Δεν θα μιλούσαν στον Ντράκο, τουλάχιστον όχι ακόμα, θα τον άφηναν να φύγει και να βρει τον εαυτό του, του αξιζε άλλωστε είχε περάσει πολλά εξαετίας τους. Σηκώθηκαν νωρίς θα τον αποχαιρετούσαν και μετά θα άρχιζαν τις αλλαγές στην ζωή τους.
« θέλω να προσέχεις. Να στέλνεις γραμματα. Τελικά αποφάσισες ποσο καιρο θα κάτσεις? »
Η Ναρκυσσα ακουγόταν πραγματικά ταραγμένη για μια μάνα που έχει περάσει πολύ περισσότερα απο ένα απλό ταξίδι του γιού της.
« ναι, ναι και όχι. Θα γυρίσω όταν θα είμαι έτοιμος »
Αμετακλητος και αγέρωχος στεκόταν στην έξοδο του εμβληματικού αρχοντικού με την βαλίτσα του, έτοιμος να φύγει.
« είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις. Τα πράγματα εδώ θα είναι δύσκολα τον πρώτο καιρό »
Κοίταξε τον πατέρα του. Καμία σκληρότητα, καμία έχθρα, μόνο βλέμμα ανδρικής αγάπης. Φενεται κρύο για να μην κάψει οτι αγγίξει.
« Λοιπον είναι ωρα να φύγω. Πρώτη στάση μου είναι η Αλεξάνδρια. Θα σας στείλω γράμμα απο εκει. Αντίο »
Αγκάλιασε την μητέρα του που του έκανε την χάρη να μην κλάψει. Αντάλλαξε μια χειραψία με τον πατέρα του και μετά και οι δύο έμειναν πίσω να τον βλέπουν να φεύγει πεζός και να σκέφτονται πως θα αλλάξουν όλα όσα έκαναν.
Προχώρησαν στο εσωτερικό οταν πια ήταν αόρατος στα μάτια τους.
« και τώρα απο τι αρχίζουμε? » η φωνή της Ναρκυσσα ηταν αυτή που δεν άφησε να τους κατακλύσει η σιωπή του άδειου σπιτιού
« απο όπου θες. Την τελευταία φορά που διάλεξα εγώ την κινηση για το μέλλον μας μάλλον δεν τα πήγα και πολυ καλά »
« ει έκανες αυτό που τότε φαινόταν πιο σωστό δεν χρειάζεται να νοιώθεις ενοχές για πάντα άλλωστε και εγώ συμφώνησα και δεν έκανα καμία κινηση για να σε εμποδίσω. Η απόφαση ήταν κοινή »
Δεν μπορούσε να καταλάβει πως γινόταν να ένοιωθε τόσο υπεύθυνος για κάτι που στην πραγματικότητα ηταν απόφαση των γωνιών τους και της ιδεολογίας που μεγάλωσαν.
« και πάλι, εσύ μας έσωσες, θέλω εσύ να πάρεις την απόφαση αυτή την φορά »
Ακουγόταν ειλικρινές και δίκαιο άλλωστε της άξιζε
« θέλω να βοηθήσεις με την αναστήλωση της σχολής. Προς το παρόν είναι το μοναδικό που μπορείς να κάνεις. »
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Χάρι Πότερ : Η αγάπη ενός θανατοφάγου
Fanfiction> γιατί όλοι έλεγαν το ίδιο πράγμα όταν η Ναρκυσσα τους εξηγούσε ότι την αγαπούσε την αγαπάει και θα την αγαπάει? Δεν την ένοιαζε πιά αυτη έβλεπε στα μάτια του την αγάπη του και αυτο της έφτανε. Και μέσα της ήξερε οτι δεν θα σταματούσε ουτε αυτη να...
