" မျပန္ေသးဘူးလား..."
ေနရာကထရပ္ရင္းေမးတဲ့ေဘးကေကာင္ေလးကို စာငံု႕ကူးေနရာကေမာ့ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးျပလိုက္သည္။
" ဒီတစ္ေန႕စာေတာ့ အၿပီးကူးသြားမွျဖစ္မယ္... အေၾကြးေတြထပ္ေနၿပီ"
" ရပါေသးတယ္... ဆရာက ဒီအပတ္အခ်ိန္မွထပ္မပါေတာ့တာ... ငါနဲ႕တူတူလိုုက္ခဲ့မလား... လမ္းႀကံဳပို႕ေပးမယ္ေလ "
" အာ...ရတယ္... ဒီေန႕ကားယူလာတယ္...ေက်းဇူးပဲ ..."
'' ၿပီးေရာေလ ... see you ''
ေကာင္ေလးကၿပံဳးၿပီးလက္ျပကာ ထြက္သြားသည္။
ဒီေက်ာင္းကိုေရာက္မွ သိကၽြမ္းခင္မင္တဲ့လူကေတာ့ပိုမ်ားလာေပမယ့္ အရင္ကလိုစိတ္ေရာကိုယ္ပါ နီးကပ္စြာေပါင္းသင္းျဖစ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ မရွိသေလာက္နည္းသြားရေလသည္။
ခံုတန္းတစ္ခုထဲကပ္လ်က္ ႏွစ္ခါေလာက္ထိုင္ျဖစ္လ်င္ ေက်ာင္းထဲကမုန္႕ဆိုင္ေတြမွာ တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္မ်က္မွန္းတန္းမိရင္ အလိုလိုပင္ခင္မင္သိကၽြမ္းသြားေတာ့တာပင္။ဘယ္သူနဲ႕မွ စြဲစြဲၿမဲၿမဲမတြဲျဖစ္ပဲ ႀကံဳရာလူနဲ႕ႀကံဳသလို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာေနလိုက္တာက အက်င့္ပင္ျဖစ္ေနၿပီ။
White Board ကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ေနာက္ထပ္စာတစ္မ်က္ႏွာေလာက္ကူးၿပီးေတာ့ အတန္းထဲမွာလူမက်န္သေလာက္ျဖစ္သြားၿပီ။လက္လည္းအေတာ္ေညာင္းသြားၿပီ....။
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ခ်ိဳးကာ အေညာင္းအညာေျဖၿပီး စားပြဲေပၚေမးေထာက္လ်က္ ေက်ာင္းသားေတြျဖတ္သန္းသြားလာေနၾကတဲ့ အခန္းအျပင္ဘက္ကုိေငးရင္းက စာဆက္ကူးဖို႕ပ်င္းလာရသည္။
ျပန္ရင္ေကာင္းမလား .... ဟိုေကာင္ေလးေျပာသလို ဆရာ့အခ်ိန္ကဒီတစ္ပတ္အတြက္ဒီေန႕ေနာက္ဆံုးပဲဟာ ... စာေမးဦးမွာမွမဟုတ္ပဲ ...
ကိုယ့္အေတြးကိုယ္သေဘာက်ကာ ၿပံဳးစိစိျဖစ္ေနတုန္း... အေရွ႕ကျဖတ္သြားတဲ့ေကာင္မေလးက သူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္တယ္ထင္ၿပီး လာၿပံဳးျပေနတာမို႕ ၿပံဳးလက္စနဲ႕ေရာေယာင္ေပါင္ေယာင္ျပန္ၿပံဳးျပရင္း ရယ္ခ်င္ခ်င္ ...
ဟာသေတြပဲ...
စာအုပ္ေတြကိုသိမ္း .. အခုထိမျပန္ေသးပဲ စာအုပ္ဖတ္ေနတဲ့ဆရာ့ကိုႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
