Şeker mahallesi ( yeniden)

7.BÖLüm

Sürpriz! Bir güne iki bölüm attım yine. Mikemmelim ya 😂. Bol bol satır arası yorum istiyorum canlarım. Eğer oy 100 yorum da 200 bulursa bir bölüm daha atacağım.
Sınır değil azıcık rüşvet teklif ediyorum😂. Umarım beğenirsiniz Allah'a emanet olun ❤️💙🖤💜.

"Ölen birinden medet ummak gibiydi senin beni sevmeni istemek. Hani baktım ya gözlerine 'Niye sevmiyorsun?' dedim. İlk kez orada tanıdım acımasız seni. Cevabın da sen gibi acımasızdı; 'Sevilecek gibi değilsin ki.' demiştin. Haklıydın. Babam bile sevmemişti sen mi sevecektin?"

7.BÖLüm

"Ölü papatya gibi."

Boğazımı temizledim. Allah aşkına ben ne halt ediyorum? Adam bir kaç gün önce arkadaşımı öldürebileceğini söylüyordu.

"Geri çekilir misin?"

"Ne oldu? Yüzünde ki ifadeyi ne değiştirdi?"

"S-sen kimsin?"

"O ne demek?"

"Beni Besra'yı öldürmek ile tehdit ettin. Kimsin benden ne istiyorsun?"

"Kim olduğumu bilmiyorsun. Sence kimim? Katil? Sapık?"

"Hepsi olabilirsin."

"Beni hiç görmedin. Bilmiyorsun. Ama bu gece göreceğin yüzü ömrün boyunca unutmayacaksın. Unutturmam."

"Yüzünü gösterecek misin?"

"Beni hayatına dahil edersen evet."

Saçmalama Sırma. Bir merak uğruna hayatını daha fazla batırma.

"İstemiyorum. Çekil lütfen."

"Korkuyorsun. Ve bu benim hoşuma gidiyor."

Allah'ım bu adam normal değildi. Hemde hiç değildi.

"S-sen hastasın. Çekil!"

"Sesini kıs. Ben babana benzemem."

"Nasıl? Herşeyi nasıl biliyorsun?"

"Sana herkese güvenme demiştim."

"Seni anlamıyorum."

Dudaklarından dökülen kelimeler yüreğimi şüphe tohumları ile doldurdu.

"Etrafında beni bilen kişiler var. Evine girip çıkan. Seni bana anlatan. Ve onlar beni tam anlamıyla tanıyor Sırma."

İlk defa adımla seslenmişti. Ve sesi fazla ciddi duruyordu.

"Saçmalama. Kimse böyle birşey yapmaz."

Sinirlenmişti. Kollarımı sıkıca tuttu. Acıtmıyordu. Sadece hareketlerimi kısıtlamıştı.

"Aptalsın! Aptallığın sonun olacak. O çok güvendiğin insanlar beni bildikleri halde susuyorlar. Beni tanıyorlar.

Ve seni bile bile benim insafıma bırakıyorlar. Aç gözlerini sonra da bak bakalım o çok güvendiğin insanlar nasıl hayatını başına yıkıyor."

"Bırak artık. İnanmıyorum sana."

"Süper güçlere sahip değilim küçüğüm. Sabahın köründe nereye gittiğini nasıl bilebilirdim. Resim çizmeye gittiğini biliyordum.

Ama sabahın köründe gitmeni beklemiyordum. Üstelik uykuyu severim o saatte uykumu böldüğü için de dayak yemeliydiler.

Ama konu sen olunca daha mülayim bir insan oluyorum. İster inan ister inanma hayatını bana aktaran köstebekler senin en yakınların."