Είχα πολύ καιρό να ανεβάσω σε αυτό το βιβλίο. Για την ακρίβεια, το τελευταίο διήγημα που ανέβασα ήταν "Ο Γιος του Άη Βασίλη" πέρσι τα Χριστούγεννα! Δηλαδή, ακριβώς ένα χρόνο πριν. Φέτος όμως δεν θα ανεβάσω κάτι Χριστουγεννιάτικο, γιατί δεν τα γιόρτασα ιδιαίτερα, με αυτή την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε δεν λες ότι μπήκα και σε γιορτινή διάθεση... Βασικά μπορεί και να φαντάζεστε πως είναι Χριστούγεννα στην ιστορία, δεν διευκρινίζω ότι όντως δεν είναι...😆
Το διήγημα που θα διαβάσετε, λοιπόν, είναι βασισμένο σε ένα όνειρο που είδα και στο τραγούδι On My Own των Three Days Grace. (Προτείνω να το ακούτε συγχρόνως αν και δεν είναι απαραίτητο). Δεν έγιναν έτσι ακριβώς τα πράγματα στο όνειρο μου, απλώς ήταν η έμπνευση που με έκαναν να φτιάξω στο μυαλό μου κάτι σαν βίντεο κλιπ για το τραγούδι. (Εν το μεταξύ πρώτη φορά στη ζωή μου που βάζω αγγλικό τίτλο σε ιστορία μου😋)
Τι διήγημα μας αφηγείται την ιστορία της Ευρυδίκης, μιας κοπέλας η οποία περιτριγυρίζεται από πολλά τοξικά άτομα με αποτέλεσμα να νιώθει μόνη και ψάχνει συνεχώς ευκαιρίες να δραπετεύσει. Η ευκαιρία της δίνεται σε μια εκδρομή που αναγκαστικά πηγαίνει με τους δήθεν φίλους της και το εξίσου καταπιεστικό και τοξικό αγόρι της. Ελπίζω να δείξετε επιείκεια καθώς από ότι σας είπα βασίζεται σε όνειρο, έτσι λογικό να φαίνεται λίγο τρελό όλο το story και πιθανόν να μετανιώσω που το ανέβασα!! 😅 Επίσης ελπίζω να μη σας φέρει πολλή μελαγχολία γιατί εμένα μου έφερε!! Για πάμε...!
*************************************************************************************
Το αυτοκίνητο κυλούσε στο στριφογυριστό δρόμο επάνω στο βουνό, σε ένα καταπράσινο τοπίο που όμως το χρώμα του χανόταν από έναν γκρίζο από σύννεφα ουρανό χωρίς ήλιο. Βράδιαζε.
Στο αυτοκίνητο καθόταν στο πίσω κάθισμα και χάζευε αφηρημένη το τοπίο που ολοένα και σκοτείνιαζε. Αναγκαστικοί συνεπιβάτες της ήταν τρία άτομα που γνώριζε πολύ καλά κι όμως ήταν σαν να μην τους ήξερε καθόλου. Το αγόρι της, ο κολλητός του και μια φίλη της. Θα έπρεπε να τους θεωρεί δικά της άτομα κι όμως, ήταν όλοι τους τοξικοί και την καταπίεζαν, όπως γινόταν ακριβώς και στο σπίτι της.
Οι ευτυχισμένες της αναμνήσεις φάνταζαν τόσο μακρινές, που της φαινόταν σαν να ανήκαν σε κάποια άλλη. Σαν να είχε χάσει την ψυχή της -και αυτό κανένας δεν το ήξερε. Σε κανέναν δεν μπορούσε να μιλήσει γιατί κανείς δεν θα την καταλάβαινε. Ήταν αναγκασμένη να λέει ψέματα και να παριστάνει συνεχώς κάποια άλλη για να πιστεύουν πως όλα πήγαιναν καλά.
VOUS LISEZ
Τα Διηγήματα Μου
NouvellesΣε αυτό το βιβλίο θα βρείτε διάφορα διηγήματα με τα οποία έχω συμμετάσχει είτε σε διαγωνισμούς, είτε έχω γράψει για λόγους ψυχαγωγίας. Μπορείτε να διαβάσετε ένα από αυτά, όλα τους, η όσα από αυτά θέλετε και σας αρέσουν, αφού είναι διαφόρων ειδών. ~Π...
