Perfect

5

"Güzelim ben gelemem."

"Ama neden?"

"Sky, abicim. Bak senden bir şey saklamadım, bütün olanları biliyorsun. Biz eskiden sevgiliydik ve şimdi aramız iyi değil."

"Ama senin değil, benim iyi abi."

"Ama bak güzelim sadece o değil, ailem akşam yemeğine gelmezsem bana çok kızarlar." Ruggero da, Sky da kaşlarını çatmıştı.

"Neden?"

Karol gülümseyip hafif boyuna eğildi. "Saçma kurallar işte, akşam yemeğinde herkes evde olmalı."

Ruggero Karolun ailesi hakkında bilgiye sahip değildi. Karolun ailesiyle tanışmış ve onları bir kaç kere görmüştü ama çok konuşmuyorlardı ve Karol onlar hakkında pek bir şey anlatmıyordu ama Karol Ruggeronun ailesiyle tanışmıştı ve gitmeden önce onlarla gayet iyi anlaşıyordu. Ara sıra onlara gidip kalıyor, Ruggeroyla beraber Skya bakıyordu.

"Bir kez olsun erteleyemezler mi?" Karol Ruggeroya bir bakış atıp tekrar Skya baktı. Karolun azıcık yüzü asılmıştı.

"Benim ailem biraz katı Güzelim, bir şey olacak diyorlarsa onlarla başa çıkamam, bu çok zor." Ruggero ilk defa Karolun ağzından ailesini duyuyordu. Böyle biri olduklarını bilmiyordu bile, çünkü Karol hep içine atmıştı.

"Ben konuşurum annenle, hadi bize geliyorsun." Diyen Ruggeroya sert bir şekilde baktı Karol. Ne yapmaya çalıştığını sorguluyordu içten içe.

"Abicim sen bizim ayakkabılarımızı getirebilir misin? Bende sen gelene kadar Karolun annesini arayayım."

"Tamam abi." Diyip yavaşçana dolapların olduğu yere gitmek için pisten çıktı.

"Ne yapıyorsun Ruggero?!"

"Değişiklik olmuş olur senin içinde."

"Ruggero eve gitmem lazım, ve şimdi çıkarsam anca yetişirim!"

"Annenin numarası neydi?"

"Beni takar mısın? Gelemem diyorum."

"Karol, annenin numarası neydi?" Karol'un söylemeyeceğini anlayınca seyirci koltuklarında duran sırt çantasını açtı ve içindeki Karolun telefonunu alıp Karolun annesinin numarasını bulmaya çalıştı.

"Telefonumu ver Ruggero!" Dedi bir yandan almaya çalışırken. Ruggero numarayı bulmuş telefonuna yazıyordu. Direk Karoldan aramamıştı çünkü numarayı telefonuna kaydetmek istemişti. Ruggero numarayı kaydetmiş, arayacağı sırada Karol telefonunu almak için dibine kadar girmişti ve bunu daha yeni fark etmişlerdi.

İkisininde aynı anda gözlerin dudaklarına kaymıştı. Gözleri bir dudaklarına bir gözlerine gidip duruyordu. Karolun o an Ruggeronun eskide dediği bir şey aklına gelmişti.

Ruggeroyla sevgililerdi ve Ruggeroyla yine böyle yakınlaşmışlardı. Ruggero ellerini Yavaşça Karolun beline sarıp gözlerinin en derinine bakmıştı. Ve konuşmuştu.

'Gözlerin uzaktan da çok güzel de, yakından çok daha büyüleyici oluyor be sevdiğim.' Karol bu lafından sonra bir şey demeden eşsiz gülümsemesini ortaya sunmuş ve sımsıkı sarılmışlardı çünkü biliyordu ki Ruggero onun gülüşüne bayılıyordu.

İstemsizce gülümsemişti bunu hatırlayınca. Ruggero yine gülümsemesinde takılı kalmıştı. Karol yalandan öksürüp geri çekildi. Ruggeroda direk Karolun annesini aradı.

Karolun onu durdurmak için vakti olmamıştı.

"Buyrun? kimsiniz?"

"Ben Ruggero, Ruggero pasquarelli. Daha önce tanışmıştık. Neyse aramamın sebebi sizden izin istemekti, Karol bu akşam bizimle yiyebilir mi?"