Τα Διηγήματα Μου

Εκει που δεν το Περιμένεις

Ήταν Δευτέρα, 21 Νοεμβρίου 2016. Άλλη μια κουραστική βάρδια έφτασε στο τέλος της, άλλη μια κουραστική εβδομάδα ξεκινούσε. Ο Πέτρος βγήκε απ' το ξενοδοχείο και κατευθύνθηκε προς το υπηρεσιακό βαν που μετέφερε τους εργαζόμενους στον πιο κοντινό σταθμό του τρένου, στο Μαρούσι. Μια ομάδα από καμαριέρες περίμενε ήδη να επιβιβαστεί στο όχημα, κουτσομπολεύοντας μεταξύ τους τα περί της δουλειάς και γελώντας. Ο Πέτρος πλησίασε και έλαβε μέρος στη συζήτηση κάνοντας τες όλες να γελάνε με τα αστεία του. Αν και ήταν οι περισσότερες μεγαλύτερες σε ηλικία, τα πήγαινε καλά με όλο το προσωπικό του ξενοδοχείου και όλοι είχαν να πουν μια καλή κουβέντα για αυτόν.

Μπήκαν όλοι μαζί στο βαν και εκείνο ξεκίνησε το συνηθισμένο δρομολόγιο του. Στη διαδρομή τα ανέκδοτα του Πέτρου συνεχίστηκαν και η παρέα του ξεκαρδιζόταν στα γέλια.

«Θα σου γνωρίσω την κόρη μου.» του είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου μία από τις καμαριέρες, η Άννα. «Της χρειάζεται λίγο γέλιο.»

Κι άλλο προξενιό; Είπε από μέσα του ο Πέτρος. Όλες από εκεί μέσα, όσες είχαν κόρη νέα και όμορφη ήθελαν να του τη γνωρίσουν. 

«Γιατί, δεν γελάει;» ρώτησε την Άννα.

«Τον τελευταίο καιρό καθόλου. Βγήκε πρόσφατα από μια πολύ δύσκολη σχέση και πιο πολύ κλαίει θα έλεγα.»

Χμμ... Μια πληγωμένη καρδιά. Σαν εμένα. Σκέφτηκε ο Πέτρος.

Ο ίδιος δεν έκλαιγε ακριβώς, αλλά είχε κι εκείνος χωρίσει πριν από τέσσερις μήνες, από μια μακροχρόνια σχέση και μπορούσε ίσως να βοηθήσει εκείνη την κοπέλα να νιώσει καλύτερα. Και ότι ήθελε προκύψει.

«Έχει Φέισμπουκ;» ρώτησε τη συνάδελφο του. 

«Ναι. Μισό λεπτό να στη δείξω.» είπε εκείνη και έβγαλε το κινητό της. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα του έδειξε το προφίλ της. Ο Πέτρος έμεινε άφωνος. Η Ελπίδα Πετροπούλου, όπως ήταν το όνομα της, είχε μεγάλα καστανά μάτια και μακριά, σπαστά καστανά μαλλιά. Στο πρόσωπο της υπήρχε μια παιδική αθωότητα και συγχρόνως μια κρυμμένη θηλυκότητα. Ήταν βαμμένη πολύ διακριτικά, σε αντίθεση με άλλες κοπέλες που έβλεπε στο Φέισμπουκ και είχαν τόνους μακιγιάζ και κραγιόν πάνω τους.

«Ωραία. Θα της στείλω αίτημα.» είπε ο Πέτρος και έβγαλε το δικό του κινητό.

Η Ελπίδα δεν είχε διάθεση να πάει στη σχολή εκείνη τη μέρα. Είχε βαρεθεί αυτή τη μονοτονία τον τελευταίο καιρό. Πρόσφατα χώρισε με τον πρώην της, τον Μάνο, για έκτη συνεχόμενη φορά! Αυτή τη φορά όμως, θα ήταν σίγουρα η οριστική. Γιατί ο Μάνος είχε κάνει τόσα λάθη στο παρελθόν, και είχε περάσει τόσος καιρός μέχρι να την θυμηθεί ξανά και να της στείλει, που τελικά η Ελπίδα συνειδητοποίησε ότι δεν ένιωθε τίποτα πια για εκείνον. Είχε τελειώσει.