James Levi: Broken Man (COMPLETED) UNDER EDITING

Chapter 23

Chapter 23

NAGLALAKAD NA PALABAS NG Kastilyo ni Jasper si James. Katatapos lang nilang mag-usap ni Madam Monet. It was an emotional talk. His emotion got him but it gives him relief and good thinking.

"Hey, James!" Napalingon si James sa tumawag. It was Carla.

"Mabuti't naabutan kita. May sulat ka, hindi ko lang alam kung kanino galing. Pero dahil sinabi ni Jasper na ibigay ko 'to sa'yo, oh! Sa'yo na." Anito sabay abot ng sobre. Kinabahan siya bigla ngunit nang makitang wala ang seal ng pamilya niya ay nakahinga siya ng maluwag.

"Thank you." Aniya sabay abot ng sulat.

Tumango lang ito. "You looked miserable now than the last time I saw you." Komento nito sa kanya.

He smirked. "I am always miserable."

"Oh, I forgot. You're right, you hopeless shit." Irap nito. "But really. Don't dwell yourself to loneliness for too much. It's not healthy."

"So you care for me now, huh?" Nginisihan niya ito.

"Dream on! Tsk. I'm going." Iwas nito sabay walked out. Sabihin man nito na wala itong pakialam, alam niyang nag-aalala rin ito. Carla might be hard sometimes, but she is soft as jelly inside.

Nang mawala sa paningin niya si Carla ay kaagad bumalik ang malungkot niyang mukha. Nagpatuloy narin siya sa paglalakad habang sinisipat ang sobre. At imbes na lumayo ay dumeretso siya sa hardin. He needs fresh air.

Nilakad niya lang ang kinaroroonan ng hardin. Mag gagabi narin kaya siguradong mas maganda panoorin ang mga bulaklak na napapaligiran ng mga alitaptap. At hindi nga siya nagkamali nang maabutan ang hardin na naliliwanagan ng alitaptap na kumikinang sa kadiliman. The flowers are so lucky. They have a natural partners that illuminates their darkest hours. It was amazing.

Umupo siya sa bench at nagpakasasa sa payapang pakiramdam.

Ilang minuto lang ang lumipas ay naramdaman niya na ang presensya ni Jasper. Tumabi ito sa kanya. Tahimik lang sila na pinapanood ang magandang tanawin.

"Veronica is safe now. She just need time to rest and she'll wake up." Basag ni Jasper sa katahimikan. At kahit hindi niya itinatanong ay nagsalita ito para lang may mapag-usapan sila.

"That's good to hear." He said. Though, wala siyang idea kung ano ba talaga ang nangyari sa Throne room dahil umalis siya non.

"It is good. And she's a vampire now. Imagine how happy I am." He chuckled.

Ngumiti siya ng tipid. "Can't. You looked horrible in my imagination, bud. Disgusting!" Biro niya.

Nawala naman ang ngiti nito at sinamaan siya ng tingin. "Damn you." Anito.

Namayani na naman ang katahimikan.

"Sinunod mo ba ang advice ko?" Pagkuwa'y usisa nito.

Tumango siya ng mahina. "I did. I did try but then, they knew."

"They would always know. Alam mong may nakasunod na mga mata sa'yo."

"Alam ko." Tumingala siya at itunukod ang dalawang kamay sa upuan. "I just didn't expected them to move so soon."

"Life is full of surprises." Anito na parang sinasabi ang obvious.

Ginaya ni Jasper ang posisyon niya bago nagtanong. "So, ano na ang desisyon mo?"

"Lalayo ako." He has a plan.

Narinig niya itong tumawa. "Talaga? Nagsisi ka ba na sinunod mo ang payo ko?"