"Donuyorum, ayaklarımda saplanmış acılar var."
Yaklaşık bir hafta olmuştu. Gidip geldiği yol üstünde sürekli birilerine rastlamak ve iblislerin vebalıymış gibi kendisinden uzaklaşmasını anlamlandırmak istemiyordu.
Bu aptal insan topluluğun arasına düştüğünden beri gün içerisinde üç beş kişiyi dövüp duruyordu. Tanrı biliyor ya, güçlerini kullanıp hepsini bir yumak yaparak fırlatmak istiyordu.
Üniversitenin kapısından geçeceği sıra kapı ağzında duran tanıdık bir adam ile tek kaşı havaya kalktı.
Kevin.
Elindeki sigarasını parmakları arasında döndürürken diğer elini siyah kumaş pantolonunun cebine sokmuştu.
Uzun zamandır genç kız ile karşı karşıya gelememiş, onun yerine peşindeki psikopat heriflerin izini sürmüştü. Deli gibi kızı arıyorlardı ve Kevin bu adamların kız ile ne yapmak istediklerini öğrenmek istiyordu.
En son sigarasından derince bir nefes çekmiş, is kokulu dumanı ciğerlerinde gezdirmişti. Dumanı üflediği sıra simsiyah saçları görmüştü.
Kıpkırmızı dudakları, bembeyaz teni hiç değişmemişti. Zaten sadece bir hafta olmuştu. Ne kadar çok değişmesini bekleyebilirdi? Hayır, neden yıllarca onu görmemiş gibi davranıyordu? Bunu da anlamıyordu.
Elindeki sigarayı çöp konteynerına bastırarak söndürmüş ve içine fırlatmıştı.
"Allia." diyerek birkaç adım attığı sıra genç kızın da kendisini fark ettiğini ve yanına geldiğini görmesi hoşuna gitmişti.
"Nasılsın?" dedi yalandan bir şekilde. Kendisine cevap veremeyeceğini bildiğinden rahat bir tavırla ellerini ceplerine sokmuş ve çapkınca gülmüştü.
Allia siyah gözlerini kıstı ve karşısındaki adamın gülüşüne baktıktan sonra düşünür gibi yapıp o da güldü.
"İyyeyim." dediğinde Kevin genç kızın cevap vermesine şaşırmışken Allia devam etti. " Sen, nasissın?" demişti.
Kevin, bu geri dönüş ile kendini tutamamış ve gülmeye başlamıştı. Tanrım, genç kızın bir şeyler öğrenme çabası ve bunu göstermeye çalışması gerçekten çok tatlıydı.
"Hadi gel sana içecek bir şeyler alayım." diyerek uzandı ve elini tuttu. Böylelikle o "malum" kelimeyi söylemekten kaçınmış ve kızın herkesin içinde kucağına atlama olasılığını ortadan kaldırmıştı.
Allia, genç adamın elini tutarken etraftaki şeylerin isimlerini söylemeye çalışıyordu, yine...
"Bang..." diyerek kenardaki bankı gösterdiğinde Kevin başını iki yana salladı.
"Ateş mi ediyorsun? Öyle değil, bank." dedi.
Allia, Kevin'ın kendisini onaylamadığını anlayınca kaşlarını çattı.
"Bang!" dedi inatla. Kevin şaşkınca kızın yüzüne baktı.
"Burası benim gezegenim Allia sonradan gelip bana artistlik taslayamazsın. " dediğinde Allia anlamayarak yüzüne bakınca derin bir nefes verip boştaki eliyle bankı gösterdi.
"Bang!" dedi pes edip onu taklit ederek. Allia bu cevap ile sesli bir şekilde güldüğünde Kevin onun bu tepkisine birkaç saniye şaşkınlıkla baktı.
Gerçekten, elin uzaylısı ne kadar da tatlıydı.
Güzel bir kafeye girdiklerinde birkaç saniye düşündü. Acaba neyli severdi. Masaya oturdular ve Allia bu seferde salondaki ekranı gösterdi.
YOU ARE READING
Bir Canavar Yarattın
Fantasy[TAMAMLANDI.] UZAYLI'DA 1: 28 Şubat 2022 "Atın onu." Hayatımız başkalarının avuçlarında bir oyuncak gibi... Zamanı gelince pilini tak, gülerek karşısına geç ve ona sahip olduğun en değerli şeymiş gibi davran. Pili bittiğinde ise...
