“အဟမ္း …ဟိုေလ ေျပာစရာရွိတယ္”
စေန စာအုပ္ကို လက္ကမခ်ေသးဘဲ အသံလာရာ ေနာက္ေက်ာဖက္ဆီသို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႕ရဲ႕ ဓားစာခံ သို႔မဟုတ္ ဘာကိုမွအေၾကာက္အလန႔္မရွိေသာ ထိုေကာင္မေလး။ အျဖဴေရာင္ ဂါဝန္ရွည္က ေပ်ာင္းသြဲ႕ေသာ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးအစားႏွင့္လိုက္ဖက္လြန္းလွသျဖင့္ စေန ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ တပည့္တစ္ေယာက္ကို အဝတ္အစားဝယ္ေပးဖို႔လႊတ္လိုက္စဥ္က သူကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာအေသးစိတ္ေျပာျပလိုက္သည္။ ဒီလိုဂါဝန္လွလွေလးေတြကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မွန္း သူသိပါသည္။ ဟို အေဝးကေန ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ၾကည့္စဥ္တုန္းကေပါ့။
“ဘာကိစၥလဲ ”
စေန ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ သူ႕ပုံစံအတိုင္း သြက္သြက္ေလး လွမ္းလာကာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ပူဆာေတာ့သည္။
“ရွင္ ကြၽန္မကို ဒီကြၽန္းေပၚလိုက္မပို႔ခ်င္ဘူးလား”
“မပို႔ခ်င္ဘူး”
“ဟင္ …အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႕ ကြၽန္မပ်င္းလို႔ပါ ေလးငါးရက္ေလာက္ရွိၿပီေလ အိမ္ႀကီးထဲမွာပဲ ေနရတာ ကြၽန္မထြက္မေျပးပါဘူး ကတိေပးတယ္ ”
“မင္းကိုယ္မင္းမ်ား အပန္းေျဖခရီးထြက္လာတယ္ထင္ေနသလားဟင္ ကိုယ္မင္းကို ျပန္ေပးဆြဲလာတာ သေဘာေပါက္ရဲ႕လားေဒၚဆူးရစ္သြယ္”
“မပို႔ခ်င္လဲေနေပါ့ …ဒါနဲ႕ေမးရဦးမယ္ ကြၽန္မနာမည္ကို ဘယ္လိုစုံစမ္းလို႔ရတာလဲဟင္ ”
“ေျပာၿပီးပါေကာ ေဟာဒီပင္လယ္ထဲမွာ အပ္က်တာကအစ ကိုယ္သိတယ္လို႔ ”
“အပိုေတြ …တကယ္လည္းမသိဘဲနဲ႕”
“မင္း ဘာေျပာတယ္”
“ဟုတ္တယ္ေလ ရွင္အကုန္သိတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မကိုဘာလို႔ ဦးသန႔္ရွင္းနိုင္က စလင္းျပာစံအိမ္ကို ေပးခဲ့ရတာလဲ ၿပီးေတာ့ …”
“ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ”
“စလင္းျပာစံအိမ္နဲ႕ ျမျပာကြၽန္းက ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ရႈပ္ေထြးေနရတာလဲဟင္ သခ်ိဳင္းေျမကေရာ ဘာလို႔ကြၽန္းေပၚမွာရွိေနရတာလဲ ”
YOU ARE READING
A Gypsy's Palace(Normal)
General Fictionမြန်မာပြည်တောင်ဖျားကမော်ကင်းမျိုးနွယ်စုများနှင့်ကျိန်စာသင့်နေသောပုလဲများ၊သဲသောင်ဖြူအနားသတ်ထားတဲ့မြပြာရောင်ပင်လယ်ထဲကမြိတ်ကျွန်းစုပေါ်မှဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်
