[ swift series #3 ]
❝ibinalik ko na yung i.d. mo. pakibalik naman nung puso ko.❞
〆in which choi beomgyu found a lost i.d. that belongs to shin ryujin, the batchmate he had to study with at the last period of the school year.
〆txtzy epistolary novel
...
nasa kalagitnaan na kami ng party ngayon. i'm glad na sumama ako kay beomgyu. medyo intimate 'tong party since athletes lang ang attendees maliban na lang kung may dala silang date kagaya ko.
we already stopped dancing since we're both tired, masakit na rin ang paa ko dahil high heels yung suot ko.
"i like your hair color! it suits you." sumigaw ako since malabong marinig niya ako dahil ang lakas talaga ng music sa venue.
"syempre, si tita pa." i couldn't agree more, magaling naman talagang hairstylist yung tita niya kaya doon sa salon na yun ako bumabalik. "do you think bagay din sa akin ganyang shade ng blue?" i asked since i'm thinking of coloring my hair again.
he nodded, "of course, lahat naman bagay sa'yo. sana ako rin." hindi ko narinig yung sinabi niya since ang hina ng boses niya. "what? lakasan mo boses mo!"
"ang sabi ko, lahat naman bagay sa'kin tapos baka sayo rin!" yun, gets ko na. medyo makapal mukha niya sa part na yun pero okay, 'di raw kami magbabangayan ngayon eh. "gusto mong lumabas?" he asked, tapos tinuro yung malaking pintuan palabas. nag-thumbs up ako since kailangan ko talaga ng break mula sa loob.
inalalayan niya pa ko patayo tapos habang naglalakad kami sa pintuan, nakita namin yung coach niya na nakangiti. si coach bang, agad naman kaming nag-bow tapos dumeretso na palabas.
"you sure, kaya mong maglakad?"
"oo, kaya ko namang tiisin saka nakapag-pahinga na rin ako kanina sa loob." paliwanag ko. naglakad-lakad lang kami sa labas ng venue. napapaligiran kasi ng garden yung labas tapos may upuan din naman kaya sakto lang.
umupo kami sa may isang bench. "didn't think that this night would be exhausting." sabi ko habang tumatawa. inayos ko rin yung dress ko habang nakaupo since maikli. hinubad niya naman yung coat niya tapos pinatong sa legs ko.
"thank you."
nag-kwentuhan lang muna kami habang nagpapalipas oras. "kailan ka nag-decide na maging swimmer?" tanong ko, sinusulit ko na yung time na pwede pa kong makapag-tanong ng seryoso sa kanya since baka bukas bardagulan na naman.
"nung eight ako, swimmer din kasi dad ko. ever since i was a child, pinangarap ko talagang maging kagaya niya. he sincerely said.
"and you're finally living the dream." ngumiti lang siya sa'kin.
"the process was hard but it was worth it." i could see the happiness in his eyes while talking about the thing that he love. medyo nagsisi ako nung mga panahong inis talaga ako sa kanya but it's actually nice knowing him more.
"guess it's my turn to ask, ddaeng. ikaw, bakit ka single?" he said, imitating an interviewer at a famous series. "luh, parang tanga. ba't ayan topic?" sabi ko. out of all questions tapos ito pa napili niya.
"nasa topic kasi tayo ng swimming. eh nabasa ko sa twitter—" hindi niya natuloy yung sasabihin niya since hinampas ko siya sa gulat. sa sobrang daldal ng mga kaibigan ko, nalaman niya pa tuloy. "okay lang naman kung ayaw mong sumagot. no problem." sabi niya habang tumatawa.
"okay! ayokong maging kj and since nag-open ka rin naman," huminga ako nang malalim. "single ako kasi hindi pa ako ready pumasok sa relationship... ulit." tahimik naman siyang nakikinig sa kwento ko.
"swimmer siya sa ibang school, alam mo na siguro yan. we broke up less than a year ago, i guess? hindi ko na matandaan." hindi ko rin piniling alalahanin. "nakalaban mo na siya... ata? nung junior high. kaya familiar ka sa'kin."
"anong pangalan?"
"lee felix." it was the first time i ever said his name again after a year! tumango naman siya as a sign na kilala niya nga. "pa'no kayo nag-break?"
"interview ba talaga 'to or what?" tanong ko sa kanya. while scratching his nape, he said, "curious lang."
"it was a peaceful break up actually, i think he felt the need to prioritize something and that wasn't me.. ayun. sinuportahan ko naman siya sa pangarap niya. hindi ko lang talaga makita kung kasama pa ba ako doon." i smiled. "that's how it ended." maybe it's actually the right time na i-share ko 'to sa kanya since hindi na ako naiiyak habang nagk-kwento.
"okay ka na ngayon?" he asked.
"hindi ko man masabi na fully moved on na since pag naiisip ko, may what ifs pa rin ako. pero i could tell i'm going there. that's what matters." i smiled to him since mukhang nag-aalala siya but he quickly pulled me into a hug and patted my back.
no words are needed to make me feel better, his hug is enough.
_______________
stray kids' felix as himself
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
