharap namin ang mga kapatid ko. Kaunti na lang at matutulak na ako ni Papa sa limitasyon ko.

But I still don't want for my brothers to found out about his evil did. I won't be a demon like him. Gusto kong ako na lang ang magkaroon ng ganitong katinding galit sa kanya.