Şeker mahallesi ( yeniden)

25.BÖLüm

Merhaba. Burayı mutlaka okuyun. Bildiğiniz gibi bu kitaba sadece bir- iki kere bölümleri geciktirdim. Bunun sonuncu olmasını umuyorum.

Bir çoğunuzun bildiği üzere uzun süredir sağlık problemlerim var. Ve ne zaman ortaya çıkıp beni zor durumda bırakacağı belli olmuyor.

Bölüm paylaşmadığım süre zarfı içerisinde birçok sıkıntı yaşadım. Bu sıkıntılar beni psikojik olarak da yıpranmış bir durumda bıraktı.

Unutmayın bu hayatta sizden önemli hiç bir şey yok. O yüzden benim yaptığım gibi yapmayın. Kendisi sevin ve hep öncelik siz olun.

"Zoruma gitti. Anlata anlata bitiremediğim seni, ilk defa kısa kestim. Günlere sığdıramadığım seni kelimelere sığdırdım. Varsın olsun. Bu da senin ayıbın olsun."

25. BÖLüm

Annemden gelen sesli bir mesaj idi. Oysa aradı sanmıştım. Ayvaz beni odada bırakmıştı. Hâlbuki bana yanlızlık iyi gelmiyordu.

Mesajı yollayan Deren idi. Böylece eve dönmemi sağlayacaktı, aklınca. Belki de haklıydı. Annemin bana ihtiyacı vardı.

"Sırma,annem neredesin? İyi misin? Canın yanıyor mu? Bilmiyorum. Öyle bir anneyim ki kızımın yanında olamıyorum.

Çok pişmanım kuzum. Sana kızdığım, seni kırdığım, sana sesimi yükselttiğim her saniye için çok pişmanım.

Hani bana demiştin ya 'Benden yoruldun biliyorum anne.' diye. Anneler kızlarından yorulmazmış ki çilli.

Yokluğunda anladım ben, sensiz bu ev çekilmiyor. Sessizliğin bile huzurmuş annem. Sen yokken Diren bile sustu.

Bütün gün car car konuşan, sürekli şarkı söyleyen o cadı ikizin var ya; sensiz sustu. Annem her neredeysen bunu bil olur mu?

Ne yaşanırsa yaşansın, ne olursa olsun ben seni çok seviyorum. Ne olur annene sağ salim gel güzel yüzlüm."

"Kız yenge aferin sana."

Murat'ın sesiyle hızla yaşarmış gözlerimi sildim. Elimde ki son tabağı da masaya bıraktım. Son bir kez göz gezdirdim. Sanırım olmuştu.

"Çok konuşma doktor git yemeğe çağır."

"Banane be. Git sen çağır. Gelin sensin."

Bıkkınca göz devirdim. Bütün bu imalar da yoruyordu beni.

"Saçma sapan konuşuyorsun yine."

"Gerçekleri konuşuyorum bı kere ben."

"Ya bi çık git şuradan."

"Önce yemek yiyeceğim. Sonra kov beni."

İz halimize gülerek elini omzuma attı. Bana burada bir arkadaştan öte abi olmuştu. Hoş beni seven adamın kardeşine abi demek ne kadar doğruydu orası meçhul.