Üvey Abim Jungkook +18

57.Bölüm

Uyandığımda hava hala karanlıktı. Gözlerim ve başım hala ağrıyordu. Yerimde doğrulup Jungkook'a baktım, uyuyordu. Ayağa kalkıp sessiz bir şekilde kapıyı yönelip kilidi açtım ve odadan çıktım. Lavaboya girip yüzümü soğuk suyla yıkadım ve kendime gelmeye çalıştım. Ne kadar halsiz olsam da kendimi mutlu ve huzurlu hissediyordum. Sanki üzerimden bir yük kalkmış gibiydi.

Lavabodan çıkıp geri odaya girdim, tam kapıyı kapatacağım sırada hızla bir el beni kendine çekip duvara yasladı. Heyecanlanmıştım. Jungkook kulağıma eğildi ve sessiz bir şekilde "Seni çok özlemişim." dedi. Kalbimin hızlanmaya başladığını hissettim. Kafasını boynuma yaklaştırıp kokumu içine çekti. Burnuma gelen kokusu ile onu özlediğimi, onu istediğimi fark ettim. Geri çekilmesiyle dudağına yapıştım. Kendimi ona aitmişim gibi hissediyordum.

Ellerimi boynuna dolayıp iyice kendime çektim. Jungkook ellerini belime dolayıp beni kucağına aldı ve duvara geri yasladı. Bacaklarımı beline sardım. Öpüşü derinleşirken kollarıyla belimi daha sıkı sarmaladı ve her zaman iliklerime kadar sonsuz hissettiğim paha biçilemez duyguları tekrar hissettirdi bana.

Ona karşılık  verirken kendimi huzurlu hissediyordum. Dudaklarımızı ayırıp  nefesimi düzenlemeye çalışırken "Sanırım artık sensiz yaşayabileceğimi sanmıyorum." deyip sırıttım.

"Seni her şeyden çok seviyorum Madison." deyip gülümsedi. Tam geri öpeceğim sırada ışığın açılmasıyla gözümü hızla kapıya çevirdim. Annemi görmemle kalbimin yerinden çıkacağını hissetmiştim. Şok olmuş bir şekilde bize bakıyordu. Hızla Jungkook'un kucağından inip anneme doğru bir adım attım. Eliyle durmamı işaret ettikten sonra elini kalbine götürdü.

"İnanamıyorum... Size gerçekten inanamıyorum." dedi ve odadan çıktı. Elim, ayağım her yerim titriyordu. Ne yapacağımı bilmez bir şekilde annemin arkasından baka kalmıştım. Bu durumu asla açıklayamazdım.

Hemen kendime gelip annemin arkasından koşarak gittim.

"Anne, lütfen dinle!" dedim ama ne diyeceğimi bilmiyordum. Hızla önüne geçip durmasını sağladım.

"Anne lütfen dinle bak-"

Annem sinirle bana baktı "Madison git başımdan." dedi ve adımlarını odasına yöneltti. Tekrar hızla önüne geçip durdurdum. 

"Anne lütfe-"

"Madison git dedim."

"An-"

Annem üzüntü ve sinirle karışık bir şekilde bana baktı. Gözleri dolmuş ağlamak üzereydi.

"NEYİ AÇIKLAYACAKSIN? HER ŞEY ORTADA." dedi ve hızla yanımdan geçip odasına girip kapıyı sertçe kapattı. Koşarak odasının önüne gidip kapıyı açmaya çalıştım ama kilitliydi.

"Anne aç lütfen."

Bir süre ses gelmedi. Kapıyı bir iki kere yumruklayıp tekrar "Anne aç lütfen."dedim. Gözlerim dolmaya başlamıştı.

"Anne b-"

"MADİSON DEFOL GİT İKİNİZİDE GÖRMEK İSTEMİYORUM."

Yerimde dona kalmıştım. Ne yapacağımı bilmez bir şekilde kapıya bakıyordum. Gözümden yaşlar süzülmeye başlamıştı. Tüm vücudum titriyordu.

O pozisyondan sonra açıklayabileceğim hiç bir şey yoktu. Diyebileceğim hiç bir şey yoktu. Vücuduma korkunun yayıldığını hissettim. Tanrım ne yapacaktım?

Dengemi kaybetmeye başlamıştım. Nefes alamıyordum. Jungkook hızlıca yanıma gelip beni yukarıya odama çıkardı ve yatağa oturttu. Duvarlar üstüme üstüme geliyordu. Ağlayarak "Jungkook lütfen gidelim." dedim. Annemin sözleri ağrıma gitmişti ama haklıydı da.