sooshu fanfic myanmar

tl or fl

ကားေပၚကေန ကေလးရဲ႕ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမႈေတြကို ၾကည့္ေနတုန္း

jin:အား  အ အဟြတ္
ရင့္ဘတ္ေတြေအာင့္လာကာ ေခ်ာင္းတစ္ခါေလာက္ဆိုးသည္။ ပါးစပ္ထဲက ငန္က်ိက်ိနဲ႔မို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့

jin:ေသြးေတြ။
ကိုယ့္ဟာကိုယ္မယံုနိုင္ပါ။

jin'pov
ငါ...ငါ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။ ေသေလာက္တဲ့ေရာဂါေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။
ထိုစဥ္ သူဆီလာေနတဲ့ shuေလးေၾကာင့္

ေသြးေတြကို ေသခ်ာသုတ္ကာ မူမျပတ္ေနလိုက္သည္။

ဒီတစ္ခါ က်မထိုင္ေနတဲ့ ဘက္ကတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ကာ က်မေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ၿပီး

shu:jin ခ်စ္တယ္။

jin:မယံုပါဘူး။

shu:ယံုေအာင္သက္ေသျပမယ္။

က်မရဲ႕မ်က္နွာျပင္တစ္ခုလံုး အနမ္းမိုးေတြ႐ြာက်သလို တမြမြနဲ႔မြစိတက္ေအာင္နမ္းေနတာေၾကာင့္ က်မရဲ႕မ်က္နွာမွာလည္း အၿပံဳးႀကိးၿပံဳးမိသည္။
shu:ေျပၿပီလား။

jin:ဒီတစ္ခါပဲေနာ္ ေနာက္တစ္ခါမရဘူး။

တီ ..တီ ၀င္လာတဲ့ဖုန္းေၾကာင့္

jin:ခ်စ္ခဏေနာ္။

shu:ရပါတယ္ရွင့္။
သူ႔ေနရာေလးမွာေျပာင္းထိုင္ၿပီး ခါးပတ္ေလးပတ္ကာ က်မကိုမ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနမႈေၾကာင့္ ကိုယိ့ဟာကိုယ္ေတြးရင္သေဘာက်ရျပန္သည္။
ဒါေပမယ့္တစ္ဖက္ျခမ္းမွေျပာလိုက္ေသာ၀ကားေျ၇ာင့္ ဖုန္းပါလြတ္က်သြားသည္ထိ လန္႔သြားသည္။

jin:ဟုတ္ ဘယ္ေဆးရံုပို႔ဘိုက္တာလည္းဟင္။ ဟုတ္ ဟုတ္

minnieတစ္ေယာက္barမွာရန္ျဖစ္ရင္း ဓားထိုးခံရတယ္တဲ့လား။

Jin:s...shuဓားထိုးခံရလို႔။

shu:ဘယ္ေဆးရံုမွာလည္း။ သြားမယ္ေလ။

လူလည္းခ်ီတံုခ်တံုနဲ႔ေမာင္းလာတာ။ ေဆးရံုေရာက္လို႔ေရာက္မွန္းမသိ

Jin:ဆရာမ ဓားထိုးခံရတဲ့ လူနာ

doc:ေၾသာ္။ အေရးေပၚခန္းမွာပါ။

jin:တစ္ေယာက္ အေရးေပၚခန္းေရာက္ေတာ့။

so:jin