Kyungji's POV:
Энэ ах арай л хэтэрхий юм. За яахав ээ би өрөөнөөсөө гарахгүй, хоол ч идэхгүй байвал яахыг харъя аа. Нэгийгээ үзье Кёнсүү убба!
Доод давхраас Кёнсүү ах: Кёнжи, ээж хоолоо ид гэнэ ээ.
Би: Идэхгүй ээ.
Би тэр үдэшлэгт явахдаа л явна. Хэн юу гэх нь хамаагүй, би явмаар байна. Миний амьдралын эхний бөгөөд эцсийн үдэшлэг ч болж мэдэх болохоор.
Удалгүй гэнэт өрөөний хаалга онгойж хүн орж ирэв. Эргээд хартал Кёнсүү ах байв.
Би: Хнн.(дээшээ хялайж харах)
Кёнсүү ах: За, Кёнжи уучлаарай. Ах нь чамд санаа зовсондоо л тэгж хэлсэн шдээ.
Би: Ммм...
Кёнсүү ах: Одоо гомдохоо болио. Угаасаа чи одоо их өлсөж байгаа биз дээ. Тийм болохоор эвлэрье.
Би: Тэгвэл намайг үдэшлэгт явуул.
Кёнсүү ах: За ойлголоо. Эрхийн балай чинь(миний хамрыг чимхэх). Намайг дийлчихлээ шүү.
Би: Ёооё өвдөж байна.
Кёнсүү ах: За хурдан бууж ирээд хоолоо ид.
Би: За. Би гараа угаачихаад буулаа.
Кёнсүү ах миний өрөөнөөс гарч доошоо буув. Би шууд л Дарым руу зурвас бичив.
Би: Би зөвшөөрөл авчихсан шүү.
Дарым: Би ч гэсэн авчихсан.
Би: Тэгвэл тийшээ явах л үлдэх шив дээ. Үнэхээр их догдолж байна.
Дарым: Гэхдээ нэг юм байна аа.
Би: Тэгээд тэр чинь юу юм?
Дарым: Чамайг миний найз охин гээд бодцон.
Би: Айн? Тэгдэг нь яаж байгаан?
Дарым: Харин юм ярьж байгаад л тийм болчихлоо.
Би: Өө тэгээд би найз залуутай гэж үдэшлэгт очоод ямар нэмэр байна аа?
Дарым: Одоо яахав дээ. Тэгээд болох л байлгүй дээ.
Би: За за. Юу ч гэсэн баярласан шүү. Маргааш ирж хувцас сонгож өгөөрэй.
Дарым: ОК.
Балай юм аа. Намайг найз залуутай гээд очвол хэн надад сайн болох вэ дээ. За яахав. Тэгсэн ч гэсэн би үдэшлэгт явна. Үнэхээр их догдолж байна. Яаж хувцаслах ёстой бол? Манай найз мэдэж байгаа байлгүй дээ.
YOU ARE READING
Fighter who against death
Teen FictionЭнэхүү өгүүллэг нь амьдралын үнэ цэнийг жоохон ч гэсэн ойлгуулна гэж найдъя. Гол дүрийн охин энэ жил төгсөх ангийн сурагч ба багаасаа л эмнэлэгээс салдаггүй байсан нэгэн. Гэнэтхэн нэг өдөр, 3 сар бүр өгдөг шинжилгээнийхээ хариуг авах гэж ирээд өөри...
