Şeker mahallesi ( yeniden)

19.BÖLüm

Şimdi diyorsunuz ki aha bu yazar geliyor, çat çat iki üç bölüm  atıp gözümüzü boyuyor. Sonra da ortadan kayboluyor.

Haklısınız valla. Aynen öyle yapıyorum 😂😂. Ama şimdi yazarın da kendine göre haklı bahaneleri var. O yüzden bekletmelerimi göz ardı edin. Haydin görüşürük. İyi okumalar canlarım

"Küçücük bir kız, anne sevgisi görmeden, saçları okşanmadan büyüdü. O kız şimdi güçlü bir kadın olmuş ama eksik kalmış.
Birinin beni sevebileceğine olan inancımı kaybetmeme sebep oldun, anne. Tebrikler kızın artık kimsesiz."

Bölüm şarkısı; Çağan Şengül, Yasin Mit= Yerle yeksan.

19.BÖLüm

Bir insan en fazla ne kadar kötü olabilir? Ya da bir insanı kötü eden nedir? Ayvaz kötü müydü? Yoksa kötü olmaya mahkûm mü edilmişti?

İki haftadır olduğu gibi odaya yemek bırakıp çıkmıştı. Gariptir ki bana katil olduğunu söylediği günden beri yüzüme bakmıyordu.

Sorularıma cevap vermiyordu. Bu kez kapıyı kilitlemeyi unutmuştu. Peşinden sessiz adımlarla ilerledim. İz'in karşısına oturmuştu.

İz buraya gelince, gelip benden özür dilemişti. Herşeyin iyiliğim için olduğunu, ne olursa olsun abisine güvenmem gerektiğini...

Yine elinde sigara vardı. Kararımdan vazgeçtim. Odaya dönmeliydim. Geriye dönüp bir kaç adım atmıştım ki sesiyle duraksadım.

"Geç otur Sırma."

Boğazımı temizleyip boş koltuğa oturdum. O pür dikkat beni izlerken ben gözlerimi masadan ayırmadım.

"Diren iyi. Ailen de iyi. Senin de iyi olman gerekiyor. O yüzden bir süre daha burada kalacaksın."

Bakışlarımı yüzüne çıkardım. Gözlerimin içine bakarak konuştu. Günler sonra ilk defa yüzüme baktı. Ezberlemek ister gibi bakıyordu.

"Benim iyi olduğumu biliyorlar mı?"

"Sen iyi misin?"

Dudaklarımı ıslattım. Sakin bir tavırla omuz silktim.

"En azından yaşıyorum."

Usulca başını salladı.

"Biliyorlar. En azından yaşadığını."

Sessiz bir bakışma geçti aramızda. O sıra da İz kulaklığını çıkardı. Odayı ezberimdeki şarkı doldurdu. Şarkının sözleri yüzünde buruk bir tebessümü misafir etti.

"Ölsem onun için, görmez beni.
Düşsem uçuruma, çekmez beni.
Öldüm faili meçhul değil;
Bu senin cinayetin."

Beni bu kadar seviyor olabilir miydi? Bakışları altında ezildim. Sertçe yutkunduk. Gözlerimi kaçırdım. Yüzündeki gülüş ile başını eğdi.

"Beni niye koruyorsun?"

Yüzünü alaylı bir gülüş esir aldı. Sinirle ellerini saçlarından geçirdi. Elindeki sigarayı söndürüp ayağı kalktı.

Mutfağa doğru ilerlerken kendi kendine konuşuyordu. Murat yanından geçip yanıma oturdu.

"Allah'ım sen aklıma mukayyet ol. Saf mı şaka mı yapıyor anlamıyorum. Ben ayağı taşa değse şehri ayağı kaldırıyorum.