Şeker mahallesi ( yeniden)

18.BÖLüm

Peş peşe bölümler getirdim size. Umarım keyifle okursunuz. Bol bol satır arası yorum istiyorum canlarım. Bütün yorumları fırsat buldukça okuyorum. Ama hepsine bakamıyorum kusuruma bakmayın lütfen.

Biraz da papatya kokan adamı tanıyalım bakalım. Umarım seversiniz. Şimdilik gidiyorum ne zaman gelir diğer bölüm bilmiyorum. Biraz bekletebilirim şimdiden kusura bakmayın. İyi okumalar 🖤💙❤️💜.

"İlk gün beni okula annem götürdü,ilk ve son oldu bu. Beni bir daha okula götüren, getiren olmadı. Ben her yere kendimi götürdüm,geri getirmedim."

18.BÖLüm

Papatya kokan adam

Sırtım duvara dayalı, sol elimde yine sigara. Alışkın olduğum bir başka bekleyiş. Ölüm bekleyişi. Annemi beklemiştim ilk.

On yaşındaydım. Kanlar içinde yere yığılan bir başka bedendi. En çok canımı acıtan babamdı aslında. Babamın ölümünü izlemekti.

Sırma kriz geçirmiş şimdi karşımda melek gibi uyuyordu. Hayati tehlikeyi atlatamamış arada bir kendine geliyordu.

Elimde sigaram vardı. Yakmamıştım. Bana beni hatırlatıyordu. Kötü olduğumu hatırlatıyordu.

Boğazımı temizledim. Sırma yavaşça gözlerini araladı. Üç gündür uyuyordu. Gözleri beni bulunca acı bir tebessüm kapladı dudaklarımı.

Arada uyanıyor birkaç dakika bana bakıyor sonra tekrar uykuya dalıyordu.

"Sana kendimi anlatmak istiyorum papatya beni dinler misin? "

Usulca gözlerini kapatıp açtı.

"Benden nefret edeceksin. Belki şimdi de ediyorsun ama daha çok edeceksin. Yine de dinler misin beni?"

Bir kez daha gözlerini yumdu.

"Ben hep kötü olan değildim. Belki inanmak çok zor ama bende çocuktum. Masumdum. Oyun oynayan, çikolata peşinde koşan bir çocuk.

Babam aşiret reisi olarak anılıyordu. Ama hep nefret etmişti bu işlerden. Beni ve İz'i uzak tutmak istiyordu. Tuttu.

Bizi aşiretten uzak tuttu ama daha büyük bir çukura bıraktı. Bak bana. Kötünün kötüsü oldum. Sevdiğim kızın yüzüne bakacak tek iyi yanım yok."

Boğazımı temizledim.

"İlk cinayetimi ne zaman işledim biliyor musun? On dört yaşında."

Kaşları şaşkınlıkla kalktı.

"Kimi öldürdüm biliyor musun?"

Sertçe yutkundum. Ona kendimi açtım. Akan yaşlarımı silmedim. Kim demiş erkek adam ağlamaz diye? Babam gittiğinde beri ağlardım ben.

Ağlamak güçsüzlük değildi ki. Asıl ağlaya bilmek güçtü. Kendine bu hakkı vermek güçtü.

"Babamı."

Kaşlarını çattı.

"Kahramanımı. Her çocuk gibi benim babam da ilk kahramanımdı. Ben kahramanımı öldürdüm."

Titreyen ellerimi sıktım. Dudaklarımı dişledim. Sırma'nın gözleri dolmuştu. Ah be papatya bu kadar masumluk sana da fazla.

"Elime verdiler silahı. Ya İz dediler ya baban. İz daha çok küçüktü. On iki yaşındaydı. Ama yine de beni öldür abi dedi.

Yapamadım. İz'e kıyamadım papatya. Ama babama kıydım. Ellerim kanla kaplı. Ben katilim papatya. Kendi babamın katiliyim.

Annem benden çok nefret etti. Ama sen benden etme olur mu? Biliyorum hak etmiyorum. Bunu istemeye yüzüm olmamalı da.