ဖော်ကွာဝေးသည့် ချစ်သူ /ေဖာ္ကြာေဝးသည့္ ခ်စ္သူ

Chapter (3)_ မဂၤလာဦးည (Z+U)

Chapter (3)_ မဂၤလာဦးည (Z+U)

အရင္ေန႔က ေဆး႐ုံကိုသြားၿပီး အကိုႀကီးကို ေတြ႕ခ်ိန္မွာ သူက မဂၤလာေဆာင္ေန႔မွာ အကိုႀကီးကို လာေတြ႕ဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူးဟု ေျပာခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ သူက ေဆး႐ုံကို ထပ္သြားၿပီး အကိုႀကီးကို ေတြ႕ေနသည္။ ဝမ္ယာ တျခားဘာမွ မေတြးတတ္ေတာ့ေပမယ့္ အကိုႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး သူ စိတ္ေျပာင္းသြားဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနမိသည္။

ညေန ၈ နာရီတြင္ ဖိုးဖိုးေဟာ္က သူ႔အိမ္ေတာ္ထိန္းမွ တဆင့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္း ႏွင့္ ဝမ္ယာကို အနားယူဖို႔ တဆင့္ေျပာခိုင္းလိုက္သည္။
ဤအခ်ိန္တြင္ အေရွ႕ဘက္ၿခံထဲမွာ လူေတြနဲ႔ စည္ကားလ်က္ရွိေနသည္။ ဖိုးဖိုးေဟာ္က သူ႔မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စကားေကာင္းကာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသျဖင့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္း ေန႔လည္ကတည္းက အိမ္ေတာ္က ထြက္သြားသည္ကို မသိေသးေပ။

ဝမ္ယာတစ္ေယာက္တည္း တိတ္ဆိတ္စြာ ညစာစားၿပီးေနာက္ အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီး ဆီျပန္လာခဲ့သည္။  အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေဟာ္ယြမ္တုန္း ထြက္မသြားခင္က ေျပာခဲ့သည္ကို ျပန္သတိရၿပီး တုန္လႈပ္ေနသည္။ တဖက္လူက သူ႔ရဲ႕ တရားဝင္ ခင္ပြန္းသည္ျဖစ္ သြားမယ္ ဆိုတာ သိေပမယ့္ အခုလိုမ်ိဳး သူ႔ကိုလုပ္မယ္ ဆိုတာကို လုံးဝ မေတြးထားမိေပ။ ဒီလိုအျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးကို ပထမဆုံးႀကဳံရတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝမ္ယာ၏ စိတ္ထဲ ရင္းႏွီးမႈမရွိျဖစ္ေနသည္။ဒါေၾကာင့္ ဝမ္ယာက သူ႔ကို ရင္ဆိုင္ရဖို႔ ခက္ခဲေနသည္။

 ဒီည သူ႔အလုပ္ရွိရာ တကၠသိုလ္ သုေတသနဌာနတြင္ ပုန္းေနလို႔ရေပမယ့္  ဒီလိုလုပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း သူ သိေနသည္။ တကယ္လို႔ ဒီေန႔ည  သူ ထြက္ေျပးရင္  သူ႔ မိဘမ်ားႏွင့္ေဆြမ်ိဳးမ်ားက မနက္ျဖန္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းေနမွာမဟုတ္ပဲ တၿပဳံလုံး သူ႔ဆီကို တန္းေရာက္လာမွာ ေသခ်ာသည္။ သူ႔စိတ္အေျခေနကို ျပန္ထိန္းႏိုင္ၿပီးေနာက္ ဝမ္ယာက ေျခလက္ေဆးကာ အိပ္ယာဝင္လိုက္ေတာ့သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္း ျပန္ေရာက္လာၿပီး သူအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ေတြ႕လွ်င္ သူ႔ကို ဘာမွ မလုပ္ေလာက္ဟု သူထင္ေနသည္။ အိပ္ရာထဲမွာ လဲေလ်ာင္းကာ ခဏစဥ္းစားၿပီးမဂၤလာပြဲမွာ တေန႔လုံး ပင္ပန္းေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္  ဝမ္ယာ လ်င္ျမန္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

႐ုတ္တရက္ သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ေလးလံေသာ အရာတစ္ခုပိ က်လာ ေသာေၾကာင့္ ဝမ္ယာ ႏိုးလာခဲ့သည္။ ပူျပင္းစြာေလာင္ကြၽမ္းေနေသာ မီးပုံႀကီးတစ္ခု သူ႔ကိုယ္ကို ရပ္ပတ္ေလာင္ကြၽမ္းေနသလို ထင္ရသည္။
 သူက ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာရည္၏ လတ္ဆတ္ေသာရနံ႔ကိုရလိုက္ၿပီး ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္၏ ဝင္သက္ထြက္သက္ျပင္းျပင္းအသံကို ၾကားလိုက္ သည္။ အိပ္ယာႏိုးကာစျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝမ္ယာ၏ မ်က္လုံးမ်ား က ဝါးေနကာ ေသခ်ာမျမင္ရသည့္အျပင္ သူ႔ႏူတ္ခမ္း မ်ားႏွင့္လွ်ာမ်ားကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က ျခယ္လွယ္ေနသည္ကို သိလိုက္သည္။ ဝမ္ယာ၏ ဦး ေႏွာက္ထဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိေသး ေသာ္လည္း သူ႔ကိုယ္ေပၚက အုပ္မိုးထားသူက ဘယ္သူဆိုတာကို သူ ေသခ်ာသိလိုက္သည္။

 တဖက္လူက သူ႔ကိုလုံးဝညႇာတာျခင္းမရွိပဲ ႏူတ္ခမ္းမ်ားကို နမ္းလိုက္၊ စုပ္လိုက္လုပ္ကာ လွ်ာတစ္ခုက သူ႔အာခံတြင္းထဲ တိုးဝင္လာၿပီး သူ႔လွ်ာကို ရစ္ပတ္ကာ စုပ္ယူေနသည္။ တဖက္လူ၏ အညႇာတင္းကင္းမဲ့ေသာ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ဝမ္ယာက အမွတ္တမဲ့ အိပ္ယာခင္းကို လက္ႏွင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္မိသည္။

 ဝမ္ယာက ႐ုန္းကန္ၿပီး ျငင္းဆိုေပမယ့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ကို စကားေျပာခြင့္မေပးေပ။ သူ႔ႏူတ္ခမ္းကို မြတ္သပ္စြာနမ္းေနစဥ္ ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ ပူျပင္းေသာ လက္ဝါးႀကီးက သူ႔ညအိပ္ ေဘာင္းဘီေလးထဲ လွ်ိဳဝင္ကာ တင္ပါးႏွင့္ ခါးစပ္ တစ္ဝိုက္ကို ပြတ္သပ္ေနသည္။

  ဝမ္ယာ ႐ုတ္တရက္ ညည္းလိုက္မိသည္။

 ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ပိုၿပီး ျပင္းထန္စြာနမ္းရင္း သူ႔စကားသံအားလုံးကို ၿမိဳခ်လိုက္ေတာ့သည္။ သူ၏လက္မ်ားက ဝမ္ယာ၏ ကိုယ္ကို ဆက္တိုက္ ပြတ္သပ္ေနၿပီး သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက ဝမ္ယာအငယ္ေကာင္ေလး ၏ ထိပ္ကို ပြတ္သပ္လိုက္ျပန္သည္။

 ဝမ္ယာက ခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့သျဖင့္ သူ႔လွ်ာထဲက  အတင္း႐ုန္းကန္ၿပီး ေခါင္းကို ခါကာ တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
 
 "မလုပ္ပါနဲ႔ ..... "

ဒါေပမယ့္ ထိုလူက ဝမ္ယာ၏စကားကို နားမေထာင္ပါေပ။ သူက ဝမ္ယာ၏ လိင္တံေလးကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး အထက္ေအာက္ လႈပ္ရွားေပးကာ ဝမ္ယာ၏ ခံစားခ်က္ကို တိုးလာေအာင္ ပိုႏိုးဆြေပးေန ေတာ့သည္။

 အျပင္လူမေျပာနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မထိမကိုင္ပဲ တကိုယ္ရည္ အာသာေျဖျခင္းပင္မလုပ္ပဲ ထားသည့္ လိင္တံကို အခုလို ႏႈိးဆြေပးေနသည္ကို သူ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဝမ္ယာ ႐ုတ္တရက္ သတိဝင္လာၿပီး အတင္း႐ုန္းကန္ကာ တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
 
" ေဟာ္ယြမ္တုန္း ... မလုပ္ပါနဲ႔"

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းၿပီး ၿပဳံးကာ ေျပာလိုက္သည္။

" လိပ္ကေလး..... မင္းရဲ႕ေအာ္သံက အရမ္း နားေထာင္လို႔ ေကာင္းတယ္"

ဝမ္ယာက သူ႔စကားကို ခြန္းတုန႔္ျပန္ခ်င္ေပမယ့္ သူ႔ ႏူတ္ခမ္းကထပ္မံ သိမ္းပိုက္ ခံလိုက္ရၿပီး စကားသံထြက္လို႔မရေတာ့ေပ။  ဝမ္ယာ၏ ေအာက္က္ပိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ သူ႔လက္ကို လုံးဝ လႊတ္မေပးပဲ ဆက္တိုက္ စည္းခ်က္ညီညီ လႈပ္ရွားခဲ့သည္။

မၾကာခင္မွာပဲ ဝမ္ယာ၏ ညဝတ္အက်ႌေဘာင္းဘီ ကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား ဖယ္ရွားျခင္း ခံလိုက္ရၿပီး ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏  ပူျပင္းတဲ့ကိုယ္ခႏၶာက သူ႔ အေရျပားကိုထိကပ္ကာ အုပ္မိုးလာေတာ့သည္။ ဝမ္ယာက တုန္ယင္လာ ခဲ့သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ ႏူတ္ခမ္းမ်ားက သူ႔နား႐ြက္မ်ားဆီကို ေရာက္သြားၿပီး နမ္းလိုက္ လွ်ာႏွင့္ အသာေလးလ်က္လိုက္လုပ္ကာ ထြက္သက္ေႏြးေႏြးက သူ႔နား႐ြက္မ်ားကို ထိခတ္ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဝမ္ယာ၏ ပါးျပင္က ပူေလာင္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။

ကံေကာင္းေထာက္မၿပီး အခန္းက မီးဖြင္မထားပဲ ျပတင္းေပါက္က အလင္းေရာင္မွိန္မွိန္ပဲ ဝင္ေနသျဖင့္ ပုစြန္ျပဳတ္လို နီရဲေနေသာ သူ႔ကိုယ္ကို ေဟာ္ယြမ္တုန္း မျမင္ရတာျဖစ္သည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ လႈပ္ရွားမႈက ဆက္တိုက္လုပ္ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္သည္။  သူ၏ လွ်ာေႏြးေႏြးမ်ားက ဝမ္ယာ၏ လည္ပင္းကေန ရင္ဘတ္ကို ေရာက္လာသည္။ ရင္ဘတ္မွ ဝမ္ယာ၏ အနီေရာင္ ခ်ယ္ရီသီးေလးဆီကို ေရာက္ေတာ့ ဖြဖြကိုက္လိုက္၊ လ်က္လိုက္၊ လွ်ာႏွင့္ ထိုးလိုက္၊ ႏူတ္ခမ္းႏွင့္ စုပ္လိုက္ျဖင့္ နည္းေပါင္းစုံ ႏွိပ္စက္ေနေတာ့သည္။
 
 ဝမ္ယာက နာက်င္မႈႏွင့္ထုံထိုင္းျခင္းကို ခံစားလိုက္ရၿပီး သူ၏ႏွလုံးသား ထဲမွ ထူးဆန္းေသာခံစားမႈ တစ္ခုကို သတိထားလိုက္မိသည္။ သူ   တစ္ခါမွ မႀကဳံဖူးေသာ အေတြ႕အႀကဳံသစ္၊ ခံစားမႈအသစ္ေၾကာင့္ ဝမ္ယာက အလိုေလ်ာက့္လည္ပင္းကိုျမႇင့္ကာ ပါးစပ္က ေလကို အငမ္းမရ ရႉရႈိက္ႏိုင္ဖို႔ အနည္းငယ္ပြင့္ဟလို႔ ေနသည္။

အဲဒီလူရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈက ဒီဟာနဲ႔ရပ္မေနေပ။ မၾကာမီ သူက ဝမ္ယာ၏ ရင္ဘတ္ေပၚကို အနမ္းေႁခြေနရာမွ သူ႔ေပါင္ရင္းဘက္ကို ေရာက္သြားကာ ပူျပင္းေသာ အနမ္းမ်ားကို ေႁခြလိုက္သျဖင့္ ဝမ္ယာက ညည္းညဴေနရင္း  ေတာင့္ခဲသြားျပန္ကာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ၿပီးဆုံးသြားခဲ့သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ၿပဳံးကာ  ၿမိဳခ်လိုက္သည္။

 ဝမ္ယာက သူ႔လက္ကို ဆန႔္ထုတ္ကာ ေဟာ္ယြမ္တုန္းကို တြန္းထုတ္ရန္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူအခုေလးတင္ ၿပီးေျမာက္သြားျဖင့္ အားမရွိျဖစ္ေန သည္။ ဒီနည္းျဖင့္ သူ႔ခင္ပြန္းသည္လက္ထဲတြင္ ဝမ္ယာ၏ ပထမဆုံး အထြတ္ထပ္ကို ေရာက္ခဲ့ရသည္။

 ျပင္းျပသည့္ ခံစားခ်က္ထဲ နစ္ျမႇဳပ္ေနစဥ္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ကိုလႊတ္ေပးကာ တီးတိုးေျပာခဲ့သည္။

 " ငါ့နာမည္ကို ေခၚပါ"  

ဝမ္ယာ၏ မ်က္လုံးမ်ားထဲမွ မ်က္ရည္ စီးက်လာၿပီး သူ၏ အၾကည့္က မႈန္ဝါးေနသျဖင့္  ေခါင္းကိုသာ ခါလိုက္ႏိုင္သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ပါးျပင္ကို နမ္းလိုက္စဥ္ ငံေသာ မ်က္ရည္၏ အရသာက ပါးစပ္ထဲကို ေရာက္လာသည္။

ထိုလူကၿပဳံးၿပီး ေျပာလိုက္သည္။

" မင္း ငါ့နာမည္ကို ေခၚတဲ့ အသံကို ငါႀကိဳက္တယ္။"


ဝမ္ယာသည္ သူ၏မ်က္လုံးကို လက္ႏွင့္ ဖုံးအုပ္လိုက္သည္။ သူ ဒီလိုမ်ိဳး ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သိေနသည္၊ သူ႔တကိုယ္လုံး အားအင္ေသာ ကုန္ဆုံးသြားသြားၿပီး တဖက္လူကိုတြန္းထုတ္လိုက္ကာ ျမန္ျမန္ေျပာ လိုက္သည္။

 "ေဟာ္ယြမ္တုန္း... ငါ မင္းနဲ႔စကားေျပာခ်င္တယ္"

ဝမ္ယာက  အေလးအနက္ေျပာေပမယ့္ ဝမ္ယာက အသက္ရႈျမန္ေနၿပီး ရင္ဘတ္က နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ျဖစ္ကာ တဖက္လူကို အရမ္း ဆြဲေဆာင္ေန သလိုျဖစ္ေနသည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ႏူတ္ခမ္းမွာ ကပ္ၿပီး နမ္းရႈိက္ရင္း  "အင္း" ဟုေျပာခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက နားေထာင္ခ်င္စိတ္ရွိတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့ ဝမ္ယာက သူ႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

 "မင္း ဒီေန႔ ေဆး႐ုံမွာ ငါ့အကိုႀကီးကို သြားေတြ႕ခဲ့တာေလ။ မင္း ငါ့ကို ခုလို လုပ္လို႔မရဘူး။"

 "ငါ လုပ္လို႔မရဘူးေလား"

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ကိုၿပဳံးၿပီး နမ္းရင္းေျပာခဲ့သည္။

"ဒါေပမယ့္ မင္း ငါ့ အစ္ကိုႀကီးႀကိဳက္တယ္ေလ"

ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ႐ုတ္တရက္ ဝမ္ယာ၏ႏႈတ္ခမ္း မ်ားကို ဖိပိတ္လိုက္ကာ သူ႔ကို  ထပ္မံ စကားေျပာလို႔မရေအာင္ တားဆီး လိုက္သည္။

 "ဖားကေလး ... မင္းကို မစားဖို႔ ငါ့ကို ေသြးေဆာင္ေနတာေပါ့ေလ...."

သူ႔ေလသံထဲတြင္ မေက်နပ္ နည္းနည္းရွိသည့္ပုံရသည္။ ဝမ္ယာက ေျပာဆိုေနရာကေန ရပ္သြားၿပီး ထိုစဥ္ခဏ ေဟာ္ယြမ္တုန္းေျပာသည့္ စားသည္ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုမွန္းမသိေတာ့ပ။

 ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ မၿပီးေသးသည့္ အလုပ္မ်ားကို ဆက္တိုက္လုပ္ ေတာ့သည္။ သူက ဝမ္ယာကို ဆြဲေမွာက္ကာ စားသည့္ အလုပ္ကို တညလုံး သုံးႀကိမ္တိတိ လုပ္ေတာ့သည္။ ဝမ္ယာက ျငင္းဆန္လို႔မရပဲ သူ၏ ပထမ ဆိုတာကို ေဟာ္ယြမ္တုန္းကို ေပးလိုက္ရေတာ့သည္။

တတိယအႀကိမ္ၿပီးဆုံးေတာ့ သူက ေမာပန္းကာ လႈပ္ပင္ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ သည့္ ဝမ္ယာကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲ သယ္သြားေပးၿပီး သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ ဝမ္ယာကို အိပ္ယာထက္ကို သယ္လာေပးကာ ဖက္ၿပီး အိပ္ေတာ့သည္။ ပူေႏြးေသာ အပူေပးစက္လိုမ်ိဳး ေႏြးေထြးသည့္ အထိအေတြ႕က ပင္ပန္းေနေသာ ဝမ္ယာကို အိပ္ေမာက်သြားကာ အိပ္မက္လွလွထဲေရာက္သြးေစေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ ထိုသူက ဝမ္ယာကို ကိုက္ေနသျဖင့္ ႏိုးလာခဲ့သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ရင္ဘတ္က အသီးေလးကို လ်က္ေနသျဖင့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္း စိတ္မွတ္မဲ့ ညည္းလိုက္မိသည္။

 သူႏိုးလာသည္ကိုျမင္ေသာအခါ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက နမ္း လိုက္ၿပီး ၾသရွရွျဖင့္ ေျပာခဲ့သည္။

" ဖားေလး မင္း၏ခင္ပြန္းသည္က ေနာက္ထပ္တစ္ခါ မင္းကို စားခ်င္ေနၿပီ။ "

ဝမ္ယာ ႐ုတ္တရက္ နားလည္လာသည္။  ဒီ စားတယ္ဆိုတာ ဘာကိုရန္ရည္႐ြယ္သလဲဆိုသည့္အေၾကာင္း တညလုံး အေတြ႕ႀကဳံျဖင့္ ဝမ္ယာ ေကာင္းေကာင္း သိလာခဲ့ေလၿပီ....

သူက ၿပီးခဲ့သည့္ညက ဝမ္ယာကို သုံးႀကိမ္စားခဲ့ေသးသည္။

ဝမ္ယာ၏မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ခ်က္ခ်င္းအပူေငြ႕ထြက္လာသလို နီရဲလာေတာ့ ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ ႏူတ္ခမ္းက အၿပဳံးတစ္ခု ထြက္ေပၚလာၿပီး မနက္ေစာေစာ သူ႔ကို စားေသာက္ျခင္းကို အားႀကိဳးမာန္တက္ လုပ္ေနေတာ့သည္။

ဝမ္ယာလည္း သူၿပီးသြားေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ အိပ္ေမာက် သြားျပန္ၿပီး  ေန႔လည္ေရာက္မွ သူႏိုးလာေတာ့သည္။

--------------------

 ဝမ္ယန္သည္ သူတို႕ ဖုိးဖိုးေဟာ္ကို သြားေတြ႕ကာ နူတ္ဆက္ရမည္ကို သတိရျပီး ျပာယာခတ္သြားေတာ့သည္။ ညက အျဖစ္ေတြက  သူ႔ အတြက္ ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္စရာျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ သူလုပ္ရမယ့္ တာဝန္ကို ဝမ္ယာ အၿမဲတမ္းအေလးအနက္ထားသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ဝမ္ယာကျမန္ျမန္ဆန္ဆန္လုပ္ ေနေသာေႀကာင့္ ႀကယ္သီးမ်ားကို မွားတပ္မိကုန္သည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ကိုၿပဳံးၿပီးၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း သူက မကူညီေပးခဲ့ပါ။ သူက ဝမ္ယာၿပီးေအာင္ ဝတ္စားသည္ကို ေစာင့္ဆိုင္းပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းနိုင္ရန္ ကူညီေပးခဲ့သည္။

လူအိုႀကီးက ထမင္းစားခန္းတြင္ သူတို႔ကိုေစာင့္ေနၿပီး သူက လူႏွစ္ ဦး အတူတကြေပၚလာသည္ကို ျမင္ၿပီး သူတို႔၏အေနအထားအရ ညက အလြန္ရင္းႏွီးခဲ့သည္ကုိ သိလိုက္ေတာ့ ဖိုးဖိုးေဟာ္၏ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ အေပ်ာ္ေတြ  ခ်က္ခ်င္းျပည့္လာေတာ့သည္။

ဝမ္ယာကေတာ့ ဖိုးဖိုး၏ အျပံုးကိုေတြ႕ေတာ့ မ်က္ႏွာနီလာသည္။

ဖိုးဖိုးေဟာ္က မီးဖိုဘက္ကို အဟာရျဖစ္ေစမည့္ အစာေပ်ာ့ေပ်ာ့မ်ားကို ခ်ေပးဖုိ႕ အမိန္႕ေပးလိုက္ျပီး ဝမ္ယာကို စားဖုိ႕ကို ထပ္တလဲလဲ တိုက္တြန္းေနေတာ့သည္။

 ဝမ္ယာက ေခါင္းငံု႕ကာ အသာေလးေနေတာ့ ဖိုးဖိုးက စိတ္ေက်နပ္သြားခဲ့သည္။ ဖိုးဖိုးေဟာ္က သူ႕ေျမးကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေျမးသားမက္ေလးကို မေကာင္းသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ စိုက္ႀကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕ေတာ့ မာန္မဲလိုက္သည္။


 " ေကာင္ဆိုးေလး မင္းရဲ႕ဇနီးက နာက်င္ေနတယ္၊ အခု မင္း ​​သူ႔ကို ဒုကၡေပးမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ "

ေဟာ္ယြမ္တုန္း ကၿပဳံးလိုက္သည္။

 "အဘိုး၊ကြ်န္ေတာ္ ထပ္ၿပီး လိုခ်င္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ မိန္းမက နာက်င္ရမွာပဲေလ၊"

အဘိုးအိုက သူ႔ေျမးကို ဆူပူလိုက္ျပန္သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ျပံုးကာ ေရခူသုတ္ကို ဇြန္းနွင့္ခပ္ကာ ဝမ္ယာ၏ ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးျပိး ေျပာလိုက္သည္။
 
"ကြ်န္ေတာ့္ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ မိန္းမ  နာက်င္ေနရတာျဖစ္ေတာ့ သူ  မ်ားမ်ားစားရမယ္။ "

ၿပီးခဲ့တဲ့ညနဲ႔ဒီမနက္မွာ သူ ဘယ္နွစ္ႀကိမ္ေတာင္ ရက္ရက္စက္စက္ သူ႕ကို ိုစားခဲ့သလဲဆိုတာကို ဝမ္ယာ ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိသြားျပီး တူကို က်စ္က်စ္ပါ ေအာင္ ဆုပ္ထားလိုက္မိသည္။

ဖိုးဖိုးေဟာ္က ေဟာ္ယြမ္တုန္း သေဘာရိုးနွင့္ေျပာသည္ထင္ျပီး ထပ္ေျပာလိုက္သည္။

 " ဟုတ္တယ္၊ သူ ပိုစားရမယ္"  

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက အရွက္မရွိျပံုးျဖဲေနေတာ့သည္။ ဝမ္ယာကေတာ့ သူ႕မ်က္နွာကို ပန္းကန္ထဲ ဝွက္ထားခ်င္ေတာ့သည္။ သူက ေခါင္းငံု႕ကာ စားေသာက္ေနစဥ္ ဖိုးဖိုးေဟာ္နွင့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက စကားေျပာေနႀက သည္။ ဝမ္ယာကေတာ့ ဘာမွ ဝင္မေျပာခဲ့ေပ။

 ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဖိုးဖိုးေဟာ္ကို ဟာသမ်ားေျပာျပကာ ဖုိးဖိုးေဟာ္ကို ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရြင္ေစသျဖင့္ ဒီရင္းနွီးေနြးေထြးလွေသာ စကားဝိုင္းကို ႀကည့္ကာ ဝမ္ယာ အားက်လာမိသည္။ သူကနိုင္ငံျခားတြင္ နွစ္ရွည္လမ်ား ေနခဲ့ရေသာေႀကာင့္ ခုလို ရင္းနွီးေႏြးေထြးေသာ မိသားစု စကားဝို္င္းကို မႀကံုဖူးေပ။

ညစာစားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ူထြက္သြားစရာ တစ္ခုခုရွိ ေသးဟုဆိုသည္။ ဝမ္ယာက သူ ေဆးရံုကို သြား၊ မသြား ေမးလိုက္သည္။ သူေဆးရံုကို မသြားဘူးဆိုတာကို သိရေတာ့ ဝမ္ယာက သူ႕အကိုႀကီးကို သြားေတြ႕ဖို႕ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။ ဝမ္ယာက ေဟာ္မိသားစုက ကားကို မသံုးခ်င္ေသာေႀကာင့္ ဝမ္အိမ္ေတာ္မွ မိခင္ထံ ဖုန္းဆက္ကာ သူ႕ကို ကားလႊတ္ေပးဖို႕ ေျပာလိုက္သည္။

ေဆးရံုက ကုတင္ထက္တြင္ အကုိႀကီး ဝမ္ရွင္းက ျငိမ္သက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီး သူ႕မ်က္နွာက ေတာက္ပကာ လွပေနဆဲျဖစ္သည္။ ဝမ္ယာက အကိုႀကီး၏ လက္ကို ညင္သာစြာကိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။


  "အကိုႀကီး ဘာေႀကာင့္ အခုထိ မႏိုးေသးတာလဲ"

ဝမ္ယာ အတိတ္က အရာမ်ားစြာကိုသတိရေနမိသည္။ သူ ငယ္စဥ္ ကတည္းက က်န္းမာေရးမေကာင္းခဲ့ေပ။ သူက  ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မကစားခဲ့သလို  အဘိုးနဲ႔သူ႔မိဘေတြက အရမ္းအလုပ္မ်ားၾကသည္။ တခါတရံ ဝမ္ယာ တစ္ေန႔လုံး သူတို႔ကို မေတြ႕ခဲ့ရေပ။  သူ႔အစ္ကိုႀကီး ကသာ သူႏွင့္ အေဖာ္ျပဳေပးခဲ့သည္။  ဝမ္ယာ အသက္ခုနစ္ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ သူ၏အစ္ကိုက သူ႔ကို ဥယ်ာဥ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားျပီး သူနွင့္အတူ တူတူပုန္းတမ္း ကစားေပးခဲ့သည္ကို သတိရေနမိသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က သူ႕ဘဝမွာ အေပ်ာ္႐ႊင္ဆုံးအခ်ိန္ပဲ။ သူက ေအာ္ဟစ္ျပီး သူ႔အစ္ကို ဆက္ ကစားဖို႕ ေတာင္းဆို ခဲ့သည္။ ဝမ္ယာ အသက္ ၇ ႏွစ္မွာ သူ႔ကို ၾသစေၾတးလ်ကို ပို႔လိုက္ျပီး ေဆးကုသေပးခဲ့သည္။ ႏွစ္တိုင္း သူ၏ အစ္ကိုက သူ႔ကိုေတြ႕ရန္ ေလယာဥ္ျဖင့္ လာေလ့ရွိသည္။  သူ႕ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မ်ားတြင္ လခ်ိီ သူနွင့္ အတူေနေပးခဲ့သည္။

ဝမ္ယာ စိတ္ပူစရာမ်ားရွိလွ်င္လည္း အကိုႀကီးက အျမဲတမ္း ေျဖရွင္းေပး ခဲ့သည္။ အကိုႀကီးက စကားအမ်ားႀကီး မေျပာတတ္ေပမယ့္ အကိုႀကီးဆီ က အခ်စ္မ်ားစြာကို သူ ခံစားမိသည္။ နိုင္ငံျခားမွာ ေဆးကုသစဥ္ အထီီးက်န္သည့္ နွစ္မ်ားစြာကို အကိုႀကီးက သူ႕ေဘးမွာ အေဖာ္ျပဳေပး ခဲ့သည္။ သူ႕အကိုႀကီးက အံ့ႀသစရာလူျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႕အကိုႀကီးကို ခ်စ္မိတာကို လံုးဝအံ့ႀသမိျခင္းမရွိေပ။

မဂၤလာေဆာင္သည့္ေန႔မွာပင္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ရွိ ခဲ့သည္။ သူက အရွက္အေၾကာက္လံုးဝ မရွိဘူးပဲ။

အကိုႀကီး ဘာေၾကာင့္ ခုထိ မႏိုးရေသးတာလဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကိုႀကီးကို ေျပာစရာ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။

ဝမ္ယာက အေတြးေတြထဲ နစ္ျမွဳပ္ေနျပီး အကိုႀကီးလက္ကို တင္းေနေအာင္ ကို္င္ထားမိသည္ကို သတိမထားလို္က္မိေပ။

"မင္း.... ဘာလုပ္ေနလဲ?"

သူဘယ္ေလာက္ႀကာၾကာအေတြးထဲ နစ္ေနသလဲ မသိေပမယ့္  တံခါးဝကေန ႐ုတ္တရက္ၾကားလိုက္တဲ့ ေဟာ္ယြမ္တုန္း အသံေႀကာင့္ သတိဝင္လာသည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ အကိုႀကီး၏လက္ကို နဖူးတြန္႕ကာ စိုက္ႀကည့္ေနခဲ့သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

--------------------------

Chapter (3)_ မင်္ဂလာဦးည (Z+U)

အရင်နေ့က ဆေးရုံကိုသွားပြီး အကိုကြီးကို တွေ့ချိန်မှာ သူက မင်္ဂလာဆောင်နေ့မှာ အကိုကြီးကို လာတွေ့ဖို့ အချိန်မရှိဘူးဟု ပြောခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သူက ဆေးရုံကို ထပ်သွားပြီး အကိုကြီးကို တွေ့နေသည်။ ဝမ်ယာ တခြားဘာမှ မတွေးတတ်တော့ပေမယ့် အကိုကြီးနဲ့ တွေ့ပြီး သူ စိတ်ပြောင်းသွားဖို့မျှော်လင့်နေမိသည်။

ညနေ ၈ နာရီတွင် ဖိုးဖိုးဟော်က သူ့အိမ်တော်ထိန်းမှ တဆင့် ဟော်ယွမ်တုန်း နှင့် ဝမ်ယာကို အနားယူဖို့ တဆင့်ပြောခိုင်းလိုက်သည်။
ဤအချိန်တွင် အရှေ့ဘက်ခြံထဲမှာ လူတွေနဲ့ စည်ကားလျက်ရှိနေသည်။ ဖိုးဖိုးဟော်က သူ့မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်း သူငယ်ချင်းများနှင့် စကားကောင်းကာ ပျော်ရွှင်နေသဖြင့် ဟော်ယွမ်တုန်း နေ့လည်ကတည်းက အိမ်တော်က ထွက်သွားသည်ကို မသိသေးပေ။

ဝမ်ယာတစ်ယောက်တည်း တိတ်ဆိတ်စွာ ညစာစားပြီးနောက် အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး ဆီပြန်လာခဲ့သည်။  အခန်းထဲရောက်တော့ ဟော်ယွမ်တုန်း ထွက်မသွားခင်က ပြောခဲ့သည်ကို ပြန်သတိရပြီး တုန်လှုပ်နေသည်။ တဖက်လူက သူ့ရဲ့ တရားဝင် ခင်ပွန်းသည်ဖြစ် သွားမယ် ဆိုတာ သိပေမယ့် အခုလိုမျိုး သူ့ကိုလုပ်မယ် ဆိုတာကို လုံးဝ မတွေးထားမိပေ။ ဒီလိုအဖြစ်ပျက်မျိုးကို ပထမဆုံးကြုံရတာ ဖြစ်သောကြောင့် ဝမ်ယာ၏ စိတ်ထဲ ရင်းနှီးမှုမရှိဖြစ်နေသည်။ဒါကြောင့် ဝမ်ယာက သူ့ကို ရင်ဆိုင်ရဖို့ ခက်ခဲနေသည်။

 ဒီည သူ့အလုပ်ရှိရာ တက္ကသိုလ် သုတေသနဌာနတွင် ပုန်းနေလို့ရပေမယ့်  ဒီလိုလုပ်လို့ မဖြစ်နိုင်ကြောင်းကိုလည်း သူ သိနေသည်။ တကယ်လို့ ဒီနေ့ည  သူ ထွက်ပြေးရင်  သူ့ မိဘများနှင့်ဆွေမျိုးများက မနက်ဖြန်အထိ စောင့်ဆိုင်းနေမှာမဟုတ်ပဲ တပြုံလုံး သူ့ဆီကို တန်းရောက်လာမှာ သေချာသည်။ သူ့စိတ်အခြေနေကို ပြန်ထိန်းနိုင်ပြီးနောက် ဝမ်ယာက ခြေလက်ဆေးကာ အိပ်ယာဝင်လိုက်တော့သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်း ပြန်ရောက်လာပြီး သူအိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့လျှင် သူ့ကို ဘာမှ မလုပ်လောက်ဟု သူထင်နေသည်။ အိပ်ရာထဲမှာ လဲလျောင်းကာ ခဏစဉ်းစားပြီးမင်္ဂလာပွဲမှာ တနေ့လုံး ပင်ပန်းနေပြီဖြစ်သောကြောင့်  ဝမ်ယာ လျင်မြန်စွာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

ရုတ်တရက် သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို လေးလံသော အရာတစ်ခုပိ ကျလာ သောကြောင့် ဝမ်ယာ နိုးလာခဲ့သည်။ ပူပြင်းစွာလောင်ကျွမ်းနေသော မီးပုံကြီးတစ်ခု သူ့ကိုယ်ကို ရပ်ပတ်လောင်ကျွမ်းနေသလို ထင်ရသည်။
 သူက ရေချိုးဆပ်ပြာရည်၏ လတ်ဆတ်သောရနံ့ကိုရလိုက်ပြီး ယောကျာ်းတစ်ယောက်၏ ဝင်သက်ထွက်သက်ပြင်းပြင်းအသံကို ကြားလိုက် သည်။ အိပ်ယာနိုးကာစဖြစ်သောကြောင့် ဝမ်ယာ၏ မျက်လုံးများ က ဝါးနေကာ သေချာမမြင်ရသည့်အပြင် သူ့နူတ်ခမ်း များနှင့်လျှာများကို တစ်စုံတစ်ယောက်က ခြယ်လှယ်နေသည်ကို သိလိုက်သည်။ ဝမ်ယာ၏ ဦး နှောက်ထဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မရှိသေး သော်လည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က အုပ်မိုးထားသူက ဘယ်သူဆိုတာကို သူ သေချာသိလိုက်သည်။

 တဖက်လူက သူ့ကိုလုံးဝညှာတာခြင်းမရှိပဲ နူတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်၊ စုပ်လိုက်လုပ်ကာ လျှာတစ်ခုက သူ့အာခံတွင်းထဲ တိုးဝင်လာပြီး သူ့လျှာကို ရစ်ပတ်ကာ စုပ်ယူနေသည်။ တဖက်လူ၏ အညှာတင်းကင်းမဲ့သော တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ဝမ်ယာက အမှတ်တမဲ့ အိပ်ယာခင်းကို လက်နှင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။

 ဝမ်ယာက ရုန်းကန်ပြီး ငြင်းဆိုပေမယ့် ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ကို စကားပြောခွင့်မပေးပေ။ သူ့နူတ်ခမ်းကို မွတ်သပ်စွာနမ်းနေစဉ် ဟော်ယွမ်တုန်း၏ ပူပြင်းသော လက်ဝါးကြီးက သူ့ညအိပ် ဘောင်းဘီလေးထဲ လျှိုဝင်ကာ တင်ပါးနှင့် ခါးစပ် တစ်ဝိုက်ကို ပွတ်သပ်နေသည်။

  ဝမ်ယာ ရုတ်တရက် ညည်းလိုက်မိသည်။

 ဟော်ယွမ်တုန်းက ပိုပြီး ပြင်းထန်စွာနမ်းရင်း သူ့စကားသံအားလုံးကို မြိုချလိုက်တော့သည်။ သူ၏လက်များက ဝမ်ယာ၏ ကိုယ်ကို ဆက်တိုက် ပွတ်သပ်နေပြီး သူ့လက်ချောင်းလေးများက ဝမ်ယာအငယ်ကောင်လေး ၏ ထိပ်ကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြန်သည်။

 ဝမ်ယာက ခံနိုင်ရည်မရှိတော့သဖြင့် သူ့လျှာထဲက  အတင်းရုန်းကန်ပြီး ခေါင်းကို ခါကာ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။
 
 "မလုပ်ပါနဲ့ ..... "

ဒါပေမယ့် ထိုလူက ဝမ်ယာ၏စကားကို နားမထောင်ပါပေ။ သူက ဝမ်ယာ၏ လိင်တံလေးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး အထက်အောက် လှုပ်ရှားပေးကာ ဝမ်ယာ၏ ခံစားချက်ကို တိုးလာအောင် ပိုနိုးဆွပေးနေ တော့သည်။

 အပြင်လူမပြောနဲ့ သူကိုယ်တိုင်တောင် နှစ်ပေါင်းများစွာ မထိမကိုင်ပဲ တကိုယ်ရည် အာသာဖြေခြင်းပင်မလုပ်ပဲ ထားသည့် လိင်တံကို အခုလို နှိုးဆွပေးနေသည်ကို သူ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့ပေ။ ဝမ်ယာ ရုတ်တရက် သတိဝင်လာပြီး အတင်းရုန်းကန်ကာ တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။
 
" ဟော်ယွမ်တုန်း ... မလုပ်ပါနဲ့"

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီး ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။

" လိပ်ကလေး..... မင်းရဲ့အော်သံက အရမ်း နားထောင်လို့ ကောင်းတယ်"

ဝမ်ယာက သူ့စကားကို ခွန်းတုန့်ပြန်ချင်ပေမယ့် သူ့ နူတ်ခမ်းကထပ်မံ သိမ်းပိုက် ခံလိုက်ရပြီး စကားသံထွက်လို့မရတော့ပေ။  ဝမ်ယာ၏ အောက်က်ပိုင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် သူ့လက်ကို လုံးဝ လွှတ်မပေးပဲ ဆက်တိုက် စည်းချက်ညီညီ လှုပ်ရှားခဲ့သည်။

မကြာခင်မှာပဲ ဝမ်ယာ၏ ညဝတ်အင်္ကျီဘောင်းဘီ ကို လုံးလုံးလျားလျား ဖယ်ရှားခြင်း ခံလိုက်ရပြီး ဟော်ယွမ်တုန်း၏  ပူပြင်းတဲ့ကိုယ်ခန္ဓာက သူ့ အရေပြားကိုထိကပ်ကာ အုပ်မိုးလာတော့သည်။ ဝမ်ယာက တုန်ယင်လာ ခဲ့သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်း၏ နူတ်ခမ်းများက သူ့နားရွက်များဆီကို ရောက်သွားပြီး နမ်းလိုက် လျှာနှင့် အသာလေးလျက်လိုက်လုပ်ကာ ထွက်သက်နွေးနွေးက သူ့နားရွက်များကို ထိခတ်နေသည်။ ဒါကြောင့် ဝမ်ယာ၏ ပါးပြင်က ပူလောင်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ကံကောင်းထောက်မပြီး အခန်းက မီးဖွင်မထားပဲ ပြတင်းပေါက်က အလင်းရောင်မှိန်မှိန်ပဲ ဝင်နေသဖြင့် ပုစွန်ပြုတ်လို နီရဲနေသော သူ့ကိုယ်ကို ဟော်ယွမ်တုန်း မမြင်ရတာဖြစ်သည်။

ဟော်ယွမ်တုန်း၏ လှုပ်ရှားမှုက ဆက်တိုက်လုပ်ဆောင်နေဆဲဖြစ်သည်။  သူ၏ လျှာနွေးနွေးများက ဝမ်ယာ၏ လည်ပင်းကနေ ရင်ဘတ်ကို ရောက်လာသည်။ ရင်ဘတ်မှ ဝမ်ယာ၏ အနီရောင် ချယ်ရီသီးလေးဆီကို ရောက်တော့ ဖွဖွကိုက်လိုက်၊ လျက်လိုက်၊ လျှာနှင့် ထိုးလိုက်၊ နူတ်ခမ်းနှင့် စုပ်လိုက်ဖြင့် နည်းပေါင်းစုံ နှိပ်စက်နေတော့သည်။
 
 ဝမ်ယာက နာကျင်မှုနှင့်ထုံထိုင်းခြင်းကို ခံစားလိုက်ရပြီး သူ၏နှလုံးသား ထဲမှ ထူးဆန်းသောခံစားမှု တစ်ခုကို သတိထားလိုက်မိသည်။ သူ   တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသော အတွေ့အကြုံသစ်၊ ခံစားမှုအသစ်ကြောင့် ဝမ်ယာက အလိုလျောက့်လည်ပင်းကိုမြှင့်ကာ ပါးစပ်က လေကို အငမ်းမရ ရှူရှိုက်နိုင်ဖို့ အနည်းငယ်ပွင့်ဟလို့ နေသည်။

အဲဒီလူရဲ့ လှုပ်ရှားမှုက ဒီဟာနဲ့ရပ်မနေပေ။ မကြာမီ သူက ဝမ်ယာ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို အနမ်းခြွေနေရာမှ သူ့ပေါင်ရင်းဘက်ကို ရောက်သွားကာ ပူပြင်းသော အနမ်းများကို ခြွေလိုက်သဖြင့် ဝမ်ယာက ညည်းညူနေရင်း  တောင့်ခဲသွားပြန်ကာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက ပြုံးကာ  မြိုချလိုက်သည်။

 ဝမ်ယာက သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ ဟော်ယွမ်တုန်းကို တွန်းထုတ်ရန် ကြိုးစားပေမယ့် သူအခုလေးတင် ပြီးမြောက်သွားဖြင့် အားမရှိဖြစ်နေ သည်။ ဒီနည်းဖြင့် သူ့ခင်ပွန်းသည်လက်ထဲတွင် ဝမ်ယာ၏ ပထမဆုံး အထွတ်ထပ်ကို ရောက်ခဲ့ရသည်။

 ပြင်းပြသည့် ခံစားချက်ထဲ နစ်မြှုပ်နေစဉ် ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ကိုလွှတ်ပေးကာ တီးတိုးပြောခဲ့သည်။

 " ငါ့နာမည်ကို ခေါ်ပါ"  

ဝမ်ယာ၏ မျက်လုံးများထဲမှ မျက်ရည် စီးကျလာပြီး သူ၏ အကြည့်က မှုန်ဝါးနေသဖြင့်  ခေါင်းကိုသာ ခါလိုက်နိုင်သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်စဉ် ငံသော မျက်ရည်၏ အရသာက ပါးစပ်ထဲကို ရောက်လာသည်။

ထိုလူကပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။

" မင်း ငါ့နာမည်ကို ခေါ်တဲ့ အသံကို ငါကြိုက်တယ်။"


ဝမ်ယာသည် သူ၏မျက်လုံးကို လက်နှင့် ဖုံးအုပ်လိုက်သည်။ သူ ဒီလိုမျိုး ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ သိနေသည်၊ သူ့တကိုယ်လုံး အားအင်သော ကုန်ဆုံးသွားသွားပြီး တဖက်လူကိုတွန်းထုတ်လိုက်ကာ မြန်မြန်ပြော လိုက်သည်။

 "ဟော်ယွမ်တုန်း... ငါ မင်းနဲ့စကားပြောချင်တယ်"

ဝမ်ယာက  အလေးအနက်ပြောပေမယ့် ဝမ်ယာက အသက်ရှုမြန်နေပြီး ရင်ဘတ်က နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြစ်ကာ တဖက်လူကို အရမ်း ဆွဲဆောင်နေ သလိုဖြစ်နေသည်။

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းမှာ ကပ်ပြီး နမ်းရှိုက်ရင်း  "အင်း" ဟုပြောခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ဟော်ယွမ်တုန်းက နားထောင်ချင်စိတ်ရှိတယ်ဆိုတာ သိရတော့ ဝမ်ယာက သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပြောလိုက်သည်။

 "မင်း ဒီနေ့ ဆေးရုံမှာ ငါ့အကိုကြီးကို သွားတွေ့ခဲ့တာလေ။ မင်း ငါ့ကို ခုလို လုပ်လို့မရဘူး။"

 "ငါ လုပ်လို့မရဘူးလေား"

ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ကိုပြုံးပြီး နမ်းရင်းပြောခဲ့သည်။

"ဒါပေမယ့် မင်း ငါ့ အစ်ကိုကြီးကြိုက်တယ်လေ"

ဟော်ယွမ်တုန်း၏လက်ချောင်းများသည် ရုတ်တရက် ဝမ်ယာ၏နှုတ်ခမ်း များကို ဖိပိတ်လိုက်ကာ သူ့ကို  ထပ်မံ စကားပြောလို့မရအောင် တားဆီး လိုက်သည်။

 "ဖားကလေး ... မင်းကို မစားဖို့ ငါ့ကို သွေးဆောင်နေတာပေါ့လေ...."

သူ့လေသံထဲတွင် မကျေနပ် နည်းနည်းရှိသည့်ပုံရသည်။ ဝမ်ယာက ပြောဆိုနေရာကနေ ရပ်သွားပြီး ထိုစဉ်ခဏ ဟော်ယွမ်တုန်းပြောသည့် စားသည်ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုမှန်းမသိတော့ပ။

 ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ မပြီးသေးသည့် အလုပ်များကို ဆက်တိုက်လုပ် တော့သည်။ သူက ဝမ်ယာကို ဆွဲမှောက်ကာ စားသည့် အလုပ်ကို တညလုံး သုံးကြိမ်တိတိ လုပ်တော့သည်။ ဝမ်ယာက ငြင်းဆန်လို့မရပဲ သူ၏ ပထမ ဆိုတာကို ဟော်ယွမ်တုန်းကို ပေးလိုက်ရတော့သည်။

တတိယအကြိမ်ပြီးဆုံးတော့ သူက မောပန်းကာ လှုပ်ပင် မလှုပ်နိုင်တော့ သည့် ဝမ်ယာကို ရေချိုးခန်းထဲ သယ်သွားပေးပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ် ပေးသည်။ ပြီးတော့ ဝမ်ယာကို အိပ်ယာထက်ကို သယ်လာပေးကာ ဖက်ပြီး အိပ်တော့သည်။ ပူနွေးသော အပူပေးစက်လိုမျိုး နွေးထွေးသည့် အထိအတွေ့က ပင်ပန်းနေသော ဝမ်ယာကို အိပ်မောကျသွားကာ အိပ်မက်လှလှထဲရောက်သွးစေတော့သည်။

နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် ထိုသူက ဝမ်ယာကို ကိုက်နေသဖြင့် နိုးလာခဲ့သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ရင်ဘတ်က အသီးလေးကို လျက်နေသဖြင့် ဟော်ယွမ်တုန်း စိတ်မှတ်မဲ့ ညည်းလိုက်မိသည်။

 သူနိုးလာသည်ကိုမြင်သောအခါ ဟော်ယွမ်တုန်းက နမ်း လိုက်ပြီး သြရှရှဖြင့် ပြောခဲ့သည်။

" ဖားလေး မင်း၏ခင်ပွန်းသည်က နောက်ထပ်တစ်ခါ မင်းကို စားချင်နေပြီ။ "

ဝမ်ယာ ရုတ်တရက် နားလည်လာသည်။  ဒီ စားတယ်ဆိုတာ ဘာကိုရန်ရည်ရွယ်သလဲဆိုသည့်အကြောင်း တညလုံး အတွေ့ကြုံဖြင့် ဝမ်ယာ ကောင်းကောင်း သိလာခဲ့လေပြီ....

သူက ပြီးခဲ့သည့်ညက ဝမ်ယာကို သုံးကြိမ်စားခဲ့သေးသည်။

ဝမ်ယာ၏မျက်နှာတစ်ခုလုံး ချက်ချင်းအပူငွေ့ထွက်လာသလို နီရဲလာတော့ ဟော်ယွမ်တုန်း၏ နူတ်ခမ်းက အပြုံးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး မနက်စောစော သူ့ကို စားသောက်ခြင်းကို အားကြိုးမာန်တက် လုပ်နေတော့သည်။

ဝမ်ယာလည်း သူပြီးသွားတော့ နောက်ထပ်တစ်ခါ အိပ်မောကျ သွားပြန်ပြီး  နေ့လည်ရောက်မှ သူနိုးလာတော့သည်။

--------------------

 ဝမ်ယန်သည် သူတို့ ဖိုးဖိုးဟော်ကို သွားတွေ့ကာ နူတ်ဆက်ရမည်ကို သတိရပြီး ပြာယာခတ်သွားတော့သည်။ ညက အဖြစ်တွေက  သူ့ အတွက် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စရာဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် သူလုပ်ရမယ့် တာဝန်ကို ဝမ်ယာ အမြဲတမ်းအလေးအနက်ထားသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ဝမ်ယာကမြန်မြန်ဆန်ဆန်လုပ် နေသောကြောင့် ကြယ်သီးများကို မှားတပ်မိကုန်သည်။

ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ကိုပြုံးပြီးကြည့်လိုက်သော်လည်း သူက မကူညီပေးခဲ့ပါ။ သူက ဝမ်ယာပြီးအောင် ဝတ်စားသည်ကို စောင့်ဆိုင်းပီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းနိုင်ရန် ကူညီပေးခဲ့သည်။

လူအိုကြီးက ထမင်းစားခန်းတွင် သူတို့ကိုစောင့်နေပြီး သူက လူနှစ် ဦး အတူတကွပေါ်လာသည်ကို မြင်ပြီး သူတို့၏အနေအထားအရ ညက အလွန်ရင်းနှီးခဲ့သည်ကို သိလိုက်တော့ ဖိုးဖိုးဟော်၏ မျက်လုံးတွေထဲမှာ အပျော်တွေ  ချက်ချင်းပြည့်လာတော့သည်။

ဝမ်ယာကတော့ ဖိုးဖိုး၏ အပြုံးကိုတွေ့တော့ မျက်နှာနီလာသည်။

ဖိုးဖိုးဟော်က မီးဖိုဘက်ကို အဟာရဖြစ်စေမည့် အစာပျော့ပျော့များကို ချပေးဖို့ အမိန့်ပေးလိုက်ပြီး ဝမ်ယာကို စားဖို့ကို ထပ်တလဲလဲ တိုက်တွန်းနေတော့သည်။

 ဝမ်ယာက ခေါင်းငုံ့ကာ အသာလေးနေတော့ ဖိုးဖိုးက စိတ်ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။ ဖိုးဖိုးဟော်က သူ့မြေးကို ကြည့်လိုက်တော့ မြေးသားမက်လေးကို မကောင်းသည့် ရည်ရွယ်ချက်ရှိသည့် မျက်ဝန်းများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့တော့ မာန်မဲလိုက်သည်။


 " ကောင်ဆိုးလေး မင်းရဲ့ဇနီးက နာကျင်နေတယ်၊ အခု မင်း သူ့ကို ဒုက္ခပေးမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ "

ဟော်ယွမ်တုန်း ကပြုံးလိုက်သည်။

 "အဘိုး၊ကျွန်တော် ထပ်ပြီး လိုချင်တယ်၊ ကျွန်တော့် မိန်းမက နာကျင်ရမှာပဲလေ၊"

အဘိုးအိုက သူ့မြေးကို ဆူပူလိုက်ပြန်သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက ပြုံးကာ ရေခူသုတ်ကို ဇွန်းနှင့်ခပ်ကာ ဝမ်ယာ၏ ပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးပြိး ပြောလိုက်သည်။
 
"ကျွန်တော့်ကြောင့် ကျွန်တော့် မိန်းမ  နာကျင်နေရတာဖြစ်တော့ သူ  များများစားရမယ်။ "

ပြီးခဲ့တဲ့ညနဲ့ဒီမနက်မှာ သူ ဘယ်နှစ်ကြိမ်တောင် ရက်ရက်စက်စက် သူ့ကို ိုစားခဲ့သလဲဆိုတာကို ဝမ်ယာ ချက်ချင်းမှတ်မိသွားပြီး တူကို ကျစ်ကျစ်ပါ အောင် ဆုပ်ထားလိုက်မိသည်။

ဖိုးဖိုးဟော်က ဟော်ယွမ်တုန်း သဘောရိုးနှင့်ပြောသည်ထင်ပြီး ထပ်ပြောလိုက်သည်။

 " ဟုတ်တယ်၊ သူ ပိုစားရမယ်"  

ဟော်ယွမ်တုန်းက အရှက်မရှိပြုံးဖြဲနေတော့သည်။ ဝမ်ယာကတော့ သူ့မျက်နှာကို ပန်းကန်ထဲ ဝှက်ထားချင်တော့သည်။ သူက ခေါင်းငုံ့ကာ စားသောက်နေစဉ် ဖိုးဖိုးဟော်နှင့် ဟော်ယွမ်တုန်းက စကားပြောနေကြ သည်။ ဝမ်ယာကတော့ ဘာမှ ဝင်မပြောခဲ့ပေ။

 ဟော်ယွမ်တုန်းက ဖိုးဖိုးဟော်ကို ဟာသများပြောပြကာ ဖိုးဖိုးဟော်ကို ရယ်မော ပျော်ရွင်စေသဖြင့် ဒီရင်းနှီးနွေးထွေးလှသော စကားဝိုင်းကို ကြည့်ကာ ဝမ်ယာ အားကျလာမိသည်။ သူကနိုင်ငံခြားတွင် နှစ်ရှည်လများ နေခဲ့ရသောကြောင့် ခုလို ရင်းနှီးနွေးထွေးသော မိသားစု စကားဝိုင်းကို မကြုံဖူးပေ။

ညစာစားပြီးတဲ့နောက် ဟော်ယွမ်တုန်းက ူထွက်သွားစရာ တစ်ခုခုရှိ သေးဟုဆိုသည်။ ဝမ်ယာက သူ ဆေးရုံကို သွား၊ မသွား မေးလိုက်သည်။ သူဆေးရုံကို မသွားဘူးဆိုတာကို သိရတော့ ဝမ်ယာက သူ့အကိုကြီးကို သွားတွေ့ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ဝမ်ယာက ဟော်မိသားစုက ကားကို မသုံးချင်သောကြောင့် ဝမ်အိမ်တော်မှ မိခင်ထံ ဖုန်းဆက်ကာ သူ့ကို ကားလွှတ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်သည်။

ဆေးရုံက ကုတင်ထက်တွင် အကိုကြီး ဝမ်ရှင်းက ငြိမ်သက်စွာ အိပ်ပျော်နေပြီး သူ့မျက်နှာက တောက်ပကာ လှပနေဆဲဖြစ်သည်။ ဝမ်ယာက အကိုကြီး၏ လက်ကို ညင်သာစွာကိုင်ကာ ပြောလိုက်သည်။


  "အကိုကြီး ဘာကြောင့် အခုထိ မနိုးသေးတာလဲ"

ဝမ်ယာ အတိတ်က အရာများစွာကိုသတိရနေမိသည်။ သူ ငယ်စဉ် ကတည်းက ကျန်းမာရေးမကောင်းခဲ့ပေ။ သူက ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မကစားခဲ့သလို  အဘိုးနဲ့သူ့မိဘတွေက အရမ်းအလုပ်များကြသည်။ တခါတရံ ဝမ်ယာ တစ်နေ့လုံး သူတို့ကို မတွေ့ခဲ့ရပေ။  သူ့အစ်ကိုကြီး ကသာ သူနှင့် အဖော်ပြုပေးခဲ့သည်။  ဝမ်ယာ အသက်ခုနစ်နှစ်အရွယ်တွင် သူ၏အစ်ကိုက သူ့ကို ဥယျာဉ်သို့ ခေါ်ဆောင်သွားပြီး သူနှင့်အတူ တူတူပုန်းတမ်း ကစားပေးခဲ့သည်ကို သတိရနေမိသည်။ အဲ့ဒီအချိန်က သူ့ဘဝမှာ အပျော်ရွှင်ဆုံးအချိန်ပဲ။ သူက အော်ဟစ်ပြီး သူ့အစ်ကို ဆက် ကစားဖို့ တောင်းဆို ခဲ့သည်။ ဝမ်ယာ အသက် ၇ နှစ်မှာ သူ့ကို သြစတြေးလျကို ပို့လိုက်ပြီး ဆေးကုသပေးခဲ့သည်။ နှစ်တိုင်း သူ၏ အစ်ကိုက သူ့ကိုတွေ့ရန် လေယာဉ်ဖြင့် လာလေ့ရှိသည်။  သူ့ကျောင်းပိတ်ရက် များတွင် လချီ သူနှင့် အတူနေပေးခဲ့သည်။

ဝမ်ယာ စိတ်ပူစရာများရှိလျှင်လည်း အကိုကြီးက အမြဲတမ်း ဖြေရှင်းပေး ခဲ့သည်။ အကိုကြီးက စကားအများကြီး မပြောတတ်ပေမယ့် အကိုကြီးဆီ က အချစ်များစွာကို သူ ခံစားမိသည်။ နိုင်ငံခြားမှာ ဆေးကုသစဉ် အထီးကျန်သည့် နှစ်များစွာကို အကိုကြီးက သူ့ဘေးမှာ အဖော်ပြုပေး ခဲ့သည်။ သူ့အကိုကြီးက အံ့သြစရာလူဖြစ်သောကြောင့် ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့အကိုကြီးကို ချစ်မိတာကို လုံးဝအံ့သြမိခြင်းမရှိပေ။

မင်္ဂလာဆောင်သည့်နေ့မှာပင် ဟော်ယွမ်တုန်းက ဆေးရုံသို့ရောက်ရှိ ခဲ့သည်။ သူက အရှက်အကြောက်လုံးဝ မရှိဘူးပဲ။

အကိုကြီး ဘာကြောင့် ခုထိ မနိုးရသေးတာလဲ၊ ကျွန်တော် အစ်ကိုကြီးကို ပြောစရာ အများကြီးရှိသေးတယ်။

ဝမ်ယာက အတွေးတွေထဲ နစ်မြှုပ်နေပြီး အကိုကြီးလက်ကို တင်းနေအောင် ကိုင်ထားမိသည်ကို သတိမထားလိုက်မိပေ။

"မင်း.... ဘာလုပ်နေလဲ?"

သူဘယ်လောက်ကြာကြာအတွေးထဲ နစ်နေသလဲ မသိပေမယ့်  တံခါးဝကနေ ရုတ်တရက်ကြားလိုက်တဲ့ ဟော်ယွမ်တုန်း အသံကြောင့် သတိဝင်လာသည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် အကိုကြီး၏လက်ကို နဖူးတွန့်ကာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

--------------------------