"Oradan bakınca nasıl gözüküyorum?
Buradan sen çok bir anlamsız..."
Patlayan camın keskin parçaları arkasında duran onca iblisi paramparça ettiğinde elmacık kemiğini çizen bir parça cam yüzünden, siyah kanı yüzünü kirletmişti.
Sağa sola koşup yardım çığlıkları atan iblislerin acı çığlıkları nedensizce onu da cesaretlendiriyor, çığlıklar kulağına doldukça gücün asıl sahibinin kendisi olduğunu hissediyordu.
Öyle de oldu...
Güç olması gereken yeri çoktan bulmuştu.
Küçük çocuğun zorla sokmaya çalıştıkları tuz su dolu tankı patlatır patlamaz zehir gibi suyu içmiş bedenine aşırı yüklenmişti ama umursamadı. Artık ölmek ya da savaşmak için uğraşacaktı.
Canını tak etmişti bu canilik!
Boğazından aşağı aktıkça yakan yaktıkça güç veren tuzlu suyun ardından gözlerinin mavisi o kadar çok parladı ki görenler artık bembeyaz olduğunu düşünüyordu.
Güç ruhuna erişir erişemez tüm gücüyle çığlık attı.
Bileklerini tutan kelepçeler parçalanıp kırmızıya boyanmış duvarlara fırladı. Bedeni güçsüzdü, yürüyemezdi ama güçleri onu ayakta tutacak kadar öfkeliydi.
Kendini kaybetmiş, vahşi bir hayvandan başka hiçbir şeye benzemiyordu artık...
Birkaç adım attı, dizleri üstüne düşmüş çocuğun korkuyla titreyen bedenini izledi.
Tüm bu gürültünün yanı sıra duyduğu tıkırtıyla başını çevirdiğinde o dişi iblisi gördü. Kendisine acıyan ama hiçbir zaman yardım etmeyen, iki yüzlüyü.
"Ben de sana acıyorum." dedi yalandan kaşlarını büzmüş, dudaklarını sarkıtmıştı. Yüzünün bir tarafına yayılmış kanı onu korkunç bir şeye çevirmişti. "Ama yardım edemem..." dedikten hemen sonra korkunç bir hâl alan ifadesiyle bir karabasan misali uçtu ve elini bir pençe gibi kadının boğazına dayadı.
"Beni anlamıyorsun." dedi parlak gözleriyle kadının gözlerine iyice yaklaştı. Gözlerinin saçtığı ışık bile zarar veriyordu sanki. "Ama benim gibi hissedebilirsin." dedikten hemen sonra arkasındaki şırınga iğnelerin havaya kaldırdı.
Korku dolu bakışlarıyla şırıngalara bakan kadın çığlık atıp çırpınmaya başladığında birkaç adım geri gitti ve kadının aciz bedenini duvara yasladı.
"Hayır! Hayır!" diyerek debelenmeye çalışan kadının çaresiz çırpınışlarını ufak bir tebessüm ile izledikten sonra yerde titreyen çocuğa baktı.
"İntikam..." diye fısıldadı.
Şırıngaların bir anda yaydan fırlamış ok misali uçup kadının boğazını delik deşik ederek onu duvara saplamasıyla kafasını ruhsuzca kadına çevirdi.
"Şanslı...acı çekmedi." dedi kendi kendine.
Küçük çocuk ağlayarak köşeye kaçmak istediğinde bir elini uzatıp çocuğun güçsüz bedenini kavradı ve kendisi önden giderken onu arkasından gelmesini sağladı.
YOU ARE READING
Bir Canavar Yarattın
Fantasy[TAMAMLANDI.] UZAYLI'DA 1: 28 Şubat 2022 "Atın onu." Hayatımız başkalarının avuçlarında bir oyuncak gibi... Zamanı gelince pilini tak, gülerek karşısına geç ve ona sahip olduğun en değerli şeymiş gibi davran. Pili bittiğinde ise...
