ZORA SARILDIK/TAMAMLANDI

1-KIRIK KALPLER DURAĞI

Okumaya başladığınız tarihi bırakabilirsiniz

9 SENE ÖNCE

Sevmenin çok da güzel bir şey olmadığını onun doğum gününde öğreneceğimden habersizdim...

Bugün çok güzel bir güne uyandım. Her sabahımdan daha mutlu ve heyecanlı kalktım yataktan. İçimde derin bir neşe vardı, çünkü bugün aşık olduğum adamın doğum günüydü.

Ona uzaktan bakıp doğum gününü kutlayacaktım yine, ama olsun aynı havayı solumak da güzeldi. Kendimi böyle avutuyordum.

Banyoda işlerimi halledip çıktım odamdan. Bayağı erken kalkmamın sebebi babamdı.
Babam genelde öğünü olmayan bir adamdı. Dün zaten kim bilir kaçta geldi? Uyudu mu onu bile bilmiyorum. Mutfağa girip börek yaptım ona en sevdiğinden. Hastalansın yorgun düşsün istemiyordum. Böreğin ardından kahvaltıyı hazırlayıp çıktım mutfaktan babamı uyandırmak için, ama o çoktan uyanmış ve üzerine üniformasını giyinmişti. 

"Kızım ben geçiyorum acil bir operasyon var."

"Bir dakika baba."

Hemen mutfağa gidip taze yaptığım böreği fazla fazla koydum bir kaba.
Babamın eline tutuşurdum.

"Senin sayende askerlerimin midesi bayram ediyor kızım."

Gülümsedi babam, yorgun gözlerini gülümseme ile gizlemeye çalışır gibiydi.
O da yiyecekti bu börekten bunu çok iyi biliyordum onun da bir mutluluğu vardı içimde.

"Afiyet olsun baba, dikkat et." Diyerek yolcu ettim babamı.

Ablam ve abim hâlâ uyuyordu ikisi de yorgundu. Ablamda çiçeği burnunda bir ana okul öğretmeniydi, çok sevdiği çocuklar onu yorgun düşürse de mesleğine âşıktı.
Bugün izinliydi bol bol dinlenmekti amacı. Abimin de öğleden sonra stajı vardı.

"Hadi kahvaltı hazır!" Diyerek uyandırdım onları biraz zor olsa da. O arada yemek kokularından kurtulmak için banyoya attım kendimi. Islak saçlarımı kurutmaya vaktim yoktu. Formalarımı giyip montumun fermuarını çektim. Boynuma atkımı sarıp çantamı alarak aceleyle çıktım odamdan. Ne zaman erken kalksam geç kalıyordum ben okula.

Abimle ablam kahvaltı ediyordu. Abim beni gördüğünde alayla söylendi, "Yine geç kaldın dimi?" 

"Evet çıkıyorum ben afiyet olsun." diyerek ayaküstü veda ettim onlara

Ayakkabılarımı giyip doğruldum, Arya kapıda beni bekliyordu. Karşılıklı oturuyorduk onlarla.

"Börek yapmışsın yine obez oldu adam.'' dedi gülerek.

"Hadi Arya geç kaldık."

Çekiştirdim onu, okula pek hevesli biri değildi. Yağmurlu bir gündü şemsiye almamış olmam bugünün heyecanındandı. Geriye dönüp şemsiye alsak okula yetişemezdik. Montumu çıkarıp Arya ile kendime siper ettim. Lojmandan çıkarken nöbetçi olan Yavuz abiye selam verdik.

"Günaydın Yavuz abi."

"Günaydın kızlar da bu yağmurda otobüs beklemeyin şimdi, ekip bir olaya gidecek sizi bırakır." Bu ekipte o da vardı içime bir heyecan dolarken, Arya omzuma vurmuştu, susması için döndüm ona.