ဖော်ကွာဝေးသည့် ချစ်သူ /ေဖာ္ကြာေဝးသည့္ ခ်စ္သူ

Chapter (4)_ ဘယ္ဟာက အစစ္အမွန္လဲ။ (Z+U)

Chapter (4)_ ဘယ္ဟာက အစစ္အမွန္လဲ။  (Z+U)


ဝမ္ယာသည္ ႐ုတ္တရက္ထြက္လာေသာ စကားသံေၾကာင့္ လန႔္ၿပီး သူ႔အစ္ကို၏လက္ကို အမွတ္တမဲ့ လႊတ္ခ်လိုက္မိသည္။

"နီေနၿပီ"

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ရွင္း၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာ ျမင္ေတာ့ ဝမ္ယာ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္စဥ္ အေစာပိုင္းက သူ ေျပာရင္း အမွတ္တမဲ့ အားသုံးကာ ညစ္လိုက္မိသလိုျဖစ္ၿပီး လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ နီရဲေနေသာ အရာကို ေတြ႕လိုက္သျဖင့္ ဝမ္ယာ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ခံစားလိုက္ရကာ အကိုႀကီးကို ဦးၫြတ္ကာ ေလးေလးနက္နက္ေတာင္းပန္ လိုက္သည္။

 " ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကိုႀကီး"

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ကို ခဏစိုက္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"သြားၾကစို႔..."

 ဝမ္ယာ အံ့အားသင့္သြားသည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔အစ္ကိုႀကီးကို စကားမေျပာေတာ့ဘူးလား?

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏အေတြးမ်ားကိုျမင္လိုက္ဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။

" မင္းကို ငါ ႀကိဳဖို႔လာခဲ့တာ"

ဝမ္ယာက အံ့အားသင့္သြားေပမယ့္ ဘာမွ ျပန္မေမးခဲ့ေပ။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ေရွ႕မွာ သူ႔အစ္ကိုကို စကားမေျပာခ်င္ဘူး ထင္သည္ဟု ေတြးကာ ေနာက္မွ အသာေလး လိုက္ခဲ့သည္။

 ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ကားေမာင္းသူကို လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး ဝမ္ယာႏွင့္အတူ အေနာက္ဘက္တြင္ထိုင္ခဲ့သည္။ ဝမ္ယာက ကားထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ ၿပီးေနာက္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက စိတ္သက္သာရာရသြား ဟန္တူ သည္။ ဝမ္ယာသည္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းႏွင့္ ေဝးရာ တံခါးတစ္ဘက္ကို တိုးထိုင္ကာ မ်က္လႊာခ်ထားလိုက္သည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ တိတ္တိတ္ေလး အျပင္ထြက္ခဲ့တာကို ဖမ္းမိခဲ့တယ္ဆိုတာ ဝမ္ယာ သိသည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ဘက္ကို ကိုင္းကာ သူ႔ႏွာေခါင္းထိပ္ကို လက္ႏွင့္အသာထိကာ ေျပာလိုက္သည္။

 " ငါ မင္းကို အရမ္းမလုပ္ခဲ့မိဘူးထင္တယ္။ မင္းဆီမွာ အျပင္ထြက္ၿပီးထြက္ဖို႔  အားရွိေနေသးတာပဲ။"

မေန႔ညနဲ႔ ဒီမနက္ ဝမ္ယာက စုစုေပါင္း ေလးႀကိမ္တိတိ ခ်စ္တင္းေႏွာ ခံ ခဲ့ရသျဖင့္ သူ တကယ့္ကို ပင္ပင္ပန္း ေနခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ သူက သူ႔ အစ္ကိုႀကီးကိုေတြ႕ဖို႔ လိုအပ္ေနေသာေၾကာင့္  နာက်င္မႈကိုလ်စ္လ်ဴရႈကာ အားတင္းၿပီး ထြက္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ေျပာျပလို႔မရသည့္ ေနရာက ပိုနာလာၿပီး ထိုင္ရတာ သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိျဖစ္ေနသည္။  

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏ႏွာေခါင္းကို အသာေလး ညစ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

" ေနာက္တစ္ခါ တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္မသြားနဲ႔။ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။ မင္းက အိမ္ကို မျပန္တတ္ပဲေနမယ္။  "

ဝမ္ယာအျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လမ္းမီးမ်ားပင္ထြန္းထားၿပီဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူက ေဆး႐ုံမွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာေနခဲ့ မိတာပဲ။

 ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ တိတ္သြားသည္ကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႔လက္မ်ားက ဝမ္ယာ၏ ေဘာင္းဘီထဲေလွ်ာဝင္ကာ တင္ပါးအေနာက္ေပါက္ကို အသာယာ လာထိေတာ့သည္။

 ဝမ္ယာ၏ ကိုယ္က မတ္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး သူ႔ကို အလန႔္တၾကားၾကည့္ လိုက္မိသည္။  

 "ဒီေနရာက ဘယ္ေလာက္က်ပ္ေနလဲ ကိုယ္ စမ္းၾကည့္ပါရေစ "

 ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ မ်က္လုံးမ်ားက နက္ေမွာင္ေနၿပီး ထို အေနာက္ေပါက္ေလးကို ခပ္ဖိဖိ ႏွိပ္ကာ ဝမ္ယာ၏ နား႐ြက္နားကို တိုးကပ္ကာ ခပ္ရွရွ ေျပာလိုက္သည္။

"တကယ္ကို တင္းက်ပ္ေနတာပဲ။ "

ဝမ္ယာ၏မ်က္လုံးက သူ၏ စေနာက္ေသာစကားကိုၾကားသည့္ အခါအံ့ၾသ သြားသည္။ သူတို႔ေဆး႐ုံမွာရွိတုန္းက သူ႔ပုံစံက အရမ္း ေလးေလးနက္နက္ရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ သူက တျခားလူ တစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနသည္။  ဒီစကားေျပာေနတဲ့သူက တကယ့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းမွ ဟုတ္ပါရဲ႕လားဟု ဝမ္ယာ စဥ္းစားမရျဖစ္ေနသည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏ မ်က္ႏွာထက္က အမူယာကင္းမဲ့ေသာ ပုံစံမွ ယခုလို အံ့အားသင့္ရိပ္ကို ျမင္ရေတာ့မွ သူ႔ႏူတ္ခမ္းေထာင့္က အထက္ကိုေကာ့ၫြတ္ကာ ၿပဳံးလိုက္သည္။ သူက ဝမ္ယာ၏ မ်က္မွန္ထူထူကို ဆြဲခြၽတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

 " ေနာက္တစ္ခါ ဒါႀကီးကို ထပ္မဝတ္နဲ႔"

ဝမ္ယာက မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ မေျပာလိုက္ေပ။
 
ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏ အေနာက္ေပါက္နားကို လက္ျဖင့္ ခပ္ဖိဖိ ႏွိပ္လိုက္ၿပီး ဝမ္ယာ၏ အနက္ေရာက္မ်က္လုံးေလးမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ကာ  ေမးလိုက္သည္။
  "ေကာင္းၿပီ ကိုယ္ေျပာတာကို ၾကားရဲ႕တာလား"
ဝမ္ယာက မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွ မေျပာလိုက္ေပ။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက အရမ္းေက်နပ္ၿပီး သူ၏လက္ေခ်ာင္းသည္  နာက်င္ေနေသာ အေနာက္ေပါက္နားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းပြတ္သပ္ေပး ေနသည္။ ထို အေပါက္ေလးကို မနက္ပိုင္းက သူ ေနာက္ထပ္ ဝင္ခဲ့ေပမယ့္ ယခုထိ တင္းက်ပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ လက္ေခ်ာင္းရွည္သြယ္သြယ္မ်ားက ဝမ္ယာ၏ တင္းက်ပ္ေနေသာ အေပါက္ေလးထဲကို ဝင္လာစဥ္ ဝမ္ယာတုန္လႈပ္သြားသည္။

ဒီလူက ကားထဲမွာ ဘာလုပ္ခ်င္ေနတာလဲ။ အေရွ႕မွာ ဒ႐ိုင္ဗာပါလ်က္ႏွင့္ သူက မိမိကိုယ္ထဲကို လက္ျဖင့္ ထိုးထည့္ေနသည္။ ဝမ္ယာက ၾကက္သီးေမြးညႇင္းေထာင္ထလာၿပီး ေဟာ္ယြမ္တုန္းကို တားလိုက္သည္။

"မလုပ္နဲ႔"

 ဝမ္ယာ၏ ဦးေႏွာက္က ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး အလိုအေလ်ာက္ မသိစိတ္ျဖင့္ သူ႔ကိုယ္ထဲကို ဝင္လာသည့္ လက္ေခ်ာင္းကို  ခႏၶာကိုယ္အေနာက္ပိုင္းကေန  ညႇစ္လိုက္မိသည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ကိုေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။

 "အဲ့ဒီေနရာက အခု သက္သာေနၿပီလားဆိုတာ ကိုယ္ၾကည့္ပါရေစ  "  

သူ စကားေျပာေနစဥ္မွာ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာကို သူ႔ေပါင္ေတြေပၚမွာ လွဲအိပ္ေစၿပီး ဝမ္ယာ၏ ေဘာင္းဘီကို ေလွ်ာခ်လိုက္သည္။ ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေသာ တင္ပါးေလးက ေဘာင္းဘီေအာက္က ေပၚထြက္ လာေသာအခါ ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ မ်က္လုံးမ်ားက ေမွာင္မိုက္ လာခဲ့သည္။

  ဝမ္ယာက အသံတိုးတိုးႏွင့္ ေတာင္းပန္လိုက္သည္။

 "ဒီမွာ မလုပ္ပါနဲ႔"

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ၏လက္ကိုဆြဲကာ နမ္းလိုက္သည္။

"ဘယ္သူမွ မျမင္ပါဘူး။ မင္း ဘာေၾကာက္ေနတာလဲ"

ဝမ္ယာရွက္႐ြံ႕သလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူတို႔လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ မိသားစုႏွစ္ခုရဲ႕ အစီစဥ္သက္သက္သာျဖစ္သျဖင့္ အခုလို ျဖစ္ပ်က္သြားတာေတြက ျမန္လြန္းလို႔ ဝမ္ယာမွ ေဟာ္ယြမ္တုန္း သူ႔အိမ္ေထာင္ဖက္ျဖစ္လာသည့္အေပၚ ခ်က္ခ်င္း လက္မခံႏိုင္ျဖစ္ေနေသးသည္။   ယခင္က သူနဲ႔ေဟာ္ယြမ္တုန္းက  တစ္ ဦး ကိုတစ္ ဦး ေလးစားကာ ဟန္မပ်က္ ဒီအတိုင္း ေနၾကမည္ဟု ထင္ထားေပမယ့္ မေန႔ညကဲ့သို အတူ လိင္ဆက္ဆံျဖစ္သည္အထိ ရင္းႏွီးသြားမည္ဟု ထင္မထားခဲ့မိေပ။


ဒါက ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ဇနီးသည္တာ ၀ န္မ်ားကိုထမ္းေဆာင္လိုက္ရတဲ့ ကိစၥသက္သက္ပဲ ေျပာလို႔ရေပမယ့္ အခုလို ကားထဲ လိင္ဆက္ဆံ တာကေတာ့.....

သူက ေဟာ္ယြမ္တုန္းကို ေတြ႕တိုင္း ဒီလူက လူဆိုးမဟုတ္ႏိုင္ဘူးဟု ထင္ထားေပမယ့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက သူ တကယ့္ကို မထင္မွတ္ထားေသာ အရာေတြျဖစ္ၿပီး တကယ့္ကို ဆိုးဝါးလွသည္။  ပိုမိုဆိုး႐ြားၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အရာမ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ ဒီလူက တကယ္ဆိုးတာပဲ။

အဆိုးဆုံးအခ်က္ကေတာ့ ဝမ္ယာက ေဟာ္ယြမ္တုန္းကို ဘယ္လိုမွ မေခ်ပႏိုင္တာျဖစ္သည္။ ဝမ္ယာက သူ႔ကို ဘယ္လို ဆက္ဆံရမည္ မသိေတာ့ေပ။ သူက ေဟာ္ယြမ္တုန္းႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနခ်င္ေပမယ့္ သူ႔လက္ထဲကေန မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေပ။

 ဒီလို အဆင္မေျပတဲ့ အေျခေနႀကီးတြင္ သူ႔အေနာက္ေပါက္ေလးက ေအးခနဲျဖစ္သြားၿပီး ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ လက္မ်ားက အရမ္းကို ျငင္ျငင္သာသာ ႏွင့္ပြတ္သပ္ေပးေနပုံက သူ နာက်င္သြားမွာကို ေၾကာက္ေနသလိုပင္။

သူ႔ကိုေဆးလိမ္းေပးၿပီးေနာက္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔တင္ပါးကို တခ်က္ပုတ္ၿပီး ၿပဳံးကာေျပာလိုက္သည္။

"အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ "
ဝမ္ယာက ရွက္႐ြံ႕စြာျဖင့္ သူ႔လက္ေမာင္းၾကား မ်က္ႏွာကို ဝွက္ထား႐ုံသာ တတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။ အခု ေဆးလိမ္းေပးၿပီးေနာက္ ဝမ္ယာ၏ အေနာက္ပိုင္းက ေနရတာ ပိုသက္သာလာခဲ့သည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာကို သူ႔ေပါင္ေပၚေပြ႕တင္ကာ ဖက္ထားလိုက္သည္။

" မင္းက ငါ့ကို မေျပာပဲ အျပင္ထြက္သြားတဲ့အတြက္ အျပစ္ေပးရမယ္"

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ေျပာၿပီး ဝမ္ယာ၏ နား႐ြက္အဖ်ား အဖုေလးကို အသာယာလ်က္လိုက္သည္။ သူ႔အသံက ၾသရွရွႏွင့္ သူ႔ကိုယ္က ပူေႏြးေသာ အထိအေတြကို ဝမ္ယာ ခံစားေနရသည္။

"မင္းကို ဘယ္လိုအျပစ္ေပးမလဲ သိလား။  ငါ မင္းကို ထပ္စားမွာ "

သူေျပာသည့္ စကားကို ဝမ္ယာ ဘယ္လိုတုန႔္ျပန္ရမည္မွန္းမသိသျဖင့္ ဒီအတိုင္း သူ႔ရင္ဘတ္ကို မွီကာ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ဝမ္ယာက ေဟာ္ယြမ္တုန္း ဘယ္လို စေနာက္ပါေစ ဘာမွျပန္မေျပာဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ ေနာက္ဆုံး သူ႔ဖာသာ ပ်င္းသြားလွ်င္ ဝမ္ယာကို လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ေပးဖို႔ပဲေမွ်ာ္လင့္မိသည္။

-----------------------------------


သူတို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အဘိုးေဟာ္ႏွင့္အတူညစာစားၾကသည္။ သူတို႔ကို အဘိုးေဟာ္က ဘယ္ကိုသြားၾကသလဲ မေမးပဲ ဝမ္ယာကို မ်ားမ်ားစားဖို႔ပဲ တိုက္တြန္းလိုက္သည္။ ဝမ္ယာက ထပ္မစားခ်င္ေပမယ့္ လူႀကီးေျပာသည္ကို မလြန္ဆန္ရက္ေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ထပ္စား လိုက္သည္။ ဖိုးဖိုးေဟာ္က ဝမ္ယာကို ၾကင္နာစြာၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးေနခဲ့သည္။

ဆန႔္က်င္ဘက္အားျဖင့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ထမင္းစားေနစဥ္ တိတ္ေနသည္။ သူက စားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ တူကိုခ်လိုက္ၿပီး ဖိုးဖိုးေဟာ္ကို ေျပာလိုက္သည္။

  " ဒီတစ္ခါေတာ့ အဘိုး သေဘာတူသင့္တယ္ မဟုတ္လား"  

အဘိုးေဟာ္က သူ႔ကို ဘာမွမေျပာဘဲေငးၾကည့္ေနသည္။

  "ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ကို ငါဆက္သြယ္ၿပီးပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ မနက္ျဖန္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားလို႔ရၿပီ  "

အဘိုးအို၏ရယ္ေမာသံကတျဖည္းျဖည္းတိုးလာသည္။

  "ဒီအတင္းအက်ပ္ လုပ္တတ္တဲ့ေကာင္ေလးဟာေလ...  "

  " အဘိုးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္မခ်လို ခြဲစိတ္မႈမလုပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ အခု ကြၽန္ေတာ္ လက္ထပ္လိုက္ၿပီဆိုေတာ့ အဖိုးေပးထားတဲ့ ကတိအတိုင္း ခြဲစိတ္သင့္ၿပီေလ။ "

ဝမ္ယာက ထိုင္ၿပီးတိတ္တဆိတ္နားေထာင္ေနရင္း ေနာက္ဆုံး ေဟာ္ယြမ္တုန္းက မေန႔က ဘာေၾကာင့္ ေဆး႐ုံသြားခဲ့သည္ကို နားလည္သြားခဲ့သည္။ သူက ိုဖိုးဖိုးေဟာ္ ခြဲစိတ္ဖို႔အတြက္ ဆရာဝန္ႏွင့္ သြားေတြ႕ခဲ့တာကိုး။

 
သူ႔ကို လက္ထပ္ရန္  အဖိုးေဟာ္က ခြဲစိတ္ကုသဖို႔နဲ႔ အက်ပ္ကိုင္ခဲ့ တာေၾကာင့္ ဒီလက္ထပ္ပြဲကို သူမျငင္းတာ မထူးဆန္းေတာ့ေပ။

 ေနာက္ဆုံးတြင္ အဘိုးေဟာ္က သူ႔ကတိအတိုင္း လုပ္မည္ဟု  အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေလ်ာခဲ့ေပမယ့္ သူ မေက်နပ္သည္ကို ေဖာ္ျပဖို႔ သူ႔ေျမးကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆူပြက္ေနသည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက အဖိုးေဟာ္ ဆူပူေနေပမယ့္ ခြဲစိတ္ေတာ့မည္ဆိုသျဖင့္ အၿပဳံးမပ်က္ပဲ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ဆူပူသမွ်ကို နားေထာင္ေနသည္။

ဖိုးဖိုးေဟာ္လို စိတ္ဓါတ္ျပင္းျပန္ၿပီး အားအင္ရွိေနေသးသူက ခြဲစိတ္ဖို႔ အထိ လိုအပ္ေနမည္ဟု ဝမ္ယာ လုံးဝမသိခဲ့ေပ။
ျဖစ္ႏိုင္တာက သူ႔အဖိုး ခြဲစိတ္ကုသမႈကိုခံယူေတာ့မွာျဖစ္လို႔ သူ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားသည္။

ဆူလို႔ဝမွ ဖိုးဖိုးေဟာ္က သူ႔အေနာက္က အိမ္ေတာ္ထိန္းကို လွမ္းေခၚကာ ၿခံထဲလမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ထြက္သြားၾကသည္။

 ဝမ္ယာသည္ ဘိုးဘိုးေဟာ္ကို အလြန္ႏွစ္သက္သေဘာက်သည္။ ဘိုးဘိုးေဟာ္၏ဘဝသည္ ေနဝင္ခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူက ႀကံခိုင္ကာ အေကာင္းျမင္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔အဖိုးကို သိပ္ခ်စ္တာ အံ့ၾသစရာမဟုတ္ပါ။

ထမင္းဝိုင္းတြင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာက်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး ဝမ္ယာ အိုးတိုးအမ္းတမ္းျဖစ္ေနမိသည္။  ညစာစားၿပီးေတာ့ ဝမ္ယာက အိပ္ခန္းထဲကို ျပန္လာၿပီး ေရခ်ိဳးကာ အိပ္ယာထက္တက္ၿပီး ေစာင္ျဖင့္ ကိုယ္ကို လုံေအာင္ ပတ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနေတာ့သည္။

သူ႔အေနာက္ေပါက္ေလးက နာေနတုန္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ကို အတင္းအက်ပ္ စားတာကို မခံႏိုင္ေသးေပ။ ၿပီးေတာ့ သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရင္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ကားေပၚမွာ သူေျပာခဲ့တာကို ေမ့သြားဖို႔ တိတ္တိတ္ေလး ေမွ်ာ္လင့္ေနမိသည္။

ဝမ္ယာက အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ထိတ္လန႔္ေနေသာေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနသည္။ သူ ခဏေစာင့္ၾကည့္ေနေပမယ့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက အိပ္ခန္းထဲ ဝင္မလာသျဖင့္ ဝမ္ယာ စိတ္ေအးသြားၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။

ညသန္းေခါင္ သူႏိုးလာေတာ့ သူ႔ေဘးက အိပ္ယာမွာ ေဟာ္ယြမ္တုန္း မရွိေပ။ ဝမ္ယာ  တုန္လႈပ္သြားၿပီးေစာင္ကို ဖယ္ကာ  အိပ္ရာမွ ထ ထြက္ခဲ့ သည္။ ဝရန္တာတြင္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ကာ စီးကရက္ေသာက္ရင္း ညေကာင္းကင္ကို တစ္ေယာက္တည္း ေငးၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ဝမ္ယာသည္ ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ အေနာက္ဘက္တြင္ တိတ္တတ္ေလး ရပ္ကာ ေငးၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဟိုးအေဝးက ေကာင္းကင္ကို ေမွ်ာ္ေငးေနပုံရသည္။  သူ၏လက္ထဲရွိ စီးကရက္၏ ခပ္မွိန္မွိန္ မီးထဲမွ မီးခိုးမ်ားသည္ တေငြ႕ေငြ႕ထြက္ကာ အေမွာင္ထဲ လြင့္ေနသည္။  ထိုလူ၏ ေနာက္ေက်ာသည္ေျဖာင့္မတ္ေနဆဲျဖစ္ ေသာ္လည္း ေမွာင္မိုက္သည့္ ညနက္နက္ကဲ့သို႔ တစ္စုံတစ္ခု ဖိစီးကာ ေလးလံေနပုံရသည္။

ဝမ္ယာ ေဆး႐ုံမွာ သူ႔ကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ေတြ႕စဥ္ကလည္း အခုလို ခံစားခဲ့ရတာျဖစ္သည္။  

ဝမ္ယာ သူ႔ေျခေထာက္ကို အသာ ျပန္ဆုတ္လိုက္သည္။ သူ႔ေၾကာင့္ ေဟာ္ယြမ္တုန္း အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္မလား၊ မျဖစ္ဘူးလားဆိုတာ သူ ေတြးေနမိသည္။

 ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ႐ုတ္တရက္ သူ႔ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ? အိပ္လို႔ မရဘူးလား"  

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ၿပီးငုံ႔ကိုင္းကာ ဝမ္ယာ၏
 မ်က္ႏွာေလးကို လက္ႏွင့္ အသာယာထိကိုင္ကာ ေမးလိုက္သည္။

သူ႔အသံက ထူးထူးျခားျခားႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ ေနသည္။ ဝမ္ယာက အိပ္မက္မက္ေနသလားလို႔ ထင္ၿပီး ႏိုးလာေစဖို႔ ေခါင္းကို ခါယမ္းလိုက္မိသည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏ ဆံပင္မ်ားကို ဖြဖြပြတ္သပ္ကာ ၿပဳံးၿပီးေျပာလိုက္သည္။


 " မင္းကို ဖက္မထားလို႔ ဟိုလို မလုပ္လို႔ အိပ္မေပ်ာ္တာလား။  "

သူ၏ရယ္ေမာသံက  မေကာင္းသည့္ နိမိတ္ကို ထင္ဟပ္ေနသည္။ ဝမ္ယာက ဒီလူရဲ႕တကယ့္ပုံစံက ဘာလဲဆိုတာ သံသယဝင္လာမိျပန္သည္။ ေဆြးေငးေနတဲ့ပုံစံလား။ သူ႔ကို ခ်စ္တင္းေႏွာဖို႔ တက္ႂကြေနတဲ့ပုံစံလား။ ဘယ္ဟာက ေဟာ္ယြမ္တုန္း အစစ္အမွန္လဲ။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ကို ခုတင္ေပၚ ေပြ႕ခ်ီလာၿပီး လဲေလ်ာင္းလိုက္ေစ သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အရင္ညကလို တခါတည္း တန္းမဝင္လိုက္ပဲ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို ကားလိုက္ေစသည္။ ၿပီးေတာ့ သူက ႏိုးဆြေပးၿပီးေနာက္ သူ႔လိင္တံကို ဝမ္ယာ၏ အေနာက္ေပါက္မွာ ေတ့ကာ ျဖည္းညႇင္းစြာ သြင္းလိုက္သည္။ သူ႔လိင္တံက ဝမ္ယာ၏ ကိုယ္ထဲကို လုံးဝ ဝင္ေရာက္သြားၿပီး ခဏၿငိမ္ၿပီး ဝမ္ယာ ေနရသက္သာေအာင္ လုပ္ေပးၿပီးမွ မွန္မွန္ အသြင္းထုတ္လုပ္ေတာ့သည္။

ဒီလို ညင္သာေသာဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ ဝမ္ယာက ပထမညလို နာက်င္မႈကို မခံစားရပဲ သူ႔ကိုယ္ထဲက တလႈိက္လႈိက္တက္လာသည့္ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေကာင္းစြာ ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ႔ရဲ႕ကြၽမ္းက်င္တဲ့လႈံ႕ေဆာ္မႈနဲ႔ ဆက္ဆံမႈက ဝမ္ယာ၏ စိတ္ေတြကို လႊင့္ေမွ်ာသြားေစၿပီး ေလထဲ လႊင့္ေမွ်ာေနသလို ခံစားရေစသည္။ ဝမ္ယာ၏ မ်က္ဝန္းမ်ားထဲ မ်က္ရည္စတို႔ေဝ့ဝဲလာၿပီး သူ႔ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကိုသာ အားကိုးတႀကီး ဖက္တြယ္ထားမိေတာ့သည္။ ဒီနည္းနဲ႔မွ သူ႔ရင္ထဲက ခံစားခ်က္လႈီင္းလုံးႀကီးကို ေတာင့္ခံထားႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက သူ႔ ခံစားခ်က္ျမင့္တက္လာပုံကို မ်က္ဝန္းနက္နက္ ေတြျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ကာ သူ႔ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ပိုျပင္းထန္ လာၿပီး ပိုနက္ရႈိင္းလာခဲ့သည္။ ဝမ္ယာ၏ ကိုယ္ထဲက ခံစားခ်က္ေကာင္းေစ တဲ့ေနရာေတြကို ဆက္တိုက္ ထိုးေဆာင့္ေနေတာ့သည္။

ဒီလိုမ်ိဳးႏွိပ္စက္မႈကို ဝမ္ယာ ဘယ္လိုမွ ေတာင့္မခံႏိုင္ပဲ ညည္းညဴလိုက္ မိေတာ့သည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏ ႏူတ္ခမ္းမ်ားကို ဖြဖြကိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။


    " ငါ့နာမည္ကို ေခၚပါ"  

ဝမ္ယာ၏ အသိစိတ္တို႔ ေဝဝါးကာ ျပင္းထန္ေသာ ခံစားခ်က္ၾကား ေမွ်ာလြင့္ရင္း သူ ခိုင္းသည့္အတိုင္း လုပ္လိုက္မိေတာ့သည္။ အရင္ညက သူေခၚခို္င္းတာကို အခု ဝမ္ယာ ေခၚလိုက္မိေတာ့သည္။

 " အစ္ကိုႀကီး ... "

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏ ႏူတ္မွ ထိုစကားထြက္လာေတာ့ စူးရွနက္ရႈိင္းစြာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္း၏ ျမန္ဆန္ေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ မၾကာခင္ ႏွစ္ေယာက္လုံး အထြပ္ထိပ္ကို တၿပိဳင္တည္းေရာက္သြားေတာ့သည္။

ေဟာ္ယြမ္တုန္းက ဝမ္ယာ၏ ေဘးကို လွဲခ်လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းၾကားထဲ ဝမ္ယာကို ေပြ႕ဖက္ကာ ေက်ာျပင္ေလးကို အဆက္မျပတ္ပြတ္သပ္ေပးေနၿပီး ဝမ္ယာကို လွ်ာႏွင့္ လ်က္ေပးေနမိသည္။

ဝမ္ယာသည္ ခုလို ေႏြးေထြးသည့္ အေပြ႕အဖက္ၾကားတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိသည္ဟု ခံစားရၿပီး ေနာက္တႀကိမ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။ ေဟာ္ယြမ္တုန္း သူ႕ကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေပြ႕ခ်ီကာ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ေပးခ်ိန္ မွာ လံုးဝ နိုးမလာေတာ့ေပ။

 ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ဝမ္ယာသည္ ေဟာ္ယြမ္တုန္းကို ေအးေဆးစြာ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ ခဲ့သည္။ အနည္းဆုံး မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့ပံုမိ်ဳး ဟန္ေဆာင္နိုင္ခဲ့သည္။  ေဟာ္ယြမ္တုန္းရဲ႕အဝတ္အစားကို သူ ကူညီဝတ္ေပးခဲ့ၿပီး လည္စည္းကို စည္းေပးခဲ့လို႕ ေဟာ္ယြမ္တုန္းဆီက အနမ္းျဖင့္ ခ်ီးက်ဴးျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။

ဝမ္ယာက မ်က္လႊာခ်ကာ သူ႕ကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္သည္။


ေဟာ္ယြမ္တုန္းသည္ သူ၏တိတ္ဆိတ္မႈႏွင့္ေနသားတက်ျဖစ္ေနပုံရသည္။ သူဝတ္ဆင္ၿပီးေနာက္ ဝမ္ယာ၏ လက္ကိုကိုင္ကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့သည္။

ယေန႔ သူတို႔က  အဘိုးေဟာ္ကိုေဆး႐ုံသို႔ေခၚသြားျပီး စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ည္ခြဲစိတ္ကုသမႈခံယူရမည္ျဖစ္သည္။

ေလွကားထစ္မ်ားကိုနင္းကာ အတူဆင္းလာရင္း ေဟာ္ယြမ္တုန္းသည္ ဝမ္ယာ၏  လက္စြပ္ဝတ္ထားေသာ လက္ကို ိုႏူးညံ့စြာထိလိုက္ၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။  

 "ဖားကေလး မင္း အဘိုးကို ဂ႐ုစိုက္ရမယ္ေနာ္။ ေနာက္ပိုင္း မင္း အိမ္မွာပဲ ေနေပးလို႕ရမလား "

အကယ္၍ သူ အိမ္မွာပဲ ေနရမည္ဆိုလွ်င္ အလုပ္မွ ထြက္ ရမည္ျဖစ္သည္။ သူတို႔က ဒီဟာကို အရင္က မေဆြးေႏြးဖူးေပ။ ဒီေမးခြန္းအတြက္ သူ ေျဖစရာမရွိေသာေႀကာင့္ ဝမ္ယာက ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ကာ ထုိေနရာတြင္ ရပ္ကာ က်န္ေနရစ္ခဲ့သည္။

======================

Chapter (4)_ ဘယ်ဟာက အစစ်အမှန်လဲ။  (Z+U)


ဝမ်ယာသည် ရုတ်တရက်ထွက်လာသော စကားသံကြောင့် လန့်ပြီး သူ့အစ်ကို၏လက်ကို အမှတ်တမဲ့ လွှတ်ချလိုက်မိသည်။

"နီနေပြီ"

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ရှင်း၏ လက်ကောက်ဝတ်ကိုစိုက်ကြည့်နေတာ မြင်တော့ ဝမ်ယာ ငုံ့ကြည့်လိုက်စဉ် အစောပိုင်းက သူ ပြောရင်း အမှတ်တမဲ့ အားသုံးကာ ညစ်လိုက်မိသလိုဖြစ်ပြီး လက်ကောက်ဝတ်တွင် နီရဲနေသော အရာကို တွေ့လိုက်သဖြင့် ဝမ်ယာ စိတ်မကောင်းခြင်းကြီးစွာ ခံစားလိုက်ရကာ အကိုကြီးကို ဦးညွတ်ကာ လေးလေးနက်နက်တောင်းပန် လိုက်သည်။

 " ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် အကိုကြီး"

ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ကို ခဏစိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"သွားကြစို့..."

 ဝမ်ယာ အံ့အားသင့်သွားသည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့အစ်ကိုကြီးကို စကားမပြောတော့ဘူးလား?

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏အတွေးများကိုမြင်လိုက်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

" မင်းကို ငါ ကြိုဖို့လာခဲ့တာ"

ဝမ်ယာက အံ့အားသင့်သွားပေမယ့် ဘာမှ ပြန်မမေးခဲ့ပေ။ ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ရှေ့မှာ သူ့အစ်ကိုကို စကားမပြောချင်ဘူး ထင်သည်ဟု တွေးကာ နောက်မှ အသာလေး လိုက်ခဲ့သည်။

 ဟော်ယွမ်တုန်းက ကားမောင်းသူကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး ဝမ်ယာနှင့်အတူ အနောက်ဘက်တွင်ထိုင်ခဲ့သည်။ ဝမ်ယာက ကားထဲ ဝင်ထိုင်လိုက် ပြီးနောက် ဟော်ယွမ်တုန်းက စိတ်သက်သာရာရသွား ဟန်တူ သည်။ ဝမ်ယာသည် ဟော်ယွမ်တုန်းနှင့် ဝေးရာ တံခါးတစ်ဘက်ကို တိုးထိုင်ကာ မျက်လွှာချထားလိုက်သည်။

ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ တိတ်တိတ်လေး အပြင်ထွက်ခဲ့တာကို ဖမ်းမိခဲ့တယ်ဆိုတာ ဝမ်ယာ သိသည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ဘက်ကို ကိုင်းကာ သူ့နှာခေါင်းထိပ်ကို လက်နှင့်အသာထိကာ ပြောလိုက်သည်။

 " ငါ မင်းကို အရမ်းမလုပ်ခဲ့မိဘူးထင်တယ်။ မင်းဆီမှာ အပြင်ထွက်ပြီးထွက်ဖို့  အားရှိနေသေးတာပဲ။"

မနေ့ညနဲ့ ဒီမနက် ဝမ်ယာက စုစုပေါင်း လေးကြိမ်တိတိ ချစ်တင်းနှော ခံ ခဲ့ရသဖြင့် သူ တကယ့်ကို ပင်ပင်ပန်း နေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သူက သူ့ အစ်ကိုကြီးကိုတွေ့ဖို့ လိုအပ်နေသောကြောင့်  နာကျင်မှုကိုလျစ်လျူရှုကာ အားတင်းပြီး ထွက်လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ ပြောပြလို့မရသည့် နေရာက ပိုနာလာပြီး ထိုင်ရတာ သက်တောင့်သက်သာ မရှိဖြစ်နေသည်။  

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏နှာခေါင်းကို အသာလေး ညစ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

" နောက်တစ်ခါ တစ်ယောက်တည်း လျှောက်မသွားနဲ့။ မိုးချုပ်နေပြီ။ မင်းက အိမ်ကို မပြန်တတ်ပဲနေမယ်။  "

ဝမ်ယာအပြင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ လမ်းမီးများပင်ထွန်းထားပြီဆိုတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက ဆေးရုံမှာ နာရီပေါင်းများစွာနေခဲ့ မိတာပဲ။

 ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ တိတ်သွားသည်ကိုတွေ့တော့ သူ့လက်များက ဝမ်ယာ၏ ဘောင်းဘီထဲလျှောဝင်ကာ တင်ပါးအနောက်ပေါက်ကို အသာယာ လာထိတော့သည်။

 ဝမ်ယာ၏ ကိုယ်က မတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး သူ့ကို အလန့်တကြားကြည့် လိုက်မိသည်။  

 "ဒီနေရာက ဘယ်လောက်ကျပ်နေလဲ ကိုယ် စမ်းကြည့်ပါရစေ "

 ဟော်ယွမ်တုန်း၏ မျက်လုံးများက နက်မှောင်နေပြီး ထို အနောက်ပေါက်လေးကို ခပ်ဖိဖိ နှိပ်ကာ ဝမ်ယာ၏ နားရွက်နားကို တိုးကပ်ကာ ခပ်ရှရှ ပြောလိုက်သည်။

"တကယ်ကို တင်းကျပ်နေတာပဲ။ "

ဝမ်ယာ၏မျက်လုံးက သူ၏ စနောက်သောစကားကိုကြားသည့် အခါအံ့သြ သွားသည်။ သူတို့ဆေးရုံမှာရှိတုန်းက သူ့ပုံစံက အရမ်း လေးလေးနက်နက်ရှိခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ သူက တခြားလူ တစ်ယောက်လို ဖြစ်နေသည်။  ဒီစကားပြောနေတဲ့သူက တကယ့် ဟော်ယွမ်တုန်းမှ ဟုတ်ပါရဲ့လားဟု ဝမ်ယာ စဉ်းစားမရဖြစ်နေသည်။

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏ မျက်နှာထက်က အမူယာကင်းမဲ့သော ပုံစံမှ ယခုလို အံ့အားသင့်ရိပ်ကို မြင်ရတော့မှ သူ့နူတ်ခမ်းထောင့်က အထက်ကိုကော့ညွတ်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ သူက ဝမ်ယာ၏ မျက်မှန်ထူထူကို ဆွဲချွတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

 " နောက်တစ်ခါ ဒါကြီးကို ထပ်မဝတ်နဲ့"

ဝမ်ယာက မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပေမယ့် ဘာမှတော့ မပြောလိုက်ပေ။
 
ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏ အနောက်ပေါက်နားကို လက်ဖြင့် ခပ်ဖိဖိ နှိပ်လိုက်ပြီး ဝမ်ယာ၏ အနက်ရောက်မျက်လုံးလေးများကို စိုက်ကြည့်ကာ  မေးလိုက်သည်။
  "ကောင်းပြီ ကိုယ်ပြောတာကို ကြားရဲ့တာလား"
ဝမ်ယာက မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပေမယ့် ဘာမှ မပြောလိုက်ပေ။

ဟော်ယွမ်တုန်းက အရမ်းကျေနပ်ပြီး သူ၏လက်ချောင်းသည်  နာကျင်နေသော အနောက်ပေါက်နားကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းပွတ်သပ်ပေး နေသည်။ ထို အပေါက်လေးကို မနက်ပိုင်းက သူ နောက်ထပ် ဝင်ခဲ့ပေမယ့် ယခုထိ တင်းကျပ်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်း၏ လက်ချောင်းရှည်သွယ်သွယ်များက ဝမ်ယာ၏ တင်းကျပ်နေသော အပေါက်လေးထဲကို ဝင်လာစဉ် ဝမ်ယာတုန်လှုပ်သွားသည်။

ဒီလူက ကားထဲမှာ ဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ။ အရှေ့မှာ ဒရိုင်ဗာပါလျက်နှင့် သူက မိမိကိုယ်ထဲကို လက်ဖြင့် ထိုးထည့်နေသည်။ ဝမ်ယာက ကြက်သီးမွေးညှင်းထောင်ထလာပြီး ဟော်ယွမ်တုန်းကို တားလိုက်သည်။

"မလုပ်နဲ့"

 ဝမ်ယာ၏ ဦးနှောက်က ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး အလိုအလျောက် မသိစိတ်ဖြင့် သူ့ကိုယ်ထဲကို ဝင်လာသည့် လက်ချောင်းကို  ခန္ဓာကိုယ်အနောက်ပိုင်းကနေ  ညှစ်လိုက်မိသည်။

ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ကိုပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

 "အဲ့ဒီနေရာက အခု သက်သာနေပြီလားဆိုတာ ကိုယ်ကြည့်ပါရစေ  "  

သူ စကားပြောနေစဉ်မှာ ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာကို သူ့ပေါင်တွေပေါ်မှာ လှဲအိပ်စေပြီး ဝမ်ယာ၏ ဘောင်းဘီကို လျှောချလိုက်သည်။ ဖြူဖွေးနူးညံ့သော တင်ပါးလေးက ဘောင်းဘီအောက်က ပေါ်ထွက် လာသောအခါ ဟော်ယွမ်တုန်း၏ မျက်လုံးများက မှောင်မိုက် လာခဲ့သည်။

  ဝမ်ယာက အသံတိုးတိုးနှင့် တောင်းပန်လိုက်သည်။

 "ဒီမှာ မလုပ်ပါနဲ့"

ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ၏လက်ကိုဆွဲကာ နမ်းလိုက်သည်။

"ဘယ်သူမှ မမြင်ပါဘူး။ မင်း ဘာကြောက်နေတာလဲ"

ဝမ်ယာရှက်ရွံ့သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူတို့လက်ထပ်တယ်ဆိုတာ မိသားစုနှစ်ခုရဲ့ အစီစဉ်သက်သက်သာဖြစ်သဖြင့် အခုလို ဖြစ်ပျက်သွားတာတွေက မြန်လွန်းလို့ ဝမ်ယာမှ ဟော်ယွမ်တုန်း သူ့အိမ်ထောင်ဖက်ဖြစ်လာသည့်အပေါ် ချက်ချင်း လက်မခံနိုင်ဖြစ်နေသေးသည်။   ယခင်က သူနဲ့ဟော်ယွမ်တုန်းက  တစ် ဦး ကိုတစ် ဦး လေးစားကာ ဟန်မပျက် ဒီအတိုင်း နေကြမည်ဟု ထင်ထားပေမယ့် မနေ့ညကဲ့သို အတူ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်သည်အထိ ရင်းနှီးသွားမည်ဟု ထင်မထားခဲ့မိပေ။


ဒါက ခင်ပွန်းသည်နှင့်ဇနီးသည်တာ ၀ န်များကိုထမ်းဆောင်လိုက်ရတဲ့ ကိစ္စသက်သက်ပဲ ပြောလို့ရပေမယ့် အခုလို ကားထဲ လိင်ဆက်ဆံ တာကတော့.....

သူက ဟော်ယွမ်တုန်းကို တွေ့တိုင်း ဒီလူက လူဆိုးမဟုတ်နိုင်ဘူးဟု ထင်ထားပေမယ့် ဟော်ယွမ်တုန်းရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တွေက သူ တကယ့်ကို မထင်မှတ်ထားသော အရာတွေဖြစ်ပြီး တကယ့်ကို ဆိုးဝါးလှသည်။  ပိုမိုဆိုးရွားပြီး မမျှော်လင့်သော အရာများလည်း ရှိသေးသည်။ ဒီလူက တကယ်ဆိုးတာပဲ။

အဆိုးဆုံးအချက်ကတော့ ဝမ်ယာက ဟော်ယွမ်တုန်းကို ဘယ်လိုမှ မချေပနိုင်တာဖြစ်သည်။ ဝမ်ယာက သူ့ကို ဘယ်လို ဆက်ဆံရမည် မသိတော့ပေ။ သူက ဟော်ယွမ်တုန်းနှင့် နီးနီးကပ်ကပ် မနေချင်ပေမယ့် သူ့လက်ထဲကနေ မလွတ်မြောက်နိုင်ပေ။

 ဒီလို အဆင်မပြေတဲ့ အခြေနေကြီးတွင် သူ့အနောက်ပေါက်လေးက အေးခနဲဖြစ်သွားပြီး ဟော်ယွမ်တုန်း၏ လက်များက အရမ်းကို ငြင်ငြင်သာသာ နှင့်ပွတ်သပ်ပေးနေပုံက သူ နာကျင်သွားမှာကို ကြောက်နေသလိုပင်။

သူ့ကိုဆေးလိမ်းပေးပြီးနောက် ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့တင်ပါးကို တချက်ပုတ်ပြီး ပြုံးကာပြောလိုက်သည်။

"အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ "
ဝမ်ယာက ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် သူ့လက်မောင်းကြား မျက်နှာကို ဝှက်ထားရုံသာ တတ်နိုင်တော့သည်။ အခု ဆေးလိမ်းပေးပြီးနောက် ဝမ်ယာ၏ အနောက်ပိုင်းက နေရတာ ပိုသက်သာလာခဲ့သည်။

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာကို သူ့ပေါင်ပေါ်ပွေ့တင်ကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။

" မင်းက ငါ့ကို မပြောပဲ အပြင်ထွက်သွားတဲ့အတွက် အပြစ်ပေးရမယ်"

ဟော်ယွမ်တုန်းက ပြောပြီး ဝမ်ယာ၏ နားရွက်အဖျား အဖုလေးကို အသာယာလျက်လိုက်သည်။ သူ့အသံက သြရှရှနှင့် သူ့ကိုယ်က ပူနွေးသော အထိအတွေကို ဝမ်ယာ ခံစားနေရသည်။

"မင်းကို ဘယ်လိုအပြစ်ပေးမလဲ သိလား။  ငါ မင်းကို ထပ်စားမှာ "

သူပြောသည့် စကားကို ဝမ်ယာ ဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမည်မှန်းမသိသဖြင့် ဒီအတိုင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို မှီကာ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ဝမ်ယာက ဟော်ယွမ်တုန်း ဘယ်လို စနောက်ပါစေ ဘာမှပြန်မပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ နောက်ဆုံး သူ့ဖာသာ ပျင်းသွားလျှင် ဝမ်ယာကို လွတ်ငြိမ်းခွင့်ပေးဖို့ပဲမျှော်လင့်မိသည်။

-----------------------------------


သူတို့ အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ အဘိုးဟော်နှင့်အတူညစာစားကြသည်။ သူတို့ကို အဘိုးဟော်က ဘယ်ကိုသွားကြသလဲ မမေးပဲ ဝမ်ယာကို များများစားဖို့ပဲ တိုက်တွန်းလိုက်သည်။ ဝမ်ယာက ထပ်မစားချင်ပေမယ့် လူကြီးပြောသည်ကို မလွန်ဆန်ရက်သောကြောင့် အနည်းငယ်ထပ်စား လိုက်သည်။ ဖိုးဖိုးဟော်က ဝမ်ယာကို ကြင်နာစွာကြည့်ပြီး ပြုံးနေခဲ့သည်။

ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့် ဟော်ယွမ်တုန်းက ထမင်းစားနေစဉ် တိတ်နေသည်။ သူက စားပြီးတဲ့အချိန်မှာ တူကိုချလိုက်ပြီး ဖိုးဖိုးဟော်ကို ပြောလိုက်သည်။

  " ဒီတစ်ခါတော့ အဘိုး သဘောတူသင့်တယ် မဟုတ်လား"  

အဘိုးဟော်က သူ့ကို ဘာမှမပြောဘဲငေးကြည့်နေသည်။

  "ကျွန်တော် သူတို့ကို ငါဆက်သွယ်ပြီးပါပြီ။ ဒါကြောင့် မနက်ဖြန် ကျွန်တော်တို့ သွားလို့ရပြီ  "

အဘိုးအို၏ရယ်မောသံကတဖြည်းဖြည်းတိုးလာသည်။

  "ဒီအတင်းအကျပ် လုပ်တတ်တဲ့ကောင်လေးဟာလေ...  "

  " အဘိုးက ကျွန်တော့်ကိုစိတ်မချလို ခွဲစိတ်မှုမလုပ်ချင်ခဲ့ဘူး။ အခု ကျွန်တော် လက်ထပ်လိုက်ပြီဆိုတော့ အဖိုးပေးထားတဲ့ ကတိအတိုင်း ခွဲစိတ်သင့်ပြီလေ။ "

ဝမ်ယာက ထိုင်ပြီးတိတ်တဆိတ်နားထောင်နေရင်း နောက်ဆုံး ဟော်ယွမ်တုန်းက မနေ့က ဘာကြောင့် ဆေးရုံသွားခဲ့သည်ကို နားလည်သွားခဲ့သည်။ သူက ိုဖိုးဖိုးဟော် ခွဲစိတ်ဖို့အတွက် ဆရာဝန်နှင့် သွားတွေ့ခဲ့တာကိုး။

 
သူ့ကို လက်ထပ်ရန်  အဖိုးဟော်က ခွဲစိတ်ကုသဖို့နဲ့ အကျပ်ကိုင်ခဲ့ တာကြောင့် ဒီလက်ထပ်ပွဲကို သူမငြင်းတာ မထူးဆန်းတော့ပေ။

 နောက်ဆုံးတွင် အဘိုးဟော်က သူ့ကတိအတိုင်း လုပ်မည်ဟု  အလျှော့ပေးလိုက်လျောခဲ့ပေမယ့် သူ မကျေနပ်သည်ကို ဖော်ပြဖို့ သူ့မြေးကို တောက်လျှောက် ဆူပွက်နေသည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက အဖိုးဟော် ဆူပူနေပေမယ့် ခွဲစိတ်တော့မည်ဆိုသဖြင့် အပြုံးမပျက်ပဲ ဘာမှပြန်မပြောပဲ ဆူပူသမျှကို နားထောင်နေသည်။

ဖိုးဖိုးဟော်လို စိတ်ဓါတ်ပြင်းပြန်ပြီး အားအင်ရှိနေသေးသူက ခွဲစိတ်ဖို့ အထိ လိုအပ်နေမည်ဟု ဝမ်ယာ လုံးဝမသိခဲ့ပေ။
ဖြစ်နိုင်တာက သူ့အဖိုး ခွဲစိတ်ကုသမှုကိုခံယူတော့မှာဖြစ်လို့ သူ ပျော်ရွှင်နေတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားသည်။

ဆူလို့ဝမှ ဖိုးဖိုးဟော်က သူ့အနောက်က အိမ်တော်ထိန်းကို လှမ်းခေါ်ကာ ခြံထဲလမ်းလျှောက်ဖို့ ထွက်သွားကြသည်။

 ဝမ်ယာသည် ဘိုးဘိုးဟော်ကို အလွန်နှစ်သက်သဘောကျသည်။ ဘိုးဘိုးဟော်၏ဘဝသည် နေဝင်ချိန် ရောက်နေပြီဖြစ်သော်လည်း သူက ကြံခိုင်ကာ အကောင်းမြင်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့အဖိုးကို သိပ်ချစ်တာ အံ့သြစရာမဟုတ်ပါ။

ထမင်းဝိုင်းတွင် သူတို့ နှစ်ယောက်တည်းသာကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ဝမ်ယာ အိုးတိုးအမ်းတမ်းဖြစ်နေမိသည်။  ညစာစားပြီးတော့ ဝမ်ယာက အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်လာပြီး ရေချိုးကာ အိပ်ယာထက်တက်ပြီး စောင်ဖြင့် ကိုယ်ကို လုံအောင် ပတ်ကာ အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားနေတော့သည်။

သူ့အနောက်ပေါက်လေးက နာနေတုန်းဖြစ်သောကြောင့် ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ကို အတင်းအကျပ် စားတာကို မခံနိုင်သေးပေ။ ပြီးတော့ သူ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရင် ဟော်ယွမ်တုန်းက ကားပေါ်မှာ သူပြောခဲ့တာကို မေ့သွားဖို့ တိတ်တိတ်လေး မျှော်လင့်နေမိသည်။

ဝမ်ယာက အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားပေမယ့် ထိတ်လန့်နေသောကြောင့် အိပ်မပျော်ဖြစ်နေသည်။ သူ ခဏစောင့်ကြည့်နေပေမယ့် ဟော်ယွမ်တုန်းက အိပ်ခန်းထဲ ဝင်မလာသဖြင့် ဝမ်ယာ စိတ်အေးသွားပြီး အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

ညသန်းခေါင် သူနိုးလာတော့ သူ့ဘေးက အိပ်ယာမှာ ဟော်ယွမ်တုန်း မရှိပေ။ ဝမ်ယာ  တုန်လှုပ်သွားပြီးစောင်ကို ဖယ်ကာ  အိပ်ရာမှ ထ ထွက်ခဲ့ သည်။ ဝရန်တာတွင် ဟော်ယွမ်တုန်းတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်ကာ စီးကရက်သောက်ရင်း ညကောင်းကင်ကို တစ်ယောက်တည်း ငေးကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဝမ်ယာသည် ဟော်ယွမ်တုန်း၏ အနောက်ဘက်တွင် တိတ်တတ်လေး ရပ်ကာ ငေးကြည့်နေလိုက်သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက ဟိုးအဝေးက ကောင်းကင်ကို မျှော်ငေးနေပုံရသည်။  သူ၏လက်ထဲရှိ စီးကရက်၏ ခပ်မှိန်မှိန် မီးထဲမှ မီးခိုးများသည် တငွေ့ငွေ့ထွက်ကာ အမှောင်ထဲ လွင့်နေသည်။  ထိုလူ၏ နောက်ကျောသည်ဖြောင့်မတ်နေဆဲဖြစ် သော်လည်း မှောင်မိုက်သည့် ညနက်နက်ကဲ့သို့ တစ်စုံတစ်ခု ဖိစီးကာ လေးလံနေပုံရသည်။

ဝမ်ယာ ဆေးရုံမှာ သူ့ကို ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့စဉ်ကလည်း အခုလို ခံစားခဲ့ရတာဖြစ်သည်။  

ဝမ်ယာ သူ့ခြေထောက်ကို အသာ ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။ သူ့ကြောင့် ဟော်ယွမ်တုန်း အနှောက်ယှက်ဖြစ်မလား၊ မဖြစ်ဘူးလားဆိုတာ သူ တွေးနေမိသည်။

 ဟော်ယွမ်တုန်းက ရုတ်တရက် သူ့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ? အိပ်လို့ မရဘူးလား"  

ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်ပြီးငုံ့ကိုင်းကာ ဝမ်ယာ၏
 မျက်နှာလေးကို လက်နှင့် အသာယာထိကိုင်ကာ မေးလိုက်သည်။

သူ့အသံက ထူးထူးခြားခြားနူးညံ့သိမ်မွေ့ နေသည်။ ဝမ်ယာက အိပ်မက်မက်နေသလားလို့ ထင်ပြီး နိုးလာစေဖို့ ခေါင်းကို ခါယမ်းလိုက်မိသည်။ ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏ ဆံပင်များကို ဖွဖွပွတ်သပ်ကာ ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။


 " မင်းကို ဖက်မထားလို့ ဟိုလို မလုပ်လို့ အိပ်မပျော်တာလား။  "

သူ၏ရယ်မောသံက  မကောင်းသည့် နိမိတ်ကို ထင်ဟပ်နေသည်။ ဝမ်ယာက ဒီလူရဲ့တကယ့်ပုံစံက ဘာလဲဆိုတာ သံသယဝင်လာမိပြန်သည်။ ဆွေးငေးနေတဲ့ပုံစံလား။ သူ့ကို ချစ်တင်းနှောဖို့ တက်ကြွနေတဲ့ပုံစံလား။ ဘယ်ဟာက ဟော်ယွမ်တုန်း အစစ်အမှန်လဲ။

ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ကို ခုတင်ပေါ် ပွေ့ချီလာပြီး လဲလျောင်းလိုက်စေ သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ အရင်ညကလို တခါတည်း တန်းမဝင်လိုက်ပဲ သူ့ခြေထောက်တွေကို ကားလိုက်စေသည်။ ပြီးတော့ သူက နိုးဆွပေးပြီးနောက် သူ့လိင်တံကို ဝမ်ယာ၏ အနောက်ပေါက်မှာ တေ့ကာ ဖြည်းညှင်းစွာ သွင်းလိုက်သည်။ သူ့လိင်တံက ဝမ်ယာ၏ ကိုယ်ထဲကို လုံးဝ ဝင်ရောက်သွားပြီး ခဏငြိမ်ပြီး ဝမ်ယာ နေရသက်သာအောင် လုပ်ပေးပြီးမှ မှန်မှန် အသွင်းထုတ်လုပ်တော့သည်။

ဒီလို ညင်သာသောဆက်ဆံမှုကြောင့် ဝမ်ယာက ပထမညလို နာကျင်မှုကို မခံစားရပဲ သူ့ကိုယ်ထဲက တလှိုက်လှိုက်တက်လာသည့် ခံစားချက်များကို ကောင်းစွာ ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့ရဲ့ကျွမ်းကျင်တဲ့လှုံ့ဆော်မှုနဲ့ ဆက်ဆံမှုက ဝမ်ယာ၏ စိတ်တွေကို လွှင့်မျှောသွားစေပြီး လေထဲ လွှင့်မျှောနေသလို ခံစားရစေသည်။ ဝမ်ယာ၏ မျက်ဝန်းများထဲ မျက်ရည်စတို့ဝေ့ဝဲလာပြီး သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကိုသာ အားကိုးတကြီး ဖက်တွယ်ထားမိတော့သည်။ ဒီနည်းနဲ့မှ သူ့ရင်ထဲက ခံစားချက်လှီုင်းလုံးကြီးကို တောင့်ခံထားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

ဟော်ယွမ်တုန်းက သူ့ ခံစားချက်မြင့်တက်လာပုံကို မျက်ဝန်းနက်နက် တွေဖြင့် စိုက်ကြည့်ကာ သူ့ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပြင်းထန် လာပြီး ပိုနက်ရှိုင်းလာခဲ့သည်။ ဝမ်ယာ၏ ကိုယ်ထဲက ခံစားချက်ကောင်းစေ တဲ့နေရာတွေကို ဆက်တိုက် ထိုးဆောင့်နေတော့သည်။

ဒီလိုမျိုးနှိပ်စက်မှုကို ဝမ်ယာ ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်ပဲ ညည်းညူလိုက် မိတော့သည်။

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏ နူတ်ခမ်းများကို ဖွဖွကိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။


    " ငါ့နာမည်ကို ခေါ်ပါ"  

ဝမ်ယာ၏ အသိစိတ်တို့ ဝေဝါးကာ ပြင်းထန်သော ခံစားချက်ကြား မျှောလွင့်ရင်း သူ ခိုင်းသည့်အတိုင်း လုပ်လိုက်မိတော့သည်။ အရင်ညက သူခေါ်ခိုင်းတာကို အခု ဝမ်ယာ ခေါ်လိုက်မိတော့သည်။

 " အစ်ကိုကြီး ... "

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏ နူတ်မှ ထိုစကားထွက်လာတော့ စူးရှနက်ရှိုင်းစွာ ငေးကြည့်နေမိသည်။ ဟော်ယွမ်တုန်း၏ မြန်ဆန်သော ဆောင့်ချက်ကြောင့် မကြာခင် နှစ်ယောက်လုံး အထွပ်ထိပ်ကို တပြိုင်တည်းရောက်သွားတော့သည်။

ဟော်ယွမ်တုန်းက ဝမ်ယာ၏ ဘေးကို လှဲချလိုက်ပြီး သူ့လက်မောင်းကြားထဲ ဝမ်ယာကို ပွေ့ဖက်ကာ ကျောပြင်လေးကို အဆက်မပြတ်ပွတ်သပ်ပေးနေပြီး ဝမ်ယာကို လျှာနှင့် လျက်ပေးနေမိသည်။

ဝမ်ယာသည် ခုလို နွေးထွေးသည့် အပွေ့အဖက်ကြားတွင် သက်တောင့်သက်သာရှိသည်ဟု ခံစားရပြီး နောက်တကြိမ် အိပ်ပျော်သွားပြန်သည်။ ဟော်ယွမ်တုန်း သူ့ကိုရေချိုးခန်းထဲ ပွေ့ချီကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးချိန် မှာ လုံးဝ နိုးမလာတော့ပေ။

 နောက်တစ်နေ့တွင် ဝမ်ယာသည် ဟော်ယွမ်တုန်းကို အေးဆေးစွာ ရင်ဆိုင်နိုင် ခဲ့သည်။ အနည်းဆုံး မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ အေးဆေးတည်ငြိမ်တဲ့ပုံမျိုး ဟန်ဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။  ဟော်ယွမ်တုန်းရဲ့အဝတ်အစားကို သူ ကူညီဝတ်ပေးခဲ့ပြီး လည်စည်းကို စည်းပေးခဲ့လို့ ဟော်ယွမ်တုန်းဆီက အနမ်းဖြင့် ချီးကျူးခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။

ဝမ်ယာက မျက်လွှာချကာ သူ့ကို လျစ်လျူရှုလိုက်သည်။


ဟော်ယွမ်တုန်းသည် သူ၏တိတ်ဆိတ်မှုနှင့်နေသားတကျဖြစ်နေပုံရသည်။ သူဝတ်ဆင်ပြီးနောက် ဝမ်ယာ၏ လက်ကိုကိုင်ကာ အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့သည်။

ယနေ့ သူတို့က  အဘိုးဟော်ကိုဆေးရုံသို့ခေါ်သွားပြီး စစ်ဆေးပြီးနောက် ည်ခွဲစိတ်ကုသမှုခံယူရမည်ဖြစ်သည်။

လှေကားထစ်များကိုနင်းကာ အတူဆင်းလာရင်း ဟော်ယွမ်တုန်းသည် ဝမ်ယာ၏  လက်စွပ်ဝတ်ထားသော လက်ကို ိုနူးညံ့စွာထိလိုက်ပြီးကြည့်လိုက်သည်။  

 "ဖားကလေး မင်း အဘိုးကို ဂရုစိုက်ရမယ်နော်။ နောက်ပိုင်း မင်း အိမ်မှာပဲ နေပေးလို့ရမလား "

အကယ်၍ သူ အိမ်မှာပဲ နေရမည်ဆိုလျှင် အလုပ်မှ ထွက် ရမည်ဖြစ်သည်။ သူတို့က ဒီဟာကို အရင်က မဆွေးနွေးဖူးပေ။ ဒီမေးခွန်းအတွက် သူ ဖြေစရာမရှိသောကြောင့် ဝမ်ယာက ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်ကာ ထိုနေရာတွင် ရပ်ကာ ကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။

======================