Chapter 12

78 3 0
                                    

In months of having a relationship with him, we never did a kiss as intimate as that. Yes, we still kiss but not to the point where it led us to that. Parang kinapitan kaagad ako ng matinding hiya dahil sa biglang bumigay ang katawan ko.

Added by his coldness and his eagerness. Pareho kaming nawala sa isa't isa, hindi na napansin pa ang mga naging kilos.

I am aware with what's happening but I didn't got a chance to control myself. Nagtanong lang naman ako sa kanya pero ganoon kaagad ang kinalabasan.

Silence enveloped us after that. Pareho kaming walang kibo habang iyong mga braso niya ay nakapulupot na sa akin ngayon. I can feel his breath on my neck, sending some shivers to my body. Natutulala lang ako habang nararamdaman iyon.

Hindi ko alam kung paano na naman ako makakapagsalita. Earlier was my chance to ask him about everything. Pero dinala niya ako sa ganoong pangyayari. And he knows that I feel uncomfortable after doing that.

Isang nakakahiyang pangyayari.

"I'm really sorry," he apologized. Napatango ako saka marahang inalis ang isa niyang braso sa akin.

I sat on the bed. Napasunod siya sa naging kilos ko habang nakalapit pa rin ang sarili niya sa akin.

Isinuot kong muli ang pang-itaas na parang nakuha na ng oras kanina ang lahat ng hiya ko kaya na nagagawa iyon habang nakatingin siya. Napabuntong hininga ako saka tumayo. He followed me and then grabbed my wrist softly.

"Wait. Are you mad?" he asked using his soft tone. Walang bahid ng kahit na anong galit doon.

Pumunta ito sa harapan ko habang hawak-hawak pa rin ang kamay ko. He stared at me, confused about what's my main reason why I am acting like this.

"No, I am not. Uuwi na lang muna ako siguro. You can call me later or text me. Magpapahinga lang ako muna." I grabbed my wrist from him but he pulled it again.

"Love, we can have a peaceful talk here. Are you afraid that I might do that again to you?" Hindi ako nakasagot at nanatiling diretso lang ang paningin sa kanya. His hands touched my cheek as if assuring me that it won't happen again.

Hindi naman iyon ang gusto kong masiguro sa kanya. I trust him and when he say that he'll not do it again, he will fulfill it. May tiwala naman ako sa kanya pero kasi, iba ang gusto kong marinig sa kanya.

"I'll just go home. Thanks for the dinner. I'm sorry if I can't stay here with you," saad ko bago gumawad sa kanya ng halik.

I bit my lip and then finally thought of my decision about the vacation abroad. I think, this is finally the time that I will say it to him. Ayokong umasa siya sa wala.

"And about the vacation abroad, I don't think I can go with you. I have fully loaded scheds at the last week of the month so huwag na muna nating ituloy this month," dagdag ko pa. His brows furrowed. Parang bigla itong nakarinig ng hindi magandang balita.

Totoo naman kasing busy ako sa huling linggo ng buwan. I can't just take some vacation and leave all of it. Malaking mawawala sa akin kung lumiban ako sa ganoong schedule kaya mas importante sa akin iyon.

Napahilamos ito sa mukha at itinuon sa ibang direksyon ang tingin. I can sense that he's a bit mad now but he's trying to control it since he's with me.

Hindi naman ako natatakot sa kanya. All he did to me for this entire months of relationship is he controlled himself to not be harsh to me as always.

"Tell me. Ang pag-aaral ko ba sa abroad ang dahilan nito? I already said that I still have no confirmation yet. Huwag naman ganyan, Phoebe. That's the only time we can have a week for each other." Iyong kanyang mukha ay tila nagmamakaawa na.

Once in a Lifetime (Valdemora Series #5)Where stories live. Discover now